پیش از انقلاب به دعوت او، آیت‌الله مدنی به خرم‌آباد آمد و آیت‌الله صادقی، امامت جماعت مسجد جوادالائمه که خود در آن نماز اقامه می‌کرد را به آیت الله مدنی واگذار کرد و خودش هم پشت سر وی نماز می‌خواند. البته بعد از مدتی به دلیل فعالیت انقلابی، آیت‌الله مدنی به نورآباد ممسنی تبعید شد. آنچه در زیر می‌آید بخشی از خاطره‌ی ایشان از آن دوره است.

    «در مدتی که آیت‌الله مدنی در خرم‌آباد حضور داشت، چند کار خیر پایه‌گذاری کرد. یکی قضیه انصارالحجه بود. ایشان شب‌ها عده‌ای از ثروتمندان را دعوت می‌کردند و از آنها پول می‌گرفت. به وسیله‌ی عده‌ای برنج، روغن، گوشت و مواد غذایی را می‌فرستادند در خانه‌ی محرومین. فقرا را طبق برنامه به وسیله‌ی اشخاص شناسایی کرده بودند و به خانوارهایی که بی‌بضاعت وبی‌سرپرست بودند، پول می‌دادند. اسم این فعالیت را گذاشتند: انصار الحجه، یاران حضرت ولی‌عصر یا امام.

    در جلساتی که آیت‌الله مدنی تشکیل می‌داد، خیلی کم شرکت می‌کردم. شبی که من هم در خدمتش بودم، از متمکنین دعوت کرده بود و موعظه‌شان می‌کرد که بیشتر پول بدهند و به فقرا کمک کنند. می‌گفت: «چرا اینطوری هستید؟ من می‌خواهم شما را به زور به بهشت ببرم و شما نمی‌خواهید به بهشت بروید؟ پول بدهید تا به بهشت بروید.» تعبیرهای خیلی زیبایی داشت. شخصیت شهید مدنی خیلی جذاب بود. پولدارها را یک طور جذب می‌کرد، جوان‌ها را یک طور دیگر.»    (نقل از  کتاب «خاطرات آیت الله عباسعلی صادقی قهاره»)
منبع: تریبون