همه تمايل دارند و مشتاق هستند كه موضوع هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران پاياني خوش داشته باشد. موفقيت دولت تدبير و اميد در جريان مذاكرات هسته‌اي، ره‌آوردي براي همگان است. اگر در اين مذاكرات جمهوري اسلامي ايران به اهداف و حقوق خود در زمينه هسته‌اي دست يابد همگان از اين اتفاق شادمان خواهند شد.
شهدای ایران:اين كه گفته مي‌شود دلواپسان موضوع هسته‌اي، دلواپس موفقيت دولت در اين عرصه هستند تا نكند اين اتفاق به نام دولت تدبير و اميد ثبت شود، ادعاي تنگ‌نظرانه و مغالطه كارانه‌اي است چرا كه همين منتقدان و دلواپسان، نگران آن هستند كه در پس اين توافق كه اكنون با چالش‌ها و زياده‌خواهي‌هاي آمريكا روبرو شده است، توطئه‌اي و دسيسه‌اي پياده شود و آنگاه اين توافق برد - برد به يك سر برد تبديل شود.
آنگاه آنهايي كه از منتقدان مذاكرات هسته‌اي انتقاد مي‌كنند و آنها را افراطي مي‌پندارند، چه پاسخي خواهند داد؟ آيا آن هنگام هم مقصر را منتقدان و دلواپسان هسته‌اي معرفي خواهند كرد يا به توافق نرسيدن درباره فعاليت‌هاي هسته‌اي صلح‌آميز جمهوري اسلامي ايران را به عهده خواهند گرفت يا شايد در بهترين حالت مقصر را طرف مقابل معرفي مي‌كنند؟
آنهايي كه از روند مذاكرات به اين شكل حمايت مي‌كنند آيا توجه دارند كه هم‌اكنون در همان كشورهاي عضو ۱+۵ رسانه‌ها و تحليلگران سياسي آنها به انتقاد از شيوه مذاكرات هسته‌اي مي‌پردازند و در پارلمان و مجالس خود با همين گفت‌وگوها مخالفت مي‌كنند؟
بايد اين حق را به منتقدان و آنهايي كه نگران آينده و نتايج مذاكرات هستند داد كه حرف خود را بزنند و انتقاد و تحليل خود را ارائه دهند. گرچه دست آخر اگر توافقي انجام نشود از هم‌اكنون مشخص است كه همه چيز قرار است بر سر دلواپسان و آنهايي كه نگران هستند بشكند.
برخي ادعا مي‌كنند آنهايي كه دلواپس هستند، نگراني‌شان به خاطر اين است که دولت در مذاکرات هسته‌ای موفق شود و گشایشی در روابط خارجی کشور ایجاد شود و مشكلاتي كه در ۸ سال دولت گذشته ايجاد شده حل شود كه البته اين سخن و ادعا اثبات مي‌كند كه موافقان هنوز مشكلات كشور را به مذاكرات گره زده‌اند و حاجت خود را از آمريكا مي‌خواهند. اين در حالي است كه مسئولان ارشد كشورمان به ويژه رهبر معظم انقلاب بارها تأكيد كرده‌اند تحريم‌ها را نبايد به مذاكرات ربط داد.
حضرت آيت‌الله خامنه‌اي در ديداري كه چندي پيش از پيشرفت‌هاي دفاعي و موشكي سپاه داشتند در همين زمينه گفته بودند؛ «من همواره طرفدار ابتکار در سياست خارجي و مذاکره بوده و هستم و توصيه هميشگي من به مسئولان اين بوده که در سياست خارجي و مبادلات بين‌المللي هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند اما نبايد نيازمندي‌هاي کشور و برخي مسايل همچون تحريم‌ها، به مذاکره گره زده شود.»
