شهدای ایران:محمد رضا کائینی، به مناسبت سالروز درگذشت آیت الله صادق خلخالی متنی را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد. آنچه که در ادامه آمده یادداشت محمدرضا کائینی، دبیر سرویس تاریخ روزنامه جوان است که به مناسبت سالروز درگذشت آیت الله صادق خلخالی در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است:

در کسوت ژورنالیستی نوجوان وبیش فعال، هماره در پی فرصتی برای گفت و شنود با او بودم. گفت وگو، اما بهانه بود، میخواستم از نزدیک خودش وسبک زندگی اش را ببینم. این فرصت در اوایل دهه هفتاد دست داد. دورانی که او آوازه پیشین را نداشت و درقم منزوی بود. به هر روی آنچه درپی می‌آید، صرفا مشاهدات من از همان مقطع است ونه روایت وتحلیلی از سالیان پیش از آن.
 
چیزی که در اولین ملاقات با آیت الله حاج شیخ صادق خلخالی ودر آغازین نگاه به چشمم آمد، خانه وزندگی ساده او بود. دریکی از محلات متوسط شهرقم. بیرونی‌ای کوچک برای دیدار‌ها واقامت پاسداران واندرونی‌ای برای سکونت خود وهمسرش. هرچه بیشتر به او نزدیک شدم، دریافتم که از مال دنیا چیزی نیندوخته واساسا در تمام مدت شغل وشهرت، دراین عوالم به سرنمی برده است. در روز‌های شدت یافتن بیماری وی، از فرزندش شنیدم که:ما در مخارج بیمارستان پدر مانده‌ایم!

 
روز‌هایی که من‌با خلخالی آشناشدم، دوره آغاز بازی"کی بود، من نبودم"در میان اصلاح طلبان بود. آن‌ها که در عداد بانیان خشونت انقلابی در دهه شصت بودند، شب خوابیدند وصبح در قامت هابز واستوات میل و پوپر ازجای برخاستند! او، اما تا پایان حیات، ذره‌ای حاضرنشد که از هویت وآرمان خود دورشودوهمواره بدان مباهی بود، درصورتی که "کمبود آیت الله"در جبهه دوم خرداد، این راه را براو هموار ساخته بود. دراین فقره، همواره صداقت او را ستوده‌ام. در مراودات خود با دوستان وحتی افراد تازه آشنا، نرم خو ومهربان می‌نمود. طنزی نیز درکلام داشت که از آن داستان‌هایی فراوان گفته‌اند. با ادبیات فارسی و دواوین آن نیز آشنا واشعار فراوانی را از بَر داشت. ترس به وجودش راه نداشت وشاهد آن هم این بود که دردوران پیش از انقلاب، چهار گوشه ایران را به پای تبعید گشته بود! خانه زاد امام بود واز منش او وفرزند ارشدش، ناگفته‌هایی فراوان داشت که بخش‌هایی از آن راضبط کرده‌ام، خاطراتی که انتشار آن، باب تازه‌ای را درشناخت بنیانگذار جمهوری اسلامی خواهد گشود. ودست آخر اینکه خلخالی نیز، در زمره آنان بود که محبوبیتی سیال داشت. در سال‌های آغازین پس از پیروزی انقلاب، اکثریت جامعه او را به شدت تحسین می‌کرد. در دهه دوم وسوم و به موازات طرح ایده‌های دگراندیشانه، به حاشیه سیاست سوق یافت، اماچندی است که بسیاری در مواجهه با مفاسد اقتصادی واخلاقی، باردیگر از او سراغ می‌گیرند. به هرروی زندگی اولین حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب نیز، افت وخیز‌هایی متناسب با خود داشت که لازمه تحلیل آن، دوری از هرگونه شیدایی ونفرت است.

*جوان