شبکه ایران / سوم آذرماه 1392 در تاریخ ایران ثبت شد؛ روزی که دور جدید سرنوشت یک ملت را تعیین کرد. هرچند گام‌های ابتدایی برای تعیین این سرنوشت در ژنو برداشته شد، اما مردم ایران به‌خوبی می‌دانند که نتیجه‌ی همین گام‌های ابتدایی چقدر در سرنوشت‌شان موثر بوده و کم‌ترین توقع نیز از روزنامه‌ها، انعکاس تصمیم نهایی بعد از چهار روز مذاکره بود.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛صبح امروز (یکشنبه، سوم آذرماه) برخی رهگذران مقابل دکه‌های
روزنامه‌فروشی می‌ایستادند، جایی که نسبت به روزهای قبل، شلوغ‌تر بود. چشم‌ها به‌دنبال خبری نویدبخش می‌گردد که «چاپ دوم» سه روزنامه می‌رسد؛
اولی روزنامه‌ی «ایران» است با تیتر «ژنو سوم تاریخی شد»، روزنامه‌های بعدی
نیز «شرق» و «اعتماد» هستند که در کنار لوگوی روزنامه نوشته شده «چاپ دوم»
اما تیترشان صحبت‌هایی مبنی بر این است که دو درصد تا توافق مانده و جدال
واژه‌ها در ژنو است. کمی بعدتر، «چاپ دوم» روزنامه‌ی «آرمان» هم از راه
می‌رسد با تیتر «توافق بزرگ».
البته باید اقرار کرد که بعد از مدت زمانی طولانی می‌توان «چاپ دوم» یک روزنامه را در دکه‌های روزنامه‌فروشی دید. روزنامه‌های «آفتاب یزد» و «جام جم» هم در تیتر نخست خود به همین جدال واژه‌ها اشاره کرده‌اند، اما اعضای تحریریه‌ی بقیه‌ی روزنامه‌ها شب گذشته چه می‌کردند؟ آیا در چنین روز مهمی خواب بودند؟ نتیجه‌ی این خواب این شد که برخی از روزنامه‌ها، در لحظاتی که سرنوشت مذاکرات تعیین و رییس‌جمهور هم نتیجه‌ی آن را به مقام معظم رهبری و مردم تبریک گفته بود، با تیترهایی روی میز آمدند که از پیچیده شدن و نامعلوم بودن سرنوشت مذاکرات حکایت می‌کردند!
طبق فهرست اعلامی در سایت معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 72 روزنامه به‌صورت رسمی آگهی‌های دولتی می‌گیرند، حال اگر ما همین را مبنای تعداد روزنامه‌های در حال انتشار قرار دهیم، چهره‌ی زشتی ندارد که از میان این 72 روزنامه، تحریریه‌ی کمتر از 10 روزنامه در سرنوشت‌سازترین ساعت‌ها بیدار بودند و فقط سه روزنامه به «چاپ دوم» فکر کردند؟!
مدت‌ها است که مخاطبان به انعکاس اخبار کهنه توسط روزنامه‌ها عادت
کرده‌اند؛ اما شاید بسیاری از نکات را باید یادآوری کرد؛ این‌بار، موضوع یک
برد در بازی والیبال یا فوتبال ساحلی نبود که دیده نشد، یک مذاکره‌ی ساده
هم نبود، بلکه مذاکرات ژنو بود که بعد از 10 سال به توافق منجر شد؛
مذاکره‌ای برای سرنوشت یک ملت و روزنامه‌های ما خواب بودند.