بايد آنهايي كه موافق توافق و مذاكرات هستند و آنهايي كه مخالف و منتقد آن هستند، توجه داشته باشند كه شكست در اين عرصه كشور را در يك عرصه تازه وارد مي‌كند، پيروزي هم باعث خواهد شد تا علاوه بر اين كه حقانيت ايران ثابت شود، فضاي منفي كه رسانه‌هاي دشمن در افكار عمومي ايجاد كرده‌اند برداشته شود.
اما همه اينها و همه آنچه كه در پس و پيش مذاكرات هسته‌اي دنبال مي‌شود بايد در اين نكته مهم و حساس خلاصه شود كه تنها راه، ايستادگي و استفاده از ظرفيت‌هاي داخلي و توانايي‌هاي مردم و كشور است كه ثابت مي‌كند «بايد بدانيم كه مي‌توانيم.»
اما نكته‌اي ديگر كه در مذاكرات هسته‌اي و از سوي آقاي ظريف وزير خارجه كشورمان مطرح شده است. او در صفحه توئيتر خود نوشته است؛ «پس از مذاکرات سخت از وین بازگشتیم، توافق امکان‌پذیر است اما باید توهمات پایان یابد و شبیه سال ۲۰۰۵ فرصت از دست نرود.
در سال ۲۰۰۵ كه مصادف بود با دولت اصلاحات بر‌اساس توافقي كه در آن زمان ميان ايران و كشورهاي مذاكره‌كننده از جمله سه كشور انگليس، آلمان و فرانسه انجام شد قرار شد با تعليق همه فعاليت‌هاي هسته‌اي كشورمان وعده‌هاي داده شده آنها محقق شود كه پس از چندي خلف وعده آنها نمايان شد و آنچه كه گفته بودند و وعده داده شده بود برآورده نشد و رهبر انقلاب دستور آغاز فعاليت‌هاي صلح‌آميز هسته‌اي كشورمان را دادند.
در آن زمان فعاليت‌هاي هسته‌اي كشورمان بسيار محدودتر از اكنون بود و اصلا قابل مقايسه نيست. اكنون كه جمهوري اسلامي ايران در زمينه هسته‌اي به چنين پيشرفت‌هاي بزرگي دست يافته است، آيا نبايد امتيازات بزرگتر و بيشتري به ايران داده شود؟
شرايط كنوني ايران با ۱۱ سال پيش از اين بسيار تفاوت دارد. اين تفاوت شرايط به عنوان يك امتياز بزرگ براي ايران در جريان مذاكرات هسته‌اي است. در آن زمان فرصت را چه كسي از دست داد ايران يا طرف مقابل؟
اكنون نيز فرصتي مهيا شده است تا غرب صداقت خود را ثابت كند كه البته بعيد به نظر مي‌رسد كه بتواند اعتماد ايران را جلب كند. اگر هم فرصتي قرار است از دست برود اين فرصت براي غرب و آمريكاست. جمهوري اسلامي ايران بر اساس سياستي كه اتخاذ كرده است مذاكرات را با تدابير رهبري پيگيري مي‌كند. مذاكره كنندگان هم كه به فرموده رهبر انقلاب بچه هاي انقلاب هستند، به خوبي مي‌دانند كه نبايد در مقابل زياده‌خواهي‌هاي آمريكا و غرب كوتاه بيايند.
اكنون زمان آن است كه رسانه‌هاي كشور و تحليلگران، تبليغات منفي كه عليه جمهوري اسلامي ايران مي‌شود خنثي كنند، نه اين كه همديگر را متهم كنند و بگويند باعث به نتيجه نرسيدن مذاكرات، منتقدان و دلواپسان مذاكرات هسته‌اي بوده‌اند.
در آخر از جناب اقاي ظريف وزير امور خارجه كشورمان كه سكاندار تيم مذاكره كننده هسته‌اي است مي‌خواهيم نسبت به اين تحليل واكنش نشان دهد. شبکه تلویزیونی بی بی سی فارسی در تحلیلی گفته است که نگرانی اصلی ظریف به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای نیست، بلکه باخت دوباره تیم روحانی در انتخابات آینده و تکرار تجربه انتخابات ۱۳۸۴ است.
