از ژانویه 2015 که کنگره رسماً با اعضای جدید تشکیل خواهد شد، احتمال افزایش نفوذ نیروهای آمریکایی (حتی نیروهای زمینی که مدت‌ها بر سر آن اختلاف بود) وجود دارد. البته نکته‌ای را هم نباید فراموش کنیم که طبق قوانین ایالات متحده، این رئیس جمهور است که در سیاست‌های امنیتی-خارجی نظر غالب را اعمال می‌کند و "باراک اوباما" هنوز دو سال برای این مسئله فرصت دارد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از باشگاه خبرنگاران، انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا روز سه‌شنبه 13 آبان 93 (4 نوامبر 2014) در نقاط مختلف ایالات متحده آمریکا برگزار شد.
در این انتخابات حدود یک سوم از 100 کرسی سنا، تمام 435 کرسی مجلس نمایندگان، 36 فرمانداری از 50 ایالت آمریکا و بسیاری از پست‌های ایالتی و محلی به رأی گذاشته شد. طبق آخرین نتایج، حزب دموکرات (حزب رئیس جمهور حاکم) متحمل شکست قطعی شد و اکثریت را به حزب جمهوری‌خواه واگذار کرد.
*** چه بر سر "میراث اوباما" خواهد آمد؟
خبرگزاری اشپیگل، روز چهارشنبه 5 نوامبر 2014 با تیتر "از این پس قدرت واشنگتن به دست کیست؟" سیاست داخلی و خارجی ایالات متحده را در دو سال آینده، مهارنشدنی می‌خواند و می‌نویسد: جدال سیاست‌های محافظه‌کارانه و لیبرال (میان قوه مجریه آمریکا و کنگره این کشور) به کشمکش قدرت منجر خواهد شد و به نظر می‌رسد کابوس همیشگی اوباما به وقوع پیوسته است.
این خبرگزاری در ادامه، این انتخابات میان‌دوره‌ای را با 3.7 میلیارد دلار پرهزینه‌ترین انتخابات کنگره در طول تاریخ عنوان کرده و می‌افزاید: این انتخابات در حقیقت حول محور موضوعات علمی و سیاسی نمی‌گشت، بلکه جنگ بر سر ترس از داعش، ترس از گسترش اپیدمی ابولا، ترس از مهاجران غیرقانونی،... بود. این ترس‌ها بود که مردم را پای صندوق‌های رأی به نفع جمهوری‌خواهان کشاند؛ همانطور که ترس افکارعمومی بعد از حادثه 11 سپتامبر، نتیجه انتخابات آمریکا را به نفع فردی به اصطلاح صلح‌طلب (!) رقم زد.
شبکه فاکس‌نیوز روز چهارشنبه 5 نوامبر به نقل از "چارلز کراوت‌هامر" (Charles Krauthammer) محافظه‌کار آمریکایی نوشت: در انتخابات سال 2016 کارت‌های بازی از نو بُر می‌خورند و می‌توان انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا در روز سه‌شنبه را برای انتخابات آتی ریاست جمهوری در سال 2016 به فال نیک گرفت. اوباما، هم محبوبیت شخص خود، و هم مقبولیت حزب خود را از بین برد و شانس "هیلاری کلینتون" با شعار "صلح، پیشرفت و رفاه" را بالا برد.
*** مذاکرات هسته‌ای با ایران و مبارزه با داعش: دو پرونده داغ روی میز سیاست خارجی آمریکا
پس از سه سال جنگ داخلی سوریه که عمدتاً با تصمیم‌گیری‌های مستقیم کنگره آمریکا متشکل از نمایندگان دموکرات هدایت می‌شد، خبرگزاری بیلد، روز چهارشنبه 5 نوامبر 2014 عزم جمهوری‌خواهان برای مبارزه با داعش را بسیار جدی‌تر از عزم دموکرات‌ها می‌داند. کاخ سفید چاره‌ای جز این ندارد که تروریست‌های افسارگسیخته در عراق را تحت کنترل خود درآورد؛ تروریست‌هایی که پیروزی‌های مستی‌آفرین‌شان در توسعه قلمرو ارضی را مدیون پشتیبانی کاخ سفید هستند و البته اکنون از خطوط قرمز ترسیم‌شده پا را فراتر گذاشته‌اند.
