به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ پیام تسلیت رهبری در پی درگذشت آقای فردی نکات مهمی دارد. هم  تصویر جامعی  از شخصیت آقای فردی ارائه می‌کند،  و هم به شکل خیلی خلاصه تصویری از فضای جبهه‌ی فرهنگی انقلاب اسلامی پیش روی می‌گذارد.

به عبارات دقت کنید:"دشمنان عنود، همراهان سست‌عنصر، شکل‌گیری جریان هنر انقلاب در هسته‌های جوانان هنرمند انقلابی و ایمان راسخ و انگیزه وهمتی که این نهال پرتوان انقلاب را باغبانی کرد تا به امروز به شکوفایی و باروروی رسید"

در همین پیام کوتاه، بیش از ده صفت برای اقای فردی شمرده می‏شود  که جمع شدن این صفات از آقای فردی الگویی برای فعالان فرهنگی می‌سازد.

از همین رو، آغاز حیات اخروی «امیرحسین فردی»، باید تجدید مطلعی در نگرش مجموعه‌ی نیروهای فرهنگی کشور به این الگوی الهام بخش باشد. و انشاءالله  ایشان حیات جدیدی را در فضای جبهه‌ی هنر و فرهنگ انقلاب آغاز کند.

چند صفت مهم در آقای فردی وجود دارد که باید  دائماً بازگو و مستند شود تا قابلیت انتقال به نسل‌های بعدی را هم پیدا کند. حضرت آقا در پیام تسلیت خود، از مرحوم فردی با صفات «هنرمند»، «متعهد»، «مجاهد»، «صادق»، «مومن»، «سخت‌کوش»، «پیشکسوت»، «بنیان‌گذار»، «برجسته»، «راسخ» و «باانگیزه» یاد کردند. اگر  به زندگی پربرکت آقای فردی نگاه کنیم، شاهد نزدیک چهار دهه فعالیت مستمر فرهنگی و هنری در خدمت دین و انقلاب خواهیم بود که از مهم‌ترین ویژگی‌های این مجموعه فعالیت‌ها، استمرار و استقامت ایشان است. ایشان  از کسانی بود که در مسیر انقلاب استقامت به خرج داد و تا آخرین لحظه‌ی عمر، در ایمان خودش، راسخ و به کاری که می‌کرد، مومن بود.

یکی دیگر از ویژگی‌های آقای فردی، تواضع ایشان بود. به این معنا که نه تنها خودش را طلبکار از کسی نمی‌دانست، بلکه همیشه خود را بدهکار انقلاب می‌خواند. جالب است که آقای فردی از جمله کسانی بود که از خیلی‌ها بیشتر کار کرد، از خیلی‌ها بیشتر به فرهنگ و هنر انقلاب بیشتر خدمت کرد و در عوض، از همه هم کمتر بهره‌ی شخصی برد. ساده‌زیستی، مردم‌داری و مردم‌واری ایشان، یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آقای فردی به عنوان یک هنرمند تراز انقلاب اسلامی است. به نظرم خیلی باید به این مردمی بودن ایشان توجه کرد.

مرحوم فردی پاکدست و ساده ‌زیست بود و زاهدانه زندگی می‌کرد؛ در حالی که این امکان برای ایشان فراهم بود که شبیه کسانی زندگی کند که ما امروز آن‌ها را به عنوان ریزش‌های هنر انقلاب می‌شناسیم. اما پیکر این هنرمند متعهد چنان که دیدیم، طی یک مراسم پرشور از همان محل سکونت ایشان در جنوب شهر تهران و از همان مسجدی که سال‌ها در آن نوجوانان جنو شهری را با فرهنگ و هنر انقلاب آشنا کرده بود، تشییع شد.

مسجدی بودن آقای فردی، یکی دیگر از برجستگی‌های این نویسنده‌ی انقلابی است؛ فردی کار فرهنگی و هنری خود را از مسجد آغاز کرده بود و تا همین اواخر و در سال‌های اخیر هم می‌دیدیم که مسجد دغدغه و محور فعالیت‌های ایشان بود. جایزه‌ی ادبی شهید غنی‌پور که مرحوم فردی و دوستان‌شان بنیان گذاشتند، یکی از الگوهای ممتاز کار فرهنگی است و من امیدوارم که از این به بعد، بیشتر مورد توجه فعالان فرهنگی کل کشور قرار گیرد.

