طبیعت بازی قدرت در یک نظام دمکراتیک چرخش قدرت است و افرادی که روزگاری در مقام نقد و یا حتی تخریب رقیب نشسته اند،خود روزی بر سریر قدرت می نشینند ؛در آن روز قدرت نشینان امروز و نقادان دیروز،نباید پارسال و پارینه خود را فراموش کنند و از دیگران بخواهند که دم بربندند!
شهدای ایران: انتقاد به احمدینژاد روا بود و به دولت جدید جفا!نزدیک به یک سال از آغاز به کار دولت یازدهم پس از موفقیت رئیس‌جمهور در کسب آرای اکثریت مردم در انتخابات بیست و چهارم خرداد پارسال گذشته است و به مرور با روشن شدن تدریجی عملکرد دولت، تصویر دولت روشن‌تر و امکان نقد و بررسی شفاف‌تر کار دولت فراهم شده است.
به گزارش «تابناک»، برای رسانه‌هایی که در مقاطع گوناگون تاریخی به بهانه «قرار داشتن در موقعیت حساس کنونی» از نقد و بیان ضعف‌های دستگاه‌ها نهی شده‌اند، آرامش نسبی کنونی فضای سیاسی کشور در قیاس با مقاطع پرخطر و پرتنش سال‌های اخیر، فرصت مناسبی برای پرداختن به مسائل مهم کشور است که گاهی با بیان صریح ضعف‌ها و اشتباهات دولت نیز هم‌پوشانی دارد.
خبررسانی از اوضاع کشور که گاهی با بیان ضعف‌ها مترادف است و نقد دستگاه‌های مختلف، بخش مهمی از وظیفه رسانه‌هاست و اگر روزی بنا باشد، رسانه‌ها چنین کاری نکنند، بود و نبود آنها نباید تفاوت چندانی داشته باشد.
منبع: تابناک
اخیرا یکی از مقامات مسوول در وزارت کشور ،خواسته است که در تریبون های عمومی از دولت انتقاد نکنند و لابد انتظار این است که در محافل غیر عمومی از دولت انتقاد کنند! اگر قائل به انتقادی باشند البته!
هرچند ساکت کردن منتقدین دولت‌ها به بهانه وجود آمریکا، اکنون دیگر به امری نکوهیده تبدیل شده، ولی شنیدن چنین اظهاراتی از سوی افرادی تعجب‌آورتر است که شدیدترین حملات را به دولت قبل و البته در اوج تحریم‌های غربی علیه کشور بر زبان رانده است، ولی از این مهم‌تر، فرو کاستن حکومت و اداره کشور به یک موضوع محفلی است که عامه مردم را به آن راهی نیست. در چنین شرایطی، اگر دولت مشکلی داشته باشد، بخشی دیگر از فعالان سیاسی در محفل داخلی خود مسأله را حل می‌کنند و همه منبرهای موجود در کشور همراه با همه رسانه‌های اجتماعی و گروهی باید ساکت شوند تا احیانا به طبقه حاکم فشاری نیاید.
چنین تفکری برای مردمی که برای فرو ریختن فاصله حاکم و مردم انقلاب کرده‌اند و نمی‌توانند ایجاد شبکه‌های خویشاوندی حاکم و یا محافل حاکم بر سرنوشت دیگران را بپذیرند، چندان قابل هضم نخواهد بود.
طبیعت بازی قدرت در یک نظام دمکراتیک چرخش قدرت است و افرادی که روزگاری در مقام نقد و یا حتی تخریب رقیب نشسته اند،خود روزی بر سریر قدرت می نشینند ؛در آن روز قدرت نشینان امروز و نقادان دیروز،نباید پارسال و پارینه خود را فراموش کنند و از دیگران بخواهند که دم بربندند!
