به گزارش شهدای ایران؛ یکى از پلیدترین توطئههاى دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئهى کشف حجاب است. رضاخان - که با طرح کودتاى سوم اسفند 1299 و با حمایت و هدایت انگلیسىها بر سر کار آمد - درصدد اجراى تز اسلامزدائى و جایگزینى ارزشهاى لیبرالیستى در جامعه بود.
از مهمترین جلوههاى این طرح، پدیدهى کشف حجاب بود. براى آماده ساختن زمینهى کشف حجاب، مجلس، در ششم دىماه 1307 قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصویب کرد که بر اساس آن، پوشیدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگى، براى مردان الزامى شد. تلاشهاى رضاخان، باعث شد تا عدهاى از زنان غربزده، بهویژه زنان دربارى و دولتمردان، بهصورت بىحجاب یا بدحجاب، در مجامع و معابر عمومى ظاهر شوند و مردم نیز تحت تأثیر اختناق و ظلم رضاخانى، حساسیت لازم را از خود نشان ندادند. در سال 1313 رضاخان عازم ترکیه شد و با مشاهده تغییراتىکه رژیم لائیک ترکیه به رهبرى مصطفىکمالآتاتورک در جهت غربى کردن جامعهى مسلمان ترکیه اجرا کرده بود، تحت تأثیر قرار گرفت و شدیدتر از گذشته، در راستاى اسلامزدائى و بهویژه حجابزدائى گام برداشت.
در بهمن 1313، در افتتاح دانشگاه تهران، به دختران دستور دادند که بدون حجاب به تحصیل مشغول شوند. اقدامات رضاخان در این جهت، واکنش و مخالفتهاى مردمى را به رهبرى روحانیت باعث شد که از مهمترین آنها، مىتوان به سرکوب قیام مسجد گوهرشاد و کشتار مردم مظلوم اشاره کرد.
حدود شش ماه پس از فاجعهى مسجد گوهرشاد، رضاخان با بىاعتنائى به علما و مردم، در روز 17 دى 1314 در جشن فارغ التحصیلى دانشسراى مقدماتى دختران در تهران، مقررات کشف حجاب زنان را بهطور آشکار و رسمى اعلام کرد و خود به اتفاق همسر و دخترانش - که بدون حجاب بودند - در این جشن که به ابتکار علىاصغر حکمت، وزیر معارف و فراموسونر معروف تشکیل گردید، شرکت و سخنرانى کرد و دورهاى سیاه براى زنان ایران در تاریخ آغاز گردید.
شوراى فرهنگ عمومى کشور، سالروز قیام مردم مشهد را علیه کشف حجاب، بهعنوان روز عفاف و حجاب نامگذارى کرده است. قیام مردم مشهد و واقعهى مسجد گوهرشاد در مقابله با کشف حجاب، مصداق بارز مبارزه با منکرى است که هنوز متأسفانه آثار شومش در کشور ریشهکن نشده است. حملهى قزاقهاى رضاخانى به مسجد گوهرشاد و مقاومت مردم مشهد نشان از پیشینهى درخشان مردم خطهى خورشید، در مقابله با تهاجم فرهنگ غرب محسوب مىشود.
از مهمترین جلوههاى این طرح، پدیدهى کشف حجاب بود. براى آماده ساختن زمینهى کشف حجاب، مجلس، در ششم دىماه 1307 قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصویب کرد که بر اساس آن، پوشیدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگى، براى مردان الزامى شد. تلاشهاى رضاخان، باعث شد تا عدهاى از زنان غربزده، بهویژه زنان دربارى و دولتمردان، بهصورت بىحجاب یا بدحجاب، در مجامع و معابر عمومى ظاهر شوند و مردم نیز تحت تأثیر اختناق و ظلم رضاخانى، حساسیت لازم را از خود نشان ندادند. در سال 1313 رضاخان عازم ترکیه شد و با مشاهده تغییراتىکه رژیم لائیک ترکیه به رهبرى مصطفىکمالآتاتورک در جهت غربى کردن جامعهى مسلمان ترکیه اجرا کرده بود، تحت تأثیر قرار گرفت و شدیدتر از گذشته، در راستاى اسلامزدائى و بهویژه حجابزدائى گام برداشت.
در بهمن 1313، در افتتاح دانشگاه تهران، به دختران دستور دادند که بدون حجاب به تحصیل مشغول شوند. اقدامات رضاخان در این جهت، واکنش و مخالفتهاى مردمى را به رهبرى روحانیت باعث شد که از مهمترین آنها، مىتوان به سرکوب قیام مسجد گوهرشاد و کشتار مردم مظلوم اشاره کرد.
حدود شش ماه پس از فاجعهى مسجد گوهرشاد، رضاخان با بىاعتنائى به علما و مردم، در روز 17 دى 1314 در جشن فارغ التحصیلى دانشسراى مقدماتى دختران در تهران، مقررات کشف حجاب زنان را بهطور آشکار و رسمى اعلام کرد و خود به اتفاق همسر و دخترانش - که بدون حجاب بودند - در این جشن که به ابتکار علىاصغر حکمت، وزیر معارف و فراموسونر معروف تشکیل گردید، شرکت و سخنرانى کرد و دورهاى سیاه براى زنان ایران در تاریخ آغاز گردید.
شوراى فرهنگ عمومى کشور، سالروز قیام مردم مشهد را علیه کشف حجاب، بهعنوان روز عفاف و حجاب نامگذارى کرده است. قیام مردم مشهد و واقعهى مسجد گوهرشاد در مقابله با کشف حجاب، مصداق بارز مبارزه با منکرى است که هنوز متأسفانه آثار شومش در کشور ریشهکن نشده است. حملهى قزاقهاى رضاخانى به مسجد گوهرشاد و مقاومت مردم مشهد نشان از پیشینهى درخشان مردم خطهى خورشید، در مقابله با تهاجم فرهنگ غرب محسوب مىشود.
