مرحوم آقاى طالقانى بر سر مزار مصدّق، بعد از انقلاب در مراسم سالگرد او در احمدآباد گفت ، اگر عمليات هاى نوّاب نبود، نفت ملى نميشد. اگر فعاليت هاى نواب نبود، دولت مصدق بر سر كار نمي امد. اگر نواب نبود انتخابات مجلس شانزدهم نسبتاً آزاد برگزار نميشد تا امثال مصدق و كاشانى وارد مجلس شوند.
گروه سیاسی شهدای ایران؛ بیست و نهم اسفند در تقویم ایران به نام «ملی شدن صنعت نفت» ثبت شده است. فارغ از اشخاصی که نام آنها در ملی شدن صنعت نفت برده می شود اما کمتر یا اصلا به موثرترین بازیگر آن دوران اشاره می شود.
استاد رحیم پور ازغدی در این باره می گوید:
«نواب به يك معنا در دوره شهريور هزار و سيصد و بيست به بعد، پدر جنگ و جهاد مسلحانه در ايران است. تمام گروه هاى چريكى چپ و مذهبى و التقاطى كه در آن دوره بوجود آمدند، اعتراف بكنند يا نكنند، ملهم از كار نواب و فدائيان اسلام بودند. منتهى اين را به شما بگويم، بر خلاف همه گروههايى كه ترورهاى كور انجام ميدادند، مثلاً در خيابان يك پاسبانى را ميزدند يا تير چراغ برقى را ميانداختند، تنها گروهى كه عمليات هاى حساب شده داشتند و ترور كور نمي كردند، گروه نواب بود. هژير و رزم آرا، دو نخست وزير شاه را كه زدند، تحولات عظيمى در كشور ايجاد كرد.
اصلاً زدن هژير كه عامل انگليس بود، باعث شد شاه و دربار عقب نشينى كنند و انتخابات مجلس شانزدهم تشكيل شود و آيت الله كاشانى از تبعيد برگردد و بيايد به مجلس و مذهبى ها و ملّييون مثل مصدّق وارد مجلس شوند. اين عمليات باعث شد كه مجلس به دست اين نيروهاى انقلابى بيافتد و از دست شاه و دربار و انگليس خارج شود. عمليات شهيد واحدى عليه هژير و عملياتى كه شهيد طهماسبى عليه رزم آرا انجام دادند، باعث شد كه قدرت برگردد دست نيروهاى ملى مذهبى و ملى شدن صنعت نفت در دستور كار قرار گيرد.
مرحوم آقاى طالقانى بر سر مزار مصدّق، بعد از انقلاب در مراسم سالگرد او در احمدآباد گفت ، اگر عمليات هاى نوّاب نبود، نفت ملى نميشد. اگر فعاليت هاى نواب نبود، دولت مصدق بر سر كار نمي امد. اگر نواب نبود انتخابات مجلس شانزدهم نسبتاً آزاد برگزار نميشد تا امثال مصدق و كاشانى وارد مجلس شوند.
خلاصه كار اينها اصلاً عمليات هاى كور نبود، بلكه كاملا حساب شده بود. اين سه چهار عمليات ،كمر استبداد و استعمار را در كشور شكست.
نكته ديگر اينكه اينها براى هر عملياتشان ، اوّل مساله شرعى آنرا حل مي كردند. اينجور نبود كه بگويند چون از فلان كس خوشم نميايد يا چون با منافع من درگير است ، پس بزنيمش، يا جايى بمب بگذارند كه عده اى بى گناه كشته شوند. در اين چند عملياتى كه اينها كردند، از چندين مجتهد اذن ميگرفتند. در واقع يك دادگاه مخفى شرعى تشكيل ميشد. چون حكومت، نامشروع و در اختيار استبداد و استعمار بود و اين كار كاملاً با قانون شرع مطابقت داشت».