لذا از ژانویه 2015 که کنگره رسماً با اعضای جدید تشکیل خواهد شد، احتمال افزایش نفوذ نیروهای آمریکایی (حتی نیروهای زمینی که مدت‌ها بر سر آن اختلاف بود) وجود دارد. البته نکته‌ای را هم نباید فراموش کنیم که طبق قوانین ایالات متحده، این رئیس جمهور است که در سیاست‌های امنیتی-خارجی نظر غالب را اعمال می‌کند و "باراک اوباما" هنوز دو سال برای این مسئله فرصت دارد.
اوباما در مبارزات انتخاباتی‌اش قول داده بود جهان را عاری از سلاح هسته‌ای گرداند، ولی بر عکس پس از روی کار آمدن، به مدرنیزه کردن انبار هسته‌ای ایالات متحده پرداخت و اقدامات جنگ‌طلبانۀ وی باعث شد تنها 8 ماه پس از مراسم تحلیف وی به مقام ریاست جمهوری، موج گسترده‌ای به نام "متأسفم که به اوباما رأی دادم" علیه وی به راه بیفتد ("iamsorryivotedforobama")
دولت اوباما بعد از تشکیل ائتلاف ضدداعش، نتوانست حتی در موضوع مبارزه با تروریسم منطقه‌ای رضایت خاطر کشورهای منطقه را جلب کند، اما همچنان امیدواری‌های قابل‌اعتنایی برای دستیابی به توافق جامع هسته‌ای میان ایران و گروه 5+1 (تا قبل از ضرب‌العجل 3 آذر 93/24 نوامبر 2014) وجود دارد، تا جایی که برخی رسانه‌های غربی اختلافات اخیر میان آمریکا و اسرائیل را به یک علامت خوب برای مُهرتأیید توافق نهایی با ایران تعبیر کرده‌اند.
این علامت خوب، می‌تواند بسیار موقتی و حساس باشد و فقط به این بستگی دارد که دولت اوباما از فرصت محدودی که در اختیار دارد، چطور بهره‌برداری کند.
حساسیت این فرصت محدود، زمانی آشکارتر می‌شود که به یاد بیاوریم جمهوری‌خواهان کنگره تحت تأثیر لابی‌های صهیونیستی کاخ سفید، پس از روی کار آمدن دولت یازدهم در ایران و تغییر فاز پرونده هسته‌ای کشورمان، چه نقدهای اساسی‌ای بر سیاست خارجی اوباما در مورد ایران داشتند و وی را به مماشات و نرمش بیش از اندازه در برابر ایران متهم می‌کردند! تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان نیز در مجلس نمایندگان آمریکا به رأی گذاشته و تصویب شده بود.
در حال حاضر با توجه به اینکه کنترل سنا به دست همین جمهوری‌خواهان خواهد افتاد، حتماً بنا دارند با فشار بیشتری نظرات خود را بر رئیس جمهور این کشور تحمیل کنند.
*** تقابلات دوقطبی با روسیه و مسئله اوکراین
بحران اوکراین از سال 2013 کلید خورد. نشستن "پترو پروشنکو" (Petro Poroschenko) بر مسند ریاست جمهوری این کشور گزینۀ مناسبی برای آمریکا و متحدان اروپایی‌اش محسوب می‌شد، تاجایی که به گزارش رویترز، آمریکا در جدیدترین اقدام خود در شهریور 93 (سپتامبر 2014) قول 1 میلیارد دلار کمک بلاعوض به رئیس جمهوریِ این دولت ورشکسته را داد. اما در مجموع شرایط سیاسی این کشور اروپای شرقی به سمتی پیش نرفت که آمریکا بتواند برای رویارویی با روسیه، روی گزینۀ اوکراین حساب باز کند.
به گزارش رادیو آلمانی "وست‌دویچه" با حذف نمایندگان دموکرات و لیبرال‌های آزادی‌خواه از کنگره آمریکا، و در عوض غلبۀ جمهوری‌خواهان بر کنگره، از این پس ناتو و اتحادیه اروپا نگران رسیدگی و مدیریت جهت‌دار سیاست‌های اوکراین خواهند بود و ممکن است ادامۀ حمایت‌های روسیه از جدایی‌طلبان، عواقب بی‌بازگشتی را برای بروکسل‌نشینان در پی داشته باشد.
