خدمت‌رسانی و در خدمت محرومان بودن از ویژگی‌های دین مبین اسلام است كه تمامی ائمه و امامان ما به این موضوع اشاره و تأكید دارند و این اصل آنقدر مهم است كه مقام معظم رهبری در این خصوص فرمودند: «امروز شما با تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی در خدمت بندگان خدا و م
اردوهای طلبگی جهادی از چه سالی شكل گرفت؟
اگر بخواهیم وارد بحث جهادی و تبلیغی شویم، تاریخچه آن به زمان حضرت رسول اكرم (ص) باز می‌گردد كه ایشان برای تبلیغ دین اسلام گروهی را با نامه به سوی سران كشورها فرستاد اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشكیل جهاد سازندگی گروه‌های روحانی در كنار سایر آحاد مردم حركت جهادی خود را آغاز كردند تا اینكه در سال ۸۲ كه مقام معظم رهبری آن سال را سال خدمت‌رسانی نام نهادند، یك گروه از روحانیون به همراه تعدادی از دانشجویان با حضور در مناطق محروم اقدام به فعالیت‌های جهادی و فرهنگی كردند.
اولین باری كه به اردوهای جهادی رفتید كی و كجا بود؟
اولین بار تابستان سال ۱۳۸۲ بود كه تعدادی از طلبه‌ها به همراه تعدادی از دانشجویان كه حدود ۶۰ نفر بودیم به منطقه «بلده» در استان مازندران اعزام شدیم.
گروهی كه اعزام شدید در چه قالبی بود؟
این گروه در قالب تیم‌های كشاورزی، پزشكی و فرهنگی به این منطقه اعزام شدند و با وجود اینكه تجربه خوبی نداشتیم اما كارهایی انجام شد كه تا حدودی مثبت و تأثیرگذار بود. زمانی كه گزارش سفر به دفتر مقام معظم رهبری رسید، ایشان اعلام كردند تلاش كنید محرومیت از منطقه برود و با این دلگرمی كه مقام رهبری به ما دادند در ادامه سفر ما به مناطق محروم استان چهار محال و بختیاری شكل گرفت.
به عنوان یك طلبه در سفرها بحث فرهنگی بیشتر مورد توجه شماست یا بحث جهادی؟
هر دو بخش برای ما مهم است بنابراین در كنار كارهای فرهنگی و مذهبی، مسائل خدماتی مثل ساخت مسجد و خانه و مدارس یا تعمیر آنها نیز مورد توجه ماست.
تاكنون در قالب چند گروه جهادی در مناطق محروم حضور پیدا كرده‌اید؟
ما در قالب ۳۵ گروه جهادی با نام‌های بلاغ‌المبین، سفیر و عباد در مناطق محروم حضور پیدا كرده‌ایم.
حضور طلاب در كنار دانشگاهیان چه تأثیری بر گروه جهادی و مناطقی كه حضور دارید، می‌گذارد؟
همانطور كه می‌دانید در جامعه روستایی و محروم، روحانیت از قداست خاصی برخوردار است و معمولاً حضور روحانیون در كنار دانشجویان باعث می‌شود تا استقبال خوبی از اردوهای جهادی شود و در كنار بحث معنویت، بحث پزشكی و عمرانی نیز بدون كوچك‌ترین مشكلی در مناطق محروم شكل می‌گیرد.
از مناطق محرومی كه شما در آنجا حضور داشتید، كدام یك بیشتر نیاز به كمك داشتند؟
یكی از مناطق محروم بخش چلواندیكای استان خوزستان بود كه متأسفانه هم از لحاظ امكانات فرهنگی و هم از لحاظ مسائلی مانند آب آشامیدنی، حمام، مدرسه، برق، تلفن و خانه بهداشت در محرومیت شدید به سر می‌بردند و جالب این بودكه در میان یكصدروستایی كه در این مناطق وجود داشت حتی یك مسجد وجود نداشت تا در آنجا نماز بخوانند كه خوشبختانه مشكلات آنها طی اردوهای جهادی تا حدودی مرتفع شد.
با توجه به محرومیت‌هایی كه در این مناطق وجود دارد، چگونه یك جوان دانشجو یا یك روحانی حاضر می‌شود با كمترین امكانات در این مناطق حضور پیدا كرده و مجانی خدمت‌رسانی كند؟
اعتقاد به اسلام و علاقه به آبادانی و پیشرفت كشور محرك ماست و جوانان ما وقتی پی می‌برند اینگونه حركت‌ها مورد توجه مقام معظم رهبری است بدون كوچك‌ترین چشمداشت مادی در این اردوها شركت می‌كنند و حتی در برخی مواقع از جیب خود نیز خرج می‌كنند در صورتی كه برخی از آنها با توجه به تخصصی كه دارند راحت می‌توانند از وقت خود كه در اختیار اردوهای جهادی قرار می‌دهند، استفاده كرده و درآمد قابل توجهی به دست آورند.
همكاری و كمك نهادها و سازمان‌ها به اردوی جهادی را چگونه ارزیابی می‌كنید؟
معمولاً برخی از سازمان‌ها كمك می‌كنند اما آنچنان كه باید قابل توجه نیست. در سال ۱۳۸۷وقتی گزارش اردوی جهادی ما به اطلاع سازمان‌ها و نهادها رسید، مبلغ ۱۸۰ میلیون تومان به مناطق محروم كمك مالی شد.
از كار خود راضی هستید و چقدر توانستید به اهداف مورد نظر خود برسید؟
نه می‌توان راضی بود و نه می‌توان ناراضی بود، اگر بخواهیم اهداف مورد نظر را در نظر بگیریم، هنوز اول راهیم ولی از لحاظ اینكه كار را آغاز كردیم و به جاهای خوبی رسیدیم، راضی هستیم.
وضعیت فرهنگی و مذهبی را در مناطق محروم چگونه ارزیابی می‌كنید؟
همانطور كه قبلاً گفتم عدم وجود حتی یك مسجد در بین ۱۰۰ روستا عمق معضلات فرهنگی و مذهبی را نشان می‌دهد، مخصوصاً در برخی از مناطق اگر حضورتان جدی نباشد، مطمئن باشید گروه‌های ضاله‌ای مثل وهابیت می‌توانند تأثیر مخربی روی افراد ساكن در این مناطق بگذارند.
شیرین‌ترین خاطره‌تان را از حضور در اردوهای جهادی برایمان بگویید؟
یادم می‌آید در روستای «شیخ عالی» در چهار محال و بختیاری چشمه‌ای بود كه اهالی برای آوردن آب باید دو كیلومتر پیاده‌روی می‌كردند كه دو سال قبل به اتفاق بچه‌های دانشگاه تهران از سرچشمه تا محل این روستا را لوله‌كشی كردیم و زمانی كه آب به این روستا رسید، وقتی زن و مرد و كودك را دیدیم كه چقدر بالا و پایین می‌پریدند و خوشحال بودند، انگار تمام دنیا را به ما دادند.
