شهدای ایران: حضرت رضا- سلام اللَّه علیه- در آن ابتلائاتی که داشت و در آن‏ مصیبتهای‏ معنوی‏ که‏ برایش‏ وارد می‏شد، بدون اینکه یک اختلافی ایجاد کند، با آرامش، راه خودش را به پیش می‏برد. مقید بود به اینکه آرامش ملت را حفظ کند. و شما می‏دانید که حضرت امیر- سلام اللَّه علیه- ابو الائمه، اول شخص اسلام بعد از رسول اللَّه- صلی اللَّه علیه و آله- در طول مدت عمرشان در جهاد بودند. و در آن مدتی که اختلافات بین دستجات بود ایشان آرامش را حفظ کردند. برای اینکه اسلام محتاج به آرامش است.

امام رضا (ع) هشتمین امام شیعیان‌ در سال ۱۴۸ه.ق در مدینه به دنیا آمد. از عهد امام رضا (ع)، عصر جدیدی از شکوفایی و بالندگی فرا روی شیعه پدیدار گشت و این به سبب کوشش‌ ها و رنج‌ های امامان پیشین بود. پدید آمدن پایگاه‌ های عظیم مردمیِ شیعه‌ گرا از پیامدهای این کوشش‌ ها بود. شیعیان به نیرویی رسیده بودند که می‌ توانستند حکومت را در دست گیرند. امّا این وضعیت، حاکمان عباسی را به هراس انداخت و به چاره‌ جویی واداشت. واگذاری منصب ولایت‌ عهدی به امام رضا (ع) از چاره‌ هایی‌ بود که برای گریز از خطر شیعه یافتند. بدین سان، می‌ توان دوران امامت امام رضا (ع) را به دو دوره پیش و پس از ولایت‌ عهدی تقسیم کرد.
مدت امامت ایشان پیش از پذیرش ولایت عهدی، هفده سال بود که ده سال از این سال‌ها را در عصر هارون، پنج سال را در عصر امین و دو سال را در عهد مأمون و در مدینه سپری کرد. چون پدر گرامی‌ اش به شهادت رسید، در مدینه بود و رسیدگی به امور شیعیان را آغاز کرد. شاگردان پدر را پیرامون خویش گرد آورد و به تعلیم معارف ناب دینی پرداخت. در این سال‌ ها شیعیان بهره‌ ها از او برگرفتند و هدایت‌ ها یافتند و معارف دینی نشو و قوام و دوام پیدا کردند. شخصیت ممتاز و برجسته امام در مدینه چنان جلوه می‌نمود که سراسر حجاز آن روزگار در همه مسائل مادی و معنوی خویش از او مدد می‌ گرفت.
یکی از فعّالیت‌ های امام (ع) در این دوران آن بود که به شهرهای متعدّدی سفر کرد و مردم را به دیدار خویش برخوردار ساخت. آن امام همام (ع)، پیش از سفر، کسانی را به مقصد می‌ فرستاد تا مردم را آگاه کنند و مقدمات سفر را آماده سازند. این تدبیر امام موجب می‌ گشت که کسان بیش‌تری از وجود امام بهره‌ مند شوند و از آن سو نیز حکومت به هراسی بیش‌تر افتد.  ولایت‌ عهدی امام رضا (ع) سه سال طول کشید که همه آن در عصر مأمون بود. (برگرفته از ویکی فقه)

امام خمینی ارادت خاصی به معصومین(ع) از جمله حضرت امام رضا (ع) داشتند. ایشان در بیاناتشان بارها به تجلیل از شان و جایگاه پیامبر(ص) و ائمه اطهار (ع) پرداخته و تا آنجا که برایشان مقدور بوده زیارت آن بزرگواران را در برنامه های زندگی خویش گنجانده اند.

به  مناسبت سالروز میلاد امام رضا (ع) به سه فراز از کلام نورانی آن عزیز سفر کرده درباره جایگاه معنوی بارگاه امام رضا(ع) اشاره می‌کنیم.

1 ــ من از شما آقایان که از راه دور و از مرکز ولایت و از محل قدس ملکوتی آمدید تشکر می‌کنم. چه سعادتی دارید که چشم‌های شما به آن بارگاه عظیم ملکوتی باز می‌شود و در آن حرم شریف؛ مرکز علم و مرکز ملائکة اللّه می‌روید و ما حسرت آن را داریم‏. (صحیفه امام، ج‏12، ص106)

2 ــ شما مهمان‌های عزیزی هستید که از محل تجلّی نور، از محل توجّه ملائکة اللّه، از آستان قدس رضوی آمدید و خوش آمدید. خداوند شماها را حفظ کند، و اسلام را به‌جدیت‌های شما و همه ملت به‌پیش ببرد. و من امیدوارم که با دعای شما در آستان قدس رضوی موفق بشوم به پایبوس آن حضرت. (صحیفه امام، ج‏13، ص426)

این میهمان‌های عزیز از جایی می‌آیند که دل‌های ملائکة اللّه به آنجا متوجه است. اصلًا مرکز ایران آستان قدس است. و ما امیدواریم که همه ما را خداوند از خدمتگزاران آستان قدس رضوی ــ سلام اللّه علیه ــ قرار بدهد. و شماها چقدر خوشبخت هستید که در آن آستان زندگی می‌‏کنید، چه آن‌هایی که خدمتگزار مستقیم آستانه هستند و چه آن‌هایی که در آستان مقدس، خدمتگزار به ملت و اسلام و جمهوری اسلامی هستند. (صحیفه امام، ج‏16، ص388)

همه نیروها، همه قدرت‌ها در هر جا هستند، محتاج به توجه خاص حضرت رضا ــ سلام اللّه علیه ــ هستند ... و من امیدوارم که ان شاء اللّه تعالی، به‌برکت آن آستان مقدس، جمهوری اسلامی همان طوری که تا کنون پیروزمندانه پیش رفته است، از این به بعد هم پیش برود و این جمهوری اسلامی باقی باشد با اسلامیت خود تا وقتی که زمانی که به حضور بقیّة اللّه این جمهوری مشرّف شود و مسائل را در خدمت ایشان حل کند. (صحیفه امام، ج‏16، ص388)