سرویس استانی پایگاه خبری شهدای ایران؛  اسفند هر سال یادآور یکی از تلخ‌ترین روزهای اردبیلی‌هاست که گویی این ماه آبستن حوادث مختلفی برای اردبیلی‌هاست که انتقام با میگ شکاری در آسمان اردبیل با طعم ترس و دلهره رخدادی بود که هنوز دل‌ها را می‌آزارد و  بیش از هر زمان دیگر داغ آن، دل‌ها را به هراس می‌اندازد.

در حالی 21 اسفند 1366 بمباران هوایی اردبیل توسط جنگنده‌های رژیم بعث عراق در ساعت 10:15 صبح انجام شد که مردم این دیار که حتی در خواب نیز فکر حمله به این شهر را در جنگ هشت ساله نداشتند آسمانشان را در کمتر از پنج دقیقه چنان پر دود و وحشتناک دیدند که شاید نظیر آن را در طول تاریخ تجربه نکنند.

جنگنده‌های عراقی که با میگ‌های شکاری در آسمان اردبیل ظاهر شده بودند قصد بمباران شرکت نفت، مرکز فنی و حرفه‌ای اردبیل و پادگان آموزشی شهید پیرزاده را داشتند اما در این بمباران تنها اهداف غیر‌نظامی و مسکونی مورد حمله قرار گرفت و بیش از هشت باب منزل مسکونی تخریب شد.

در این حادثه تلخ و تاسف‌بار که هشت بمب از سوی هواپیماهای دژخیمان صدام در سه نقطه اردبیل فرود آمد بیش از 15 نفر جان باختند و 17 نفر نیز مجروح شدند.

در صبح آدینه که اردبیلی‌ها میزبان دو میهمان ناخوانده بودند بیش از هشت بمب عظیم از هواپیماهای جنگنده به سوی مناطق مسکونی پرتاب شد که در این حمله ناجوانمردانه محله‌های یساول، حسینیه، اصغریه و خیابان امام خمینی اردبیل مورد اصابت گلوله‌های تخریبی قرار گرفت و بسیاری از ساختمان‌های واقع در محدوده اصابت بمب‌ها تخریب شده و از بین رفتند.

بمب‌هایی که توسط میگ‌های عراق بر سر غیر‌نظامی‌های اردبیلی ریخته شد ساخت کشور فرانسه و از نوع تخریبی مشهور به جیمی بود که 300 کیلو وزن داشت و اندازه آن حدود 2 متر و به اندازه مخزن آبگرمکن زمینی گزارش شده است.

در روزهایی که رزمندگان ما با اقتدار و صلابت رویای شکست‌ناپذیری صدامیان را آشفته کرده و آنها را با شکست‌های سنگین روبرو کرده بودند و آرام آرام زمزمه آتش‌بس و پایان جنگ به گوش می‌رسید عراقی‌ها با هدف کینه‌توزانه و تنزل روحیه دفاعی و انقلابی مردم به بمباران گسترده شهرها از جمله اردبیل اقدام کردند و جای تعجب اینجاست که در بمباران شهر اردبیل دو بمب عمل نکرده که مدتی بعد با همکاری نیروهای نظامی خنثی شدند.

در این حمله هراس‌انگیز از خانواده دکتر پور‌ابوالقاسم همسر و دو فرزندش به فیض شهادت نائل شدند که یوسف پور‌ابوالقاسم همسر شهید اعظم جمالی و پدر شهید سولماز و شیدا پور‌ابوالقاسم در بیان خاطراتی از این روز هولناک اظهار داشت: « به خاطر ناراحتی قلبی همسرم همیشه تشویقم می‌کرد بروم پیاده‌روی و کوهنوردی، گاهی هم به همراهم می‌آمد آن روز جمعه از پیاده‌روی دور شورابیل برمی‌گشتم که مردی را دیدم که دستش شکسته است حرف‌ها گل انداخت و گفت در بمباران هوایی این طور شده و برای در امان ماندن از بمباران به اردبیل آمدم. به خانه رسیدم و دیدم همسرم خانه تکانی می‌کند. تا مرا دید گفت: از زیر‌زمین داروی مرگ مورچه بیاور تا از دست مورچه‌هایی که هر روز در آشپزخانه رژه می‌روند رها شویم. دخترانم شبنم و پریسا و پسرم رضا همراهم به زیر‌زمین آمدند پایمان که به کف زیر‌زمین رسید صدای بلندی به گوشم خورد و در و دیوار ساختمان روی سرمان آوار شد. در بیمارستان که به هوش آمدم برادر‌زاده‌ام ابراهیم را کنار تخت دیدم زار زار گریه می‌کرد خواستم از جایم بلند شوم اما نتوانستم فهمیدم مجروح شده‌ام. در آن چند روزی که در بیمارستان فاطمی بستری بودم پیرزنی با چادری کهنه  و رنگ و رو رفته به ملاقاتم آمد از زیر چادر دو کمپوت بیرون آورد و گوشه تخت گذاشت و گفت: آقای دکتر ببخشید، شرمنده‌ام بیشتر از این توان مالی نداشتم. پیرزن رفت و با اشک بدرقه‌اش کردم در طی آن روزها از همسر و بچه‌هایم پرسیدم و کسی جواب درستی به من نداد. بعد از سه روز فهمیدم داغدار همسر و دخترهایم شده‌ام. »

اعظم جمالی به همراه دو دخترش شیدا پور‌ابوالقاسم و سولماز پور‌ابوالقاسم 21 اسفند ماه 66 در اثر بمباران هوایی در محله یساول به شهادت رسیده و پیکر آنها در بهشت فاطمه اردبیل به خاک سپرده شد.

رقیه فری، عزیزه مجرد آزاد، زهرا اسدی از جمله شهدای بمباران هوایی هولناک 21 اسفند سال 66 اردبیل هستند، روحشان شاد و نامشان گرامی باد.

به گزارش خبرگزاری فارس از اردبیل، در حالی بیست و پنجمین سالگرد حمله هوایی هواپیماهای صدام به آسمان اردبیل را پشت سر می‌گذاریم که مردم اردبیل همچنان این حادثه تلخ و صبح غمناک را فراموش نکرده‌اند چرا که در این حمله ناجوانمردانه 9 نفر مرد، سه نفر زن به همراه سه کودک زیر 15 سال عروج کرده و در کمال آرامش به فیض الهی رسیدند.

آنچه که در این میان سبب تعجب اهالی است چگونگی و علل این حمله به شهر دوردست از مناطق مرزی با کشور عراق بود که به نظر می‌رسد عده‌ای از جاسوسان در کشورهای همدست با صدام در حمله به این شهر جهت‌دهی کرده بودند اما با سردرگمی خلبان عراقی به جای آنکه تاسیسات حساس را نشانه بگیرند چند بمب را با هدف ایجاد وحشت در مناطق مسکونی بر سر مردم مظلوم انداخته و به سرعت نیز پا به فرار گذاشتند.