سرویس سیاسی   شهدای ایران: یک رسانه اصلاح طلب در مطلبی نوشت: «سياست خارجي محل توجه كارشناسانه به منافع ملي است و نه برخوردهاي احساسي و از سر لجبازي سياسي و مخالفت با حاكمان به هر قيمت. شايد اصلاح‌طلبان با رويكرد كلي نظام در امور خارجي مخالف باشند و به تصحيح اين رويكردها اصرار داشته باشند اما اين دليل نمي‌شود كه با تمامي مواضع و عملكرد و رفتار سياسي حاكمان در تمامي تصميمات حوزه سياست خارجي هم مخالفت كنند. به عنوان مثال اين روزها با مداخله ايران در امور دولت‌هاي ديگر مخالفت مي‌شود حتي اگر حاكمان آن كشور از ايران تقاضاي كمك كرده باشند. اما پرسش مهم اين است كه آيا اگر منافع ايران اقتضا كند باز هم بايد مخالف مداخله خارجي ايران باشيم؟ مثلا آيا ظهور داعش و شكل‌گيري يك كشور تازه با مرزهاي جغرافيايي جديد در خاورميانه و در همسايگي ما به سود منافع ملي ايران بود و آيا ما بايد اجازه مي‌داديم چنين اتفاقي در منطقه بيفتد؟ در مقابل آيا به اين دليل كه در مقطعي ما با طالبان جنگيديم و از دولت ديگري در افغانستان دفاع كرديم اكنون هم بايد وارد جنگ با طالبان بشويم كه دوباره به قدرت برگشته‌اند؟ شخصا معتقدم كه از منظر كارشناسي هم جنگيدن با داعش و هم نجنگيدن با طالبان منطبق با منافع ملي ايران است و دليلي ندارد كه از سر احساسات يا لجبازي سياسي در مقابل تصميم درست مسئولان نظام بايستيم.»


چنین اعترافی از سوی  این رسانه اصلاح طلب (اعتماد)، در حالی است که داستان و ماجرای تحلیل‌های خاص جریان اصلاحات از تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی و متعاقب آن توصیه‌ها و تجویزها برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی در دهه‌های اخیر، و صاحب‌نظر دلسوز منافع ملی و امنیت ملی را دچار شگفتی و حیرت می‌کند!

بازخوانی آن تحلیل‌ها و سیاست‌های تجویزی برای نسل جوان کشور، یک ضرورت قطعی است. به راستی اگر از ابتدای فعالیت این جریان‌، تا به امروز که در این سال‌ها حوادث هولناک و پیچیده‌ای در منطقه راهبردی غرب آسیا رخ نمود، جمهوری اسلامی طبق تهدید و تجویز جریان چپ و در ادامه جریان اصلاحات نسبت به این وقایع عمل می‌کرد، اکنون کشور و ملت ما چه حال و روزی می‌داشت؟ متأسفانه جریان اصلاحات و غرب‌گرا، نه مبتنی بر شناخت درست و در راستای منافع و امنیت ملی، بلکه با اهداف و انگیزه‌های سیاسی، یا به تعبیر این روزنامه از سر لجبازی با سیاست‌های اصولی نظام به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی مخالفت می‌کنند.