ظهر روزى كه شهيد مصطفى خمينى، فرزند گرانقدر امام (ره) به شهادت رسيده بود، منزل امام پر بود از كسانى كه از دوره و نزديك براى عرض تسليت به محضر ايشان آمده بودند. اذان ظهر شد، امام برخاست ...
به گزارش شهدای ایران،
کتاب «بهترين پناهگاه حكايات و داستان هاى نماز» اثری از آقای رحيم كارگر
محمديارى است که به بیان داستان های گوناگون از نماز و نمازگزاران پرداخته
که منتخبی از این داستان ها در شماره های گوناگون تقدیم علاقمندان می گردد.
* انس امام خمينى (ره) به عبادت و دعا
ظهر روزى كه شهيد مصطفى خمينى، فرزند گرانقدر امام (ره) به شهادت رسيده بود، منزل امام پر بود از كسانى كه از دوره و نزديك براى عرض تسليت به محضر ايشان آمده بودند.
اذان ظهر شد، امام برخاست ، وضو گرفت و به مسجد رفت. غافلگير شده بودم، فكر نمى كردم امام آن روز براى نماز به مسجد برود. فورا يك نفر را فرستادم كه خادم مسجد را از رفتن امام با خبر كند. اما گويا خادم مسجد در آنجا نبود و آن شخص سريع سجاده اى را از همسايه ها براى امام فراهم مى كند.
مردم شهر نجف وقتى فهميدند امام به مسجد آمده، گروه گروه براى عرض تسليت به مسجد وارد شدند.
مردم وقتى امام را مى ديدند كه به صلابت كوه ايستاده و گريه نمى كند، به شدت تحت تاثير قرار گرفته بودند و گريه مى كردند.
امام با آرامش و وقار نماز ظهر و عصر را خواند و پس از نماز، در مسجد روضه خوانى شروع شد.