*** آیا انتخابات 2014 را می‌توان پیشگویی انتخابات 2016 دانست؟
سال 2016 انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگراز خواهد شد. بیلد می‌نویسد:
نمی‌توان از انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا در روز سه‌شنبه به عنوان پیشگویی انتخابات 2016 استفاده کرد؛ چون از یک طرف جمهوری‌خواهان هنوز شخصیتی که بتواند رهبری ایالات متحده را بر عهده بگیرد در اختیار ندارند. از طرف دیگر پیروزی در انتخابات 2016 به متغیرهای بسیاری، از جمله اینکه کنگرۀ جمهوری‌خواهان از قدرت‌یابی جدیدشان چگونه استفاده می‌کنند، بستگی دارد.
"جاد گرگ" (Judd Gregg) سناتور جمهوری‌خواه به مجله اکونومیست گفت: اگر جمهوری‌خواهان بعد از روی کار آمدن در کنگره، فقط نمایندگان مخالف را بلوکه کرده یا نتوانند اصلاحات اساسی پیاده کنند، هیچ شانسی در انتخابات ریاست جمهوری ندارند. آن‌ها باید در این دو سال ثابت کنند که توان مدیریت دارند، وگرنه 2016 شکست سختی را تجربه خواهند کرد.
اکنون با قرار گرفتن اکثریت هر دو مجلس نمایندگان و سنای این کشور به دست جمهوری‌خواهان، کنگره از دو بازوی یکسان و هم‌طیف برخوردار شده و به همین نسبت از نفوذ رئیس جمهور آمریکا که به حزب مخالف تعلق دارد، کاسته می‌شود.
*** چه بر سر "میراث اوباما" خواهد آمد؟
خبرگزاری اشپیگل، روز چهارشنبه 5 نوامبر 2014 با تیتر "از این پس قدرت واشنگتن به دست کیست؟" سیاست داخلی و خارجی ایالات متحده را در دو سال آینده، مهارنشدنی می‌خواند و می‌نویسد: جدال سیاست‌های محافظه‌کارانه و لیبرال (میان قوه مجریه آمریکا و کنگره این کشور) به کشمکش قدرت منجر خواهد شد و به نظر می‌رسد کابوس همیشگی اوباما به وقوع پیوسته است.
این خبرگزاری در ادامه، این انتخابات میان‌دوره‌ای را با 3.7 میلیارد دلار پرهزینه‌ترین انتخابات کنگره در طول تاریخ عنوان کرده و می‌افزاید: این انتخابات در حقیقت حول محور موضوعات علمی و سیاسی نمی‌گشت، بلکه جنگ بر سر ترس از داعش، ترس از گسترش اپیدمی ابولا، ترس از مهاجران غیرقانونی،... بود. این ترس‌ها بود که مردم را پای صندوق‌های رأی به نفع جمهوری‌خواهان کشاند؛ همانطور که ترس افکارعمومی بعد از حادثه 11 سپتامبر، نتیجه انتخابات آمریکا را به نفع فردی به اصطلاح صلح‌طلب (!) رقم زد.
شبکه فاکس‌نیوز روز چهارشنبه 5 نوامبر به نقل از "چارلز کراوت‌هامر" (Charles Krauthammer) محافظه‌کار آمریکایی نوشت: در انتخابات سال 2016 کارت‌های بازی از نو بُر می‌خورند و می‌توان انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا در روز سه‌شنبه را برای انتخابات آتی ریاست جمهوری در سال 2016 به فال نیک گرفت. اوباما، هم محبوبیت شخص خود، و هم مقبولیت حزب خود را از بین برد و شانس "هیلاری کلینتون" با شعار "صلح، پیشرفت و رفاه" را بالا برد.
پس از سه سال جنگ داخلی سوریه که عمدتاً با تصمیم‌گیری‌های مستقیم کنگره آمریکا متشکل از نمایندگان دموکرات هدایت می‌شد، خبرگزاری بیلد، روز چهارشنبه 5 نوامبر 2014 عزم جمهوری‌خواهان برای مبارزه با داعش را بسیار جدی‌تر از عزم دموکرات‌ها می‌داند. کاخ سفید چاره‌ای جز این ندارد که تروریست‌های افسارگسیخته در عراق را تحت کنترل خود درآورد؛ تروریست‌هایی که پیروزی‌های مستی‌آفرین‌شان در توسعه قلمرو ارضی را مدیون پشتیبانی کاخ سفید هستند و البته اکنون از خطوط قرمز ترسیم‌شده پا را فراتر گذاشته‌اند.
