شهدای ایران:این باور، مورد بسیاری از بدفهمی ها و سوءتفاهم ها برای برادران غیرشیعی قرار گرفته است. زیرا اولین و مهم ترین پیام دین مبین اسلام، توحید است؛ یعنی باور به یکتایی و بی نیازی ذات اقدس الله، و نزدیکی و قرب او به انسان ها (خدا حتی از رگ گردن ما هم به ما نزدیک تر است). اما اگر چنین است، پس چرا شیعه، رسول اکرم (ص) و اهل بیت ایشان را زیارت می کنند و آنها را واسطه بین خود و خدا قرار می دهند؟

برای شیعیان، ناگفته پیداست که توحید، مهم ترین اصل اعتقادی اسلام است و جایگاه ائمه نزد شیعیان روشن است: براساس روایات، شناخت خداوند، وابسته به خودشناسی است و هر کس خودش را بشناسد، خدا را شناخته است. اما خودشناسی چگونه به دست می آید؟ چگونه می توانیم مدعی شویم که حقیقت وجودی خودمان را درک کرده ایم، و حال آن که همواره این امکان را پیش روی خود میسر می بینیم که فردایی بهتر را بسازیم و به فردی بهتر از امروز مبدل شویم. حقیقت وجودی ما انسان ها هیچ گاه به معنای تام و تمام محقق نشده است.

پس چگونه می توانیم خودمان را بشناسیم، و این خودشناسی را مقدمه ای برای خداشناسی قرار دهیم؟ پاسخ این است که می باید انسان هایی را بیابیم که حقیقت وجودی انسان را به معنای تام و تمام به فعلیت رسانده اند. آنها می باید تجسم همه مکارم اخلاقی و دینی باشند.

ما در آینه آنهاست که می توانیم به شناخت گوهر وجودی خود نائل شویم.

اهل بیت (ع) در فرهنگ شیعی، چنین نقشی را ایفا می کنند. برای مثال با نگاه کردن به سیره ابوالفضل العباس (ع) و امام موسی کاظم (ع)، همه قدرت های دنیوی پیش روی ما سست می شوند، و حقیقت و ارزش و قدرت معنوی انسان کامل را درک می کنیم. ما در آینه زندگی موسی بن جعفر (ع) است که حقیقت وجودی خود را می شناسیم، و با این خودشناسی، حوائج دنیوی برایمان بی مقدار و بی ارزش خواهند شد.

موسی کاظم (ع) باب الحوائج است، زیرا با ورود از این در به سوی قرب الهی، دیگر حاجتی برایمان باقی نخواهد ماند.

*جام جم