معاون طرح و عملیات تیپ که مجروح شده بود،پیش از آن‌که معبر باز شود، الله‌اکبر گویان از بقیه نیروها جدا شد و لنگان‌لنگان به‌طرف کانال نیروهای دشمن دوید...
شهدای ایران: به نقل از تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، «عملیات کربلای۲ از تاریخ 10/6/1365 الی ۱۱/۶/۱۳۶۵ در منطقه جبهه شمالی؛ اربیل- حاج عمران و با هدف تصرف مجدد ارتفاع ۲۴۳۵ (گرده کوه) به اجرا درآمد.
اگرچه زمان عملیات کربلای۲ مربوط به دوره‌ای است که استراتژی تعقیب متجاوز در جبهه شمالی پایه‌ریزی شده بود، ولیکن تا قبل از احساس بن‌بست در جنوب، اجرای این استراتژی جدی نشد.
به‌عبارت‌دیگر، اجرای عملیات کربلای ۲، بیش از هر چیز متأثر از استراتژی معروف به دفاع متحرک ارتش عراق بود. در این دوره ارتش عراق در مورخ ۲۴/۲/۱۳۶۵ در منطقه حاج عمران به ارتفاعات ۲۵۱۹ و ۲۴۳۵ حمله کرد و دستاوردهای عملیات والفجر ۲ را به اشغال درآورد.
ازآنجاکه تسلط و اشراف دشمن بر منطقه، نیروهای خودی را در فشار قرار می‌داد و پیوسته متحمل تلفات می‌کرد؛ عملیات کربلای ۲ با فرماندهی سپاه در دو محور شمالی و جنوبی اجرا شد.
در محور شمالی ارتفاع گرده کوه تصرف شد، اما در محور جنوبی، هوشیاری و مقاومت دشمن موجب شد تا نیروهای خودی به عقب بازگردند و ارتفاع ۲۵۱۹ در دست دشمن باقی بماند.
در این عملیات محمود کاوه فرمانده تیپ ویژه شهدا به شهادت رسید.»[1]
رشادت رزمندگان تیپ ویژه ۱۵۵ شهدا در عملیات
حماسه شاکری[2]
طبق گزارش راوی تیپ ویژه ۱۵۵ شهدا (شهید سعید امیری مقدم)، در محور چپ عملیات، این تیپ برای تصرف اهداف تعیین‌شده، با تاریک شدن هوا حرکت خود را آغاز کرد. از همان آغاز حرکت، یک‌لحظه آسمان از منور خالی نبود و خمپاره‌ها امان نمی‌دادند؛ طوری که به‌محض حرکت، خمپاره‌ها کنار نیروها فرود می‌آمد که براثر آن، هفت تن مجروح شدند اما نیروها آرام‌آرام خود را به نقطه تماس با دشمن رساندند.
راوی در خصوص آغاز حرکت گردان امام حسین (ع) این تیپ از ارتفاع شهید عباسی نوشته است: بعد از پاک‌سازی معبرها به دست نیروهای تخریب و اطلاعات - عملیات، نیروهای رزمی برای حرکت آماده شدند که ناگهان از کمینی که تقریباً در وسط ستون قرار داشت، به‌سوی آنها تیراندازی شد. هرچند همه به‌شدت غافلگیر شدند، نیروهای اسلام با اعتماد به‌نفس، به مقابله پرداختند و کمین را خاموش کردند.
معاون طرح و عملیات تیپ (برادر شاکری) که مجروح شده بود، پیش از آن‌که معبر باز شود، الله‌اکبر گویان از بقیه نیروها جدا شد و لنگان‌لنگان به‌طرف کانال نیروهای دشمن دوید. نیروهای داخل کانال شروع به تیراندازی کردند ولی وی خود را داخل کانال انداخت. این حرکت موجب شد که نیروهای دشمن اسلحه و کلاه‌خود را بر زمین بیندازند و فرمانده گروهان آنان بگریزد. برادر شاکری باحالت زخمی به روی تپه سرخه رفت و برخی نیروها نیز به وی پیوستند.
نیروهای عراقی بعد از مدت کوتاهی پاتک خود را شروع کردند و به‌رغم اشغال تپه و به شهادت رساندن برادر شاکری، نیروهای خودی با رشادت تپه را مجدداً پس گرفتند و دو پایگاه آنها را به تصرف درآوردند.
منابع:
[1] جمعی از نویسندگان، اطلس جنگ ایران و عراق، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۹، صفحه ۸۸.
[2] یحیی فوزی، علیرضا لطف‌الله زادگان، در تدارک عملیات سرنوشت‌ساز: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهل و سوم)، تهران: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم ۱۳۸۷، صفحات ۶۰۴، ۶۰۵.
اگرچه زمان عملیات کربلای۲ مربوط به دوره‌ای است که استراتژی تعقیب متجاوز در جبهه شمالی پایه‌ریزی شده بود، ولیکن تا قبل از احساس بن‌بست در جنوب، اجرای این استراتژی جدی نشد.
به‌عبارت‌دیگر، اجرای عملیات کربلای ۲، بیش از هر چیز متأثر از استراتژی معروف به دفاع متحرک ارتش عراق بود. در این دوره ارتش عراق در مورخ ۲۴/۲/۱۳۶۵ در منطقه حاج عمران به ارتفاعات ۲۵۱۹ و ۲۴۳۵ حمله کرد و دستاوردهای عملیات والفجر ۲ را به اشغال درآورد.
ازآنجاکه تسلط و اشراف دشمن بر منطقه، نیروهای خودی را در فشار قرار می‌داد و پیوسته متحمل تلفات می‌کرد؛ عملیات کربلای ۲ با فرماندهی سپاه در دو محور شمالی و جنوبی اجرا شد.
در محور شمالی ارتفاع گرده کوه تصرف شد، اما در محور جنوبی، هوشیاری و مقاومت دشمن موجب شد تا نیروهای خودی به عقب بازگردند و ارتفاع ۲۵۱۹ در دست دشمن باقی بماند.
در این عملیات محمود کاوه فرمانده تیپ ویژه شهدا به شهادت رسید.»[1]
رشادت رزمندگان تیپ ویژه ۱۵۵ شهدا در عملیات
حماسه شاکری[2]
طبق گزارش راوی تیپ ویژه ۱۵۵ شهدا (شهید سعید امیری مقدم)، در محور چپ عملیات، این تیپ برای تصرف اهداف تعیین‌شده، با تاریک شدن هوا حرکت خود را آغاز کرد. از همان آغاز حرکت، یک‌لحظه آسمان از منور خالی نبود و خمپاره‌ها امان نمی‌دادند؛ طوری که به‌محض حرکت، خمپاره‌ها کنار نیروها فرود می‌آمد که براثر آن، هفت تن مجروح شدند اما نیروها آرام‌آرام خود را به نقطه تماس با دشمن رساندند.
راوی در خصوص آغاز حرکت گردان امام حسین (ع) این تیپ از ارتفاع شهید عباسی نوشته است: بعد از پاک‌سازی معبرها به دست نیروهای تخریب و اطلاعات - عملیات، نیروهای رزمی برای حرکت آماده شدند که ناگهان از کمینی که تقریباً در وسط ستون قرار داشت، به‌سوی آنها تیراندازی شد. هرچند همه به‌شدت غافلگیر شدند، نیروهای اسلام با اعتماد به‌نفس، به مقابله پرداختند و کمین را خاموش کردند.
معاون طرح و عملیات تیپ (برادر شاکری) که مجروح شده بود، پیش از آن‌که معبر باز شود، الله‌اکبر گویان از بقیه نیروها جدا شد و لنگان‌لنگان به‌طرف کانال نیروهای دشمن دوید. نیروهای داخل کانال شروع به تیراندازی کردند ولی وی خود را داخل کانال انداخت. این حرکت موجب شد که نیروهای دشمن اسلحه و کلاه‌خود را بر زمین بیندازند و فرمانده گروهان آنان بگریزد. برادر شاکری باحالت زخمی به روی تپه سرخه رفت و برخی نیروها نیز به وی پیوستند.
نیروهای عراقی بعد از مدت کوتاهی پاتک خود را شروع کردند و به‌رغم اشغال تپه و به شهادت رساندن برادر شاکری، نیروهای خودی با رشادت تپه را مجدداً پس گرفتند و دو پایگاه آنها را به تصرف درآوردند.
منابع:
[1] جمعی از نویسندگان، اطلس جنگ ایران و عراق، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۹، صفحه ۸۸.
[2] یحیی فوزی، علیرضا لطف‌الله زادگان، در تدارک عملیات سرنوشت‌ساز: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهل و سوم)، تهران: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم ۱۳۸۷، صفحات ۶۰۴، ۶۰۵.
