به گزارش شهدای ایران، محمدرضا حکیمی (زاده 14 فروردین ماه 1314 در مشهد)، فقیه و مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسنده ایرانی است.

از وی با عناوینی چون علّامه، استاد، فیلسوف عدالت و مرزبان توحید یاد می‌شود. حضرت امام خمینی(ره) در پیامی به‌تاریخ  28 آذرماه سال 1348 او را با این جملات مورد خطاب قرار داده‌اند "جناب مستطاب ثقةالاسلام آقای محمدرضا حکیمی ـ دامت افاضاته".

کتاب "الحیاة" وی که یک دایرةالمعارف اسلامی است، از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار است.

حکیمی در سال 1320 تحصیلاتش را آغاز کرد، در سال 1326 وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا 20 سال از عمر خودش را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.

محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین اساتید وی بودند.

حکیمی در سال 1348 اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی دریافت کرد. وی از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. دکتر علی شریعتی وی را به‌عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.

پایگاه خبری شهدای ایران، از خداوند متعال شفای عاجل و  آرزوی سلامتی برای ایشان دارد.