سیدحبیب حