اکنون فرانسوا اولاند با ابقای نخست وزیر نوری المالکی در عراق به مخالفت برمی‌خیزد، از اپوزیسیون سوریه حمایت می‌کند و به رابطه خود با کردهای عراق، علی‌رغم برخورد با دولت بغداد، ادامه می‌دهد.
به گزارش شهدای ایران، هفته نامه فرانسوی "کوریه انترناسیونال" (CourrierInternational) در یادداشتی با عنوان «شجاعت اولاند در برابر ایران» به موضع‌گیری جدید پاریس در قبال جمهوری اسلامی ایران و تحولات منطقه پرداخته است.نویسنده این یادداشت بر این باور است: «سیاست خارجی فرانسه سیاستی شجاعانه است، این را سایت خبری "پان عرب" نوشته است. فرانسوا اولاند در برنامه سیاست خارجی خود با ایران، برخلاف نیکولا سارکوزی یا ژاک شیراک طفره نمی‌رود. این یکی از معدود تمجیدهایی است که اخیراً در مطبوعات بین المللی از رییس جمهور فرانسه شده است.»
وی می‌نویسد: «آیا از این سیاست می توان به عنوان هوشیاری فرانسه یاد کرد؟ یا اینکه این رویکرد فقط رویکردی متعلق به رییس جمهور اولاند است؟ یا شاید هم یک موضع گیری سیاسی زودگذر باشد؟ به هرحال نکته مسلم این است که فرانسه اولاند به مانند فرانسه قبلی نیست. این فرانسه قاطع و یک کلام است؛ زیگ‌زاگ نمی‌رود و به دنبال رسیدن به آرامش با حکومت ایران نیست. فرانسه امروز خواستار سرنگونی متحد ایران، بشار اسد، شده و با ابقای نخست وزیر نوری المالکی در عراق به شدت به مخالفت برخاست.»
در ادامه این یادداشت آمده است: «پاریس در زمان ریاست جمهوری ژاک شیراک به دنبال استجابت خواسته‌های سران جمهوری اسلامی بود و حتی تا جایی پیش رفت که در سال ۲۰۰۳ به مقر سازمان مجاهدین خلق در شمال پاریس حمله و وجوهی را توقیف کرد.»
نویسنده در پایان این یادداشت کوتاه برای هفته نامه کوریه انترناسیونال می‌نویسد: «اکنون فرانسوا اولاند با ابقای نخست وزیر نوری المالکی در عراق به مخالفت برمی‌خیزد، از اپوزیسیون سوریه حمایت می‌کند و به رابطه خود با کردهای عراق، علی‌رغم برخورد با دولت بغداد، ادامه می‌دهد. بی‌شک این هوشیاری فرانسه چشمگیر است. درواقع می‌توان گفت که این هوشیاری مجدداً به دوران اولیه خود بازگشته است. اولاند با جهانی پیش می‌رود که رو به تحول است. آیا در ایران نیز شاهد تحولاتی خواهیم بود؟ باید به فرانسه بخاطر این شجاعت آفرین گفت. حکومت ایران هنوز متوجه نشده که این موضع‌گیری ها تا چه حد می‌تواند دردناک باشد.»
شایان ذکر است که سیاست‌های دولت فرانسه پس از ژاک شیراک در منطقه خاورمیانه، سیاستی مداخله‌جویانه و خصمانه علیه اراده سیاسی ملت‌ها و امنیت منطقه بوده است که در این یادداشت به نمونه‌هایی از آن اعتراف می‌شود. مداخله در موضوعاتی چون حمایت از مخالفان حکومت قانونی عراق، پشتیبانی از تروریست‌های سوری، کمک به تجزیه عراق و حمایت از استقلال کردستان، و همچنین حمایت از سازمان تروریستی منافقین و اتخاذ مواضع مداخله‌جویانه و تحریک‌آمیز در وقایع سال 88 در ایران (فتنه)، تنها مواردی از این سیاست‌هاست که محصول آن جنگ، خشونت، کشتار و آوارگی مردم منطقه بوده است.
*جام
