این مشکل امروز و دیروزمان نیست، ما سالیان سال است با این جماعت روبرو هستیم و با افکار غربزده شان دست و پنجه نرم می کنیم.نه تنها ما ؛بلکه امام ما نیز بارها آنان را نصیحت می کرد اما به گوششان نمی رفت و اثر نداشت.
شهدای ایران:هر گاه پیشرفت مادی غرب را بر سر جوانان این مرز و بوم می کوبیدند ،امام (ره) به آنان نصیحت می کرد که جوانان را مایوس نکنید و به جای به رخ کشیدن غرب، روح امید و خودباوری را در جوانان تقویت کنید. هر قدر آنان ساز نتوانستن را کوک می کردند امام با صلابت می فرمود جوانان ما می توانند.
وقتی از قدرت پوشالی غرب ،غول می ساختند تا ایستادگی و مقاومت مردم را تضعیف کنند ؛امام (ره) می فرمود: «در سابق از انگلیس به دست به اصطلاح روشنفکران و تحصیلکردگان غربزده یک غول ساخته شده بود و امروز از این دو قدرت خصوصا آمریکا در بلاد مسلمین همان غول را بسیار بزرگتر و شاخدارتر ساخته اند و گمان می کنند اگر به یکی از این دو قطب گفته شود بالای چشمت ابروست کشور از بین می رود.»
وقتی روشنفکران غربزده با حرص و ولع خواستار رابطه با آمریکا می شدند ؛ امام به آنان هشدار می داد که دست از خیال خامشان بردارند و می فرمود: « شما چند نفر روشنفکر به اصطلاح خودتان...که می خواهید به خیال خودتان آمریکا باز گردد من به شما عرض می کنم تا شما زنده اید آمریکا برنمی گردد.»
شهدا نیز از دست این جماعت شبه روشنفکر، دل پردردی داشتند. جماعتی که نمی توانستند درک کنند فلسفه انقلاب ما نپذیرفتن سلطه استکبار بود. جماعتی که می خواستند ما را با استانداردهای جهانی تنظیم کنند نه با استانداردهای اسلام .
شهید آوینی در کتاب «حلزون های خانه به دوش» می نویسد: « برای جلوگیری از غلبه لیبرالیسم باید با این تفکر مبارزه کرد که « ما باید آنگونه حرکت کنیم که پسند دنیای امروز و مجامع بین المللی است.» ضرورت ایجاد رابطه با دولت های دیگر و مجامع بین المللی اگر ما را بدانجا سوق دهد که بخواهیم معیار حرکت خود را پسند جهانی قرار دهیم، مسلم بدانیم که آنچنان باشتاب به درون چرخ دنده سلطه سیاسی استکبار غرب بلعیده خواهیم شد که حتی استخوان هایمان نیز خرد خواهد گشت.»
این جماعت شبه روشنفکر ؛ از غرب بتی ساخته اند که هر روز در برابرش کرنش می کنند و هر کس بخواهد به بت مقدسشان جسارت کند یا آن را بشکند ،صدای فریادشان بلند می شود که : ای افراطی ها! ای تندروها! ای دلواپس ها! شما چرا نمی گذارید بت بزرگمان را بپرستیم!
یک روز تمام توان ژورنالیستی خود را به کار می گیرند تا زمینه دیدار رئیس جمهور ایران را با رئیس جمهور آمریکا فراهم کنند و روزی دیگر از دیدار روحانی و کامرون به شعف می آیند.
اگر چندبار خدا را صدا زدند و جوابی نشنیدند ناامید می شوند، اما اگر بارها و بارها آمریکا ؛آنان را ضایع و سنگ روی یخ نماید امیدشان از آمریکا قطع نمی شود.
آنقدر که به همه چیز شک دارند و حتی در مقابل آیات خدا و احکام الهی چون و چرا می کنند؛ در مقابل آمریکا سکوت می ورزند و به قول هایش احترام می گذارند.