ما در بسیاری از شهرها عناصر هنرمندی چون شهید غنی‌پور را داریم؛ کسی که یکی از شاگردان مرحوم فردی به شمار می‌رفت، در کلاس‌های ایشان داستان نویسی را آموخته بود و چند اثر چاپ شده هم داشت و در جنگ هم به شهادت رسید. اگر همت و آن آینده‌نگری که در امسال آقای فردی وجود داشت، در همه‌ی شهرها وجود داشته باشد و دوستان جبهه‌ی فرهنگی انقلاب همت کنند، ما می‌توانیم سالانه ده‌ها و بلکه صدها جایزه‌ی هنری با محوریت مساجد و به نام شهدای فرهنگی خود داشته باشیم. این می‌تواند خود آغاز یک جریان جدی فرهنگی و هنری در کشور باشد.

نکته‌ی مهم بعدی، شجاعت و منفعل نشدن ایشان در مقاطع سخت بود که یکی از برجسته‌ترین مصادیق این موضوع را در فتنه‌ی 88 می‌توان دید. جایی که مرحوم فردی به عنوان یکی از پیشکسوتان هنر انقلاب اسلامی، نه تنها راه را گم نکرد، بلکه روشنگری کرد و راه را به دیگران نشان داد. در برابر برخی که به تعبیر مقام معظم رهبری همراهان سست‌عنصر هنر انقلاب بودند، قد برافراشت، روشنگری و بصیرت‌افزایی کرد؛ تا جایی که موضع شجاعانه‌ی آقای فردی در آن مقطع و در شرایطی که عده‌ای دچار تذبذب شده و راه را گم کرده بودند، در جهت ابهام‌زدایی از فرهنگ و هنر انقلاب بسیار موثر و راه‌گشا بود. از این جهت، این حسنه‌ای بود که در پرونده‌ی ایشان ثبت شد.

در این چند روز دیدم که بعضی از شبکه‌های وابسته با بیگانه نسبت به خبر درگذشت مرحوم فردی موضع گرفتند و سم‌پاشی کردند. این نشان می‌دهد که آنها می‌دانند امیرحسین فردی  یک شخصیت تأثیرگذار و ماندگار در هنر و ادبیات ایران خواهد بود و آنها تلاش کردند و خواهند کرد که الگوی امیرحسین فردی را تا جایی که می‌شود، تخریب کنند. ولی همین تلاش‌های این عده نشان می‌دهد که این هنرمند بزرگوار در جای درستی ایستاده و موضع درستی اتخاذ کرده بود. این مواضع درست و اصولی هم از ایمان و شجاعت ایشان ناشی می‌شد. شاید بعضی تحلیل‌های ایشان را قبول داشتند، اما فاقد شجاعت و صلابت لازم برای بیان حقایق در میادین فتنه‌گون بودند.

آقای فردی در فضایی که بسیاری در اثر جنگ روانی موجود سکوت کردند و به سوی انزوا و پرهیز از حمایت حق کشیده شدند، به صحنه آمد و مظلومیت نظام و انقلاب را فریاد زد. به نظر من، مواضع ایشان در ایام فتنه‌ی 88 جزو سندهای افتخار تاریخ هنر انقلاب اسلامی محسوب می‌شود و در تاریخ نیز ان‌شاءالله خواهد ماند.

مسئله‌ی بعدی اینکه آقای فردی حجت را تمام می‌کند بر کسانی که به اسم جذب، از مواضع اصولی خود کوتاه می‌آیند. این به نظرم در تابلوی تشییع پیکر ایشان خیلی گویا بود. یعنی در حالی که مرحوم فردی در عین صلابت از اصول و آرمان خود تنازل نکرد، شما می‌بینید که شمع جمع بود. بسیاری از کسانی که با او اختلاف نظر و سلیقه داشتند، نمی‌توانستند بزرگی و صداقت او را انکار کنند و جذب همین ایمان او به هدف و آرمانش می‌شدند.

از این نظر، پیام حضور افراد با سلائق متفاوت در تشییع پیکر مرحوم فردی، این بود که اگر کسی صادقانه و مخلصانه و به دور از کاسب‌کاری، در خدمت اصول انقلاب باشد، حتی کسانی که ممکن است در برخی از مقاطع اختلاف سلیقه‌هایی با او داشته باشند، تحت تأثیر او قرار می‌گیرند. یادش گرامی و روحش شاد.

منبع: پایگاه خبری رجا