من هم سائل درگاه خداوند هستم و مي‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنين اميدي سائلان را نااميد کنم، خداوندي که عنايتش را به من ارزاني مي‌دارد، مي‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم
به گزارش شهدای ایران،مرکز مطالعات و پاسخگويي به شبهات حوزه علميه قم درباره اينکه چرا به امام حسن مجتبي(ع) کريم اهل بيت(ع) مي‌گويند، اينچنين مي‌نويسئ:
امام حسن(ع) تمام توان خويش را در راه انجام امور نيک و خداپسندانه به کار مي‌گرفت و اموال فراواني در راه خدا مي‌بخشيد. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگاني پر افتخار ايشان، بخشش‌هاي بي‌سابقه و انفاق‌هاي بسيار بزرگ و بي‌نظيري ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارايي خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نيز ثروت خود را به دو نيم تقسيم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشيدند.(2)
از ابن شهر آشوب روايت شده که روزي امام حسن(ع) بر جمعي از گدايان گذشت که پاره‌اي چند از نان خشک‌ها را بر روي زمين گذاشته‌اند و مي‌خورند، چون نظر ايشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پياده شدند و فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمي‌دارد» و با ايشان نشستند و از طعام ايشان تناول کردند و سپس از همه گدايان خواستند که براي صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت با غذاهاي خوب از ايشان پذيرايي کرده و به همه آن‌ها لباس‌هاي مناسب هديه دادند.(3)
تاريخ از بخشندگي‌هاي امام حسن(ع) داستان‌هاي فراوان به ياد دارد، مثلاً روزي عربي به نزد ايشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قريب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابي بخشيدند.(4)
روايات تاريخي مربوط به بخشش‌هاي آن حضرت فراوان است که ذکر تفصيلي آن‌ها مناسب اين نوشته نيست، وقتي از خود امام پرسيدند، چرا هرگز سائلي را نااميد بر نمي‌گردانيد؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و مي‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنين اميدي سائلان را نااميد کنم، خداوندي که عنايتش را به من ارزاني مي‌دارد، مي‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».(5)
به خاطر اين بخشندگي‌ها و کارهاي نيکي که از سوي امام حسن(ع) در مسير خير، احسان و کمک به طبقات درمانده و نيازمند انجام مي‌گرفت، آن حضرت را کريم اهل بيت لقب داده اند و با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌هاي کم‌نظير و گاهي بي‌نظير آن امام بزرگوار لقب «کريم» برازنده آن حضرت است.
*منابع:
1. زماني، احمد، حقايق پنهان، نشر دفتر تبليغات اسلامي، قم، چاپ اوّل، سال 1375، ص 268.
2. قمي، شيخ عباس، منتهي الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ج1، ص 417 ـ پيشوايي، مهدي، سيره ي پيشوايان، نشر مؤسسة تحقيقاتي امام صادق، چاپ دوّم، 1374، ص 90.
3. مجلسي، محمد باقر، جلاء العيون، نشر انتشارات علميه اسلاميه، ص 241.
4. قمي، شيخ عباس، منتهي الآمال، پيشين، ص 418.
5. قرشي، باقر شريف، زندگاني امام حسن ـ عليه السّلام ـ ، ترجمه ي فخر الدين حجازي، تهران: نشر بعثت، چاپ اوّل، 1376، ص135.
امام حسن(ع) تمام توان خويش را در راه انجام امور نيک و خداپسندانه به کار مي‌گرفت و اموال فراواني در راه خدا مي‌بخشيد. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگاني پر افتخار ايشان، بخشش‌هاي بي‌سابقه و انفاق‌هاي بسيار بزرگ و بي‌نظيري ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارايي خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نيز ثروت خود را به دو نيم تقسيم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشيدند.(2)
از ابن شهر آشوب روايت شده که روزي امام حسن(ع) بر جمعي از گدايان گذشت که پاره‌اي چند از نان خشک‌ها را بر روي زمين گذاشته‌اند و مي‌خورند، چون نظر ايشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پياده شدند و فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمي‌دارد» و با ايشان نشستند و از طعام ايشان تناول کردند و سپس از همه گدايان خواستند که براي صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت با غذاهاي خوب از ايشان پذيرايي کرده و به همه آن‌ها لباس‌هاي مناسب هديه دادند.(3)
تاريخ از بخشندگي‌هاي امام حسن(ع) داستان‌هاي فراوان به ياد دارد، مثلاً روزي عربي به نزد ايشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قريب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابي بخشيدند.(4)
روايات تاريخي مربوط به بخشش‌هاي آن حضرت فراوان است که ذکر تفصيلي آن‌ها مناسب اين نوشته نيست، وقتي از خود امام پرسيدند، چرا هرگز سائلي را نااميد بر نمي‌گردانيد؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و مي‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنين اميدي سائلان را نااميد کنم، خداوندي که عنايتش را به من ارزاني مي‌دارد، مي‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».(5)
به خاطر اين بخشندگي‌ها و کارهاي نيکي که از سوي امام حسن(ع) در مسير خير، احسان و کمک به طبقات درمانده و نيازمند انجام مي‌گرفت، آن حضرت را کريم اهل بيت لقب داده اند و با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌هاي کم‌نظير و گاهي بي‌نظير آن امام بزرگوار لقب «کريم» برازنده آن حضرت است.
*منابع:
1. زماني، احمد، حقايق پنهان، نشر دفتر تبليغات اسلامي، قم، چاپ اوّل، سال 1375، ص 268.
2. قمي، شيخ عباس، منتهي الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ج1، ص 417 ـ پيشوايي، مهدي، سيره ي پيشوايان، نشر مؤسسة تحقيقاتي امام صادق، چاپ دوّم، 1374، ص 90.
3. مجلسي، محمد باقر، جلاء العيون، نشر انتشارات علميه اسلاميه، ص 241.
4. قمي، شيخ عباس، منتهي الآمال، پيشين، ص 418.
5. قرشي، باقر شريف، زندگاني امام حسن ـ عليه السّلام ـ ، ترجمه ي فخر الدين حجازي، تهران: نشر بعثت، چاپ اوّل، 1376، ص135.