اوباما در مبارزات انتخاباتی‌اش قول داده بود جهان را عاری از سلاح هسته‌ای گرداند، ولی بر عکس پس از روی کار آمدن، به مدرنیزه کردن انبار هسته‌ای ایالات متحده پرداخت و اقدامات جنگ‌طلبانۀ وی باعث شد تنها 8 ماه پس از مراسم تحلیف وی به مقام ریاست جمهوری، موج گسترده‌ای به نام "متأسفم که به اوباما رأی دادم" علیه وی به راه بیفتد ("iamsorryivotedforobama")
دولت اوباما بعد از تشکیل ائتلاف ضدداعش، نتوانست حتی در موضوع مبارزه با تروریسم منطقه‌ای رضایت خاطر کشورهای منطقه را جلب کند، اما همچنان امیدواری‌های قابل‌اعتنایی برای دستیابی به توافق جامع هسته‌ای میان ایران و گروه 5+1 (تا قبل از ضرب‌العجل 3 آذر 93/24 نوامبر 2014) وجود دارد، تا جایی که برخی رسانه‌های غربی اختلافات اخیر میان آمریکا و اسرائیل را به یک علامت خوب برای مُهرتأیید توافق نهایی با ایران تعبیر کرده‌اند.
این علامت خوب، می‌تواند بسیار موقتی و حساس باشد و فقط به این بستگی دارد که دولت اوباما از فرصت محدودی که در اختیار دارد، چطور بهره‌برداری کند.
در حال حاضر با توجه به اینکه کنترل سنا به دست همین جمهوری‌خواهان خواهد افتاد، حتماً بنا دارند با فشار بیشتری نظرات خود را بر رئیس جمهور این کشور تحمیل کنند.
*** تقابلات دوقطبی با روسیه و مسئله اوکراین
بحران اوکراین از سال 2013 کلید خورد. نشستن "پترو پروشنکو" (Petro Poroschenko) بر مسند ریاست جمهوری این کشور گزینۀ مناسبی برای آمریکا و متحدان اروپایی‌اش محسوب می‌شد، تاجایی که به گزارش رویترز، آمریکا در جدیدترین اقدام خود در شهریور 93 (سپتامبر 2014) قول 1 میلیارد دلار کمک بلاعوض به رئیس جمهوریِ این دولت ورشکسته را داد. اما در مجموع شرایط سیاسی این کشور اروپای شرقی به سمتی پیش نرفت که آمریکا بتواند برای رویارویی با روسیه، روی گزینۀ اوکراین حساب باز کند.
به گزارش رادیو آلمانی "وست‌دویچه" با حذف نمایندگان دموکرات و لیبرال‌های آزادی‌خواه از کنگره آمریکا، و در عوض غلبۀ جمهوری‌خواهان بر کنگره، از این پس ناتو و اتحادیه اروپا نگران رسیدگی و مدیریت جهت‌دار سیاست‌های اوکراین خواهند بود و ممکن است ادامۀ حمایت‌های روسیه از جدایی‌طلبان، عواقب بی‌بازگشتی را برای بروکسل‌نشینان در پی داشته باشد.
*** آیا انتخابات 2014 را می‌توان پیشگویی انتخابات 2016 دانست؟
سال 2016 انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگراز خواهد شد. بیلد می‌نویسد:
نمی‌توان از انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا در روز سه‌شنبه به عنوان پیشگویی انتخابات 2016 استفاده کرد؛ چون از یک طرف جمهوری‌خواهان هنوز شخصیتی که بتواند رهبری ایالات متحده را بر عهده بگیرد در اختیار ندارند. از طرف دیگر پیروزی در انتخابات 2016 به متغیرهای بسیاری، از جمله اینکه کنگرۀ جمهوری‌خواهان از قدرت‌یابی جدیدشان چگونه استفاده می‌کنند، بستگی دارد.
"جاد گرگ" (Judd Gregg) سناتور جمهوری‌خواه به مجله اکونومیست گفت: اگر جمهوری‌خواهان بعد از روی کار آمدن در کنگره، فقط نمایندگان مخالف را بلوکه کرده یا نتوانند اصلاحات اساسی پیاده کنند، هیچ شانسی در انتخابات ریاست جمهوری ندارند. آن‌ها باید در این دو سال ثابت کنند که توان مدیریت دارند، وگرنه 2016 شکست سختی را تجربه خواهند کرد.