اين شبكه در تحلیلی از پیام اخیر وزير خارجه كشورمان در توئیتر اعتقاد دارد؛ هشدار اصلی ظریف به غرب در واقع این است که اگر با دولت روحانی توافق نکند، همانند سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵) بار دیگر زمینه روی کار آمدن اصولگرایان را فراهم خواهد کرد.
آيا چنين است كه تحليل شده است؟ اگر نيست وزارت خارجه به ويژه شخص وزير محترم درباره اين ادعا پاسخ دهد كه آيا بر اساس ادعاي اين شبكه او نگران چنين ادعايي است؟!
منبع: سیاست روز
آنهايي كه از روند مذاكرات به اين شكل حمايت مي‌كنند آيا توجه دارند كه هم‌اكنون در همان كشورهاي عضو ۱+۵ رسانه‌ها و تحليلگران سياسي آنها به انتقاد از شيوه مذاكرات هسته‌اي مي‌پردازند و در پارلمان و مجالس خود با همين گفت‌وگوها مخالفت مي‌كنند؟
بايد اين حق را به منتقدان و آنهايي كه نگران آينده و نتايج مذاكرات هستند داد كه حرف خود را بزنند و انتقاد و تحليل خود را ارائه دهند. گرچه دست آخر اگر توافقي انجام نشود از هم‌اكنون مشخص است كه همه چيز قرار است بر سر دلواپسان و آنهايي كه نگران هستند بشكند.
برخي ادعا مي‌كنند آنهايي كه دلواپس هستند، نگراني‌شان به خاطر اين است که دولت در مذاکرات هسته‌ای موفق شود و گشایشی در روابط خارجی کشور ایجاد شود و مشكلاتي كه در ۸ سال دولت گذشته ايجاد شده حل شود كه البته اين سخن و ادعا اثبات مي‌كند كه موافقان هنوز مشكلات كشور را به مذاكرات گره زده‌اند و حاجت خود را از آمريكا مي‌خواهند. اين در حالي است كه مسئولان ارشد كشورمان به ويژه رهبر معظم انقلاب بارها تأكيد كرده‌اند تحريم‌ها را نبايد به مذاكرات ربط داد.
حضرت آيت‌الله خامنه‌اي در ديداري كه چندي پيش از پيشرفت‌هاي دفاعي و موشكي سپاه داشتند در همين زمينه گفته بودند؛ «من همواره طرفدار ابتکار در سياست خارجي و مذاکره بوده و هستم و توصيه هميشگي من به مسئولان اين بوده که در سياست خارجي و مبادلات بين‌المللي هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند اما نبايد نيازمندي‌هاي کشور و برخي مسايل همچون تحريم‌ها، به مذاکره گره زده شود.»
بايد آنهايي كه موافق توافق و مذاكرات هستند و آنهايي كه مخالف و منتقد آن هستند، توجه داشته باشند كه شكست در اين عرصه كشور را در يك عرصه تازه وارد مي‌كند، پيروزي هم باعث خواهد شد تا علاوه بر اين كه حقانيت ايران ثابت شود، فضاي منفي كه رسانه‌هاي دشمن در افكار عمومي ايجاد كرده‌اند برداشته شود.
اما همه اينها و همه آنچه كه در پس و پيش مذاكرات هسته‌اي دنبال مي‌شود بايد در اين نكته مهم و حساس خلاصه شود كه تنها راه، ايستادگي و استفاده از ظرفيت‌هاي داخلي و توانايي‌هاي مردم و كشور است كه ثابت مي‌كند «بايد بدانيم كه مي‌توانيم.»