هر چند به زبان نمی آورند اما در تفکراتشان پذیرفته اند که آنها رعیت باشند و آمریکا کدخدا. این را می شود در رفتارشان دید وقتی که از شنیدن توهین های مکرر وندی شرمن و جان کری نه تنها اخم نمی کنند بلکه حرف های روتوش شده مسئولین آمریکایی را تیتر روزنامه هایشان می نمایند و آن را به مصرف داخلی تعبیر می کنند.
و عجیب اینکه نمی فهمند تعبیر «مصرف داخلی» نیز خود توهینی مضاعف است ؛درست شبیه اینکه کدخدایی برای راضی کردن رفقایش ،بدون دلیل به زیردستانش تشر بزند.
گویا از نظر شبه روشنفکران غربزده ،این حق برای کدخدا محفوظ است که هر قدر در برابرش کوتاه بیایند باز هم به جسارت ها و تحریم هایش ادامه دهد. چرا؟ چون او کدخداست و اینان رعیت! چون از آمریکا غولی ساخته اند که نمی شود در برابرش ایستاد. چون مهم این است که هیچ حرف تنش زایی نزنند تا بتوانند اعتماد آمریکا را به دست آورند.
مشکل ما با این جماعت حل شدنی نیست. کار از نصیحت و کسب تجربه گذشته است ؛اگر قرار بود با نصیحت کردن از خواب غربزدگی بیدار شوند سال ها پیش بیدار شده بودند.
این جماعت، نه منطق امام (ره) را فهمیدند ؛ نه منطق شهدا را. پس انتظار گزافی است اگر از آنان بخواهیم منطق ایستادگی ما را بفهمند.
تنها راه پیش روی ما ، به دست گرفتن سنگرهای انقلاب است. سنگر اقتصاد، سنگر سیاست، سنگر علم و دانشگاه، سنگر هنر و سینما و...باید به دست اهالی انقلاب بیفتد.
اگر بگذاریم این جماعت شبه روشنفکر که قبله آمالشان را در غرب جستجو می کنند همچنان به تکتازی خود ادامه دهند و در برابر آنان منفعل باشیم 35 سال که سهل است تا صد سال دیگر هم باید صدای غریبانه هنرمندان انقلابی را بشنویم که از هرم لعنتی سینما و ...گلایه کنند.
و بالاخره : « وای بر ما اگر اجازه دهیم که روشنفکران وارث انقلاب شوند.»
*افاضات عقل کل
وقتی از قدرت پوشالی غرب ،غول می ساختند تا ایستادگی و مقاومت مردم را تضعیف کنند ؛امام (ره) می فرمود: «در سابق از انگلیس به دست به اصطلاح روشنفکران و تحصیلکردگان غربزده یک غول ساخته شده بود و امروز از این دو قدرت خصوصا آمریکا در بلاد مسلمین همان غول را بسیار بزرگتر و شاخدارتر ساخته اند و گمان می کنند اگر به یکی از این دو قطب گفته شود بالای چشمت ابروست کشور از بین می رود.»
وقتی روشنفکران غربزده با حرص و ولع خواستار رابطه با آمریکا می شدند ؛ امام به آنان هشدار می داد که دست از خیال خامشان بردارند و می فرمود: « شما چند نفر روشنفکر به اصطلاح خودتان...که می خواهید به خیال خودتان آمریکا باز گردد من به شما عرض می کنم تا شما زنده اید آمریکا برنمی گردد.»
شهدا نیز از دست این جماعت شبه روشنفکر، دل پردردی داشتند. جماعتی که نمی توانستند درک کنند فلسفه انقلاب ما نپذیرفتن سلطه استکبار بود. جماعتی که می خواستند ما را با استانداردهای جهانی تنظیم کنند نه با استانداردهای اسلام .
شهید آوینی در کتاب «حلزون های خانه به دوش» می نویسد: « برای جلوگیری از غلبه لیبرالیسم باید با این تفکر مبارزه کرد که « ما باید آنگونه حرکت کنیم که پسند دنیای امروز و مجامع بین المللی است.» ضرورت ایجاد رابطه با دولت های دیگر و مجامع بین المللی اگر ما را بدانجا سوق دهد که بخواهیم معیار حرکت خود را پسند جهانی قرار دهیم، مسلم بدانیم که آنچنان باشتاب به درون چرخ دنده سلطه سیاسی استکبار غرب بلعیده خواهیم شد که حتی استخوان هایمان نیز خرد خواهد گشت.»
این جماعت شبه روشنفکر ؛ از غرب بتی ساخته اند که هر روز در برابرش کرنش می کنند و هر کس بخواهد به بت مقدسشان جسارت کند یا آن را بشکند ،صدای فریادشان بلند می شود که : ای افراطی ها! ای تندروها! ای دلواپس ها! شما چرا نمی گذارید بت بزرگمان را بپرستیم!
یک روز تمام توان ژورنالیستی خود را به کار می گیرند تا زمینه دیدار رئیس جمهور ایران را با رئیس جمهور آمریکا فراهم کنند و روزی دیگر از دیدار روحانی و کامرون به شعف می آیند.
اگر چندبار خدا را صدا زدند و جوابی نشنیدند ناامید می شوند، اما اگر بارها و بارها آمریکا ؛آنان را ضایع و سنگ روی یخ نماید امیدشان از آمریکا قطع نمی شود.
آنقدر که به همه چیز شک دارند و حتی در مقابل آیات خدا و احکام الهی چون و چرا می کنند؛ در مقابل آمریکا سکوت می ورزند و به قول هایش احترام می گذارند.
هر چند به زبان نمی آورند اما در تفکراتشان پذیرفته اند که آنها رعیت باشند و آمریکا کدخدا. این را می شود در رفتارشان دید وقتی که از شنیدن توهین های مکرر وندی شرمن و جان کری نه تنها اخم نمی کنند بلکه حرف های روتوش شده مسئولین آمریکایی را تیتر روزنامه هایشان می نمایند و آن را به مصرف داخلی تعبیر می کنند.
و عجیب اینکه نمی فهمند تعبیر «مصرف داخلی» نیز خود توهینی مضاعف است ؛درست شبیه اینکه کدخدایی برای راضی کردن رفقایش ،بدون دلیل به زیردستانش تشر بزند.
گویا از نظر شبه روشنفکران غربزده ،این حق برای کدخدا محفوظ است که هر قدر در برابرش کوتاه بیایند باز هم به جسارت ها و تحریم هایش ادامه دهد. چرا؟ چون او کدخداست و اینان رعیت! چون از آمریکا غولی ساخته اند که نمی شود در برابرش ایستاد. چون مهم این است که هیچ حرف تنش زایی نزنند تا بتوانند اعتماد آمریکا را به دست آورند.
مشکل ما با این جماعت حل شدنی نیست. کار از نصیحت و کسب تجربه گذشته است ؛اگر قرار بود با نصیحت کردن از خواب غربزدگی بیدار شوند سال ها پیش بیدار شده بودند.
این جماعت، نه منطق امام (ره) را فهمیدند ؛ نه منطق شهدا را. پس انتظار گزافی است اگر از آنان بخواهیم منطق ایستادگی ما را بفهمند.
تنها راه پیش روی ما ، به دست گرفتن سنگرهای انقلاب است. سنگر اقتصاد، سنگر سیاست، سنگر علم و دانشگاه، سنگر هنر و سینما و...باید به دست اهالی انقلاب بیفتد.
اگر بگذاریم این جماعت شبه روشنفکر که قبله آمالشان را در غرب جستجو می کنند همچنان به تکتازی خود ادامه دهند و در برابر آنان منفعل باشیم 35 سال که سهل است تا صد سال دیگر هم باید صدای غریبانه هنرمندان انقلابی را بشنویم که از هرم لعنتی سینما و ...گلایه کنند.
و بالاخره : « وای بر ما اگر اجازه دهیم که روشنفکران وارث انقلاب شوند.»
*افاضات عقل کل