دولت مستقر به منتقدانش زنده است؛چه آنجا که با نقد و نقادی گره از کار فروبسته یک دولت گشوده می شود و چه آن زمان که با نقد و نقادی گره دولت را از کارفروبسته ملت می گشایند.
دولت مستقر نباید تردید کند که نقد دولت پیشین و آگاهی رسانی به ملت بود که در بخشی منجر به حماسه بیست و چهارم خرداد سال گذشته شد؛پس چه بهتر که دولت حماسه پرور باشد و زمینه را برای حماسه های آتی ملت،فراهم کند.
به گزارش «تابناک»، برای رسانه‌هایی که در مقاطع گوناگون تاریخی به بهانه «قرار داشتن در موقعیت حساس کنونی» از نقد و بیان ضعف‌های دستگاه‌ها نهی شده‌اند، آرامش نسبی کنونی فضای سیاسی کشور در قیاس با مقاطع پرخطر و پرتنش سال‌های اخیر، فرصت مناسبی برای پرداختن به مسائل مهم کشور است که گاهی با بیان صریح ضعف‌ها و اشتباهات دولت نیز هم‌پوشانی دارد.
خبررسانی از اوضاع کشور که گاهی با بیان ضعف‌ها مترادف است و نقد دستگاه‌های مختلف، بخش مهمی از وظیفه رسانه‌هاست و اگر روزی بنا باشد، رسانه‌ها چنین کاری نکنند، بود و نبود آنها نباید تفاوت چندانی داشته باشد.
منبع: تابناک
اخیرا یکی از مقامات مسوول در وزارت کشور ،خواسته است که در تریبون های عمومی از دولت انتقاد نکنند و لابد انتظار این است که در محافل غیر عمومی از دولت انتقاد کنند! اگر قائل به انتقادی باشند البته!
هرچند ساکت کردن منتقدین دولت‌ها به بهانه وجود آمریکا، اکنون دیگر به امری نکوهیده تبدیل شده، ولی شنیدن چنین اظهاراتی از سوی افرادی تعجب‌آورتر است که شدیدترین حملات را به دولت قبل و البته در اوج تحریم‌های غربی علیه کشور بر زبان رانده است، ولی از این مهم‌تر، فرو کاستن حکومت و اداره کشور به یک موضوع محفلی است که عامه مردم را به آن راهی نیست. در چنین شرایطی، اگر دولت مشکلی داشته باشد، بخشی دیگر از فعالان سیاسی در محفل داخلی خود مسأله را حل می‌کنند و همه منبرهای موجود در کشور همراه با همه رسانه‌های اجتماعی و گروهی باید ساکت شوند تا احیانا به طبقه حاکم فشاری نیاید.
چنین تفکری برای مردمی که برای فرو ریختن فاصله حاکم و مردم انقلاب کرده‌اند و نمی‌توانند ایجاد شبکه‌های خویشاوندی حاکم و یا محافل حاکم بر سرنوشت دیگران را بپذیرند، چندان قابل هضم نخواهد بود.
طبیعت بازی قدرت در یک نظام دمکراتیک چرخش قدرت است و افرادی که روزگاری در مقام نقد و یا حتی تخریب رقیب نشسته اند،خود روزی بر سریر قدرت می نشینند ؛در آن روز قدرت نشینان امروز و نقادان دیروز،نباید پارسال و پارینه خود را فراموش کنند و از دیگران بخواهند که دم بربندند!
دولت مستقر به منتقدانش زنده است؛چه آنجا که با نقد و نقادی گره از کار فروبسته یک دولت گشوده می شود و چه آن زمان که با نقد و نقادی گره دولت را از کارفروبسته ملت می گشایند.
دولت مستقر نباید تردید کند که نقد دولت پیشین و آگاهی رسانی به ملت بود که در بخشی منجر به حماسه بیست و چهارم خرداد سال گذشته شد؛پس چه بهتر که دولت حماسه پرور باشد و زمینه را برای حماسه های آتی ملت،فراهم کند.