اما نكته‌اي ديگر كه در مذاكرات هسته‌اي و از سوي آقاي ظريف وزير خارجه كشورمان مطرح شده است. او در صفحه توئيتر خود نوشته است؛ «پس از مذاکرات سخت از وین بازگشتیم، توافق امکان‌پذیر است اما باید توهمات پایان یابد و شبیه سال ۲۰۰۵ فرصت از دست نرود.
در سال ۲۰۰۵ كه مصادف بود با دولت اصلاحات بر‌اساس توافقي كه در آن زمان ميان ايران و كشورهاي مذاكره‌كننده از جمله سه كشور انگليس، آلمان و فرانسه انجام شد قرار شد با تعليق همه فعاليت‌هاي هسته‌اي كشورمان وعده‌هاي داده شده آنها محقق شود كه پس از چندي خلف وعده آنها نمايان شد و آنچه كه گفته بودند و وعده داده شده بود برآورده نشد و رهبر انقلاب دستور آغاز فعاليت‌هاي صلح‌آميز هسته‌اي كشورمان را دادند.
در آن زمان فعاليت‌هاي هسته‌اي كشورمان بسيار محدودتر از اكنون بود و اصلا قابل مقايسه نيست. اكنون كه جمهوري اسلامي ايران در زمينه هسته‌اي به چنين پيشرفت‌هاي بزرگي دست يافته است، آيا نبايد امتيازات بزرگتر و بيشتري به ايران داده شود؟
شرايط كنوني ايران با ۱۱ سال پيش از اين بسيار تفاوت دارد. اين تفاوت شرايط به عنوان يك امتياز بزرگ براي ايران در جريان مذاكرات هسته‌اي است. در آن زمان فرصت را چه كسي از دست داد ايران يا طرف مقابل؟
اكنون نيز فرصتي مهيا شده است تا غرب صداقت خود را ثابت كند كه البته بعيد به نظر مي‌رسد كه بتواند اعتماد ايران را جلب كند. اگر هم فرصتي قرار است از دست برود اين فرصت براي غرب و آمريكاست. جمهوري اسلامي ايران بر اساس سياستي كه اتخاذ كرده است مذاكرات را با تدابير رهبري پيگيري مي‌كند. مذاكره كنندگان هم كه به فرموده رهبر انقلاب بچه هاي انقلاب هستند، به خوبي مي‌دانند كه نبايد در مقابل زياده‌خواهي‌هاي آمريكا و غرب كوتاه بيايند.
اكنون زمان آن است كه رسانه‌هاي كشور و تحليلگران، تبليغات منفي كه عليه جمهوري اسلامي ايران مي‌شود خنثي كنند، نه اين كه همديگر را متهم كنند و بگويند باعث به نتيجه نرسيدن مذاكرات، منتقدان و دلواپسان مذاكرات هسته‌اي بوده‌اند.
در آخر از جناب اقاي ظريف وزير امور خارجه كشورمان كه سكاندار تيم مذاكره كننده هسته‌اي است مي‌خواهيم نسبت به اين تحليل واكنش نشان دهد. شبکه تلویزیونی بی بی سی فارسی در تحلیلی گفته است که نگرانی اصلی ظریف به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای نیست، بلکه باخت دوباره تیم روحانی در انتخابات آینده و تکرار تجربه انتخابات ۱۳۸۴ است.
اين شبكه در تحلیلی از پیام اخیر وزير خارجه كشورمان در توئیتر اعتقاد دارد؛ هشدار اصلی ظریف به غرب در واقع این است که اگر با دولت روحانی توافق نکند، همانند سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵) بار دیگر زمینه روی کار آمدن اصولگرایان را فراهم خواهد کرد.
آيا چنين است كه تحليل شده است؟ اگر نيست وزارت خارجه به ويژه شخص وزير محترم درباره اين ادعا پاسخ دهد كه آيا بر اساس ادعاي اين شبكه او نگران چنين ادعايي است؟!
منبع: سیاست روز
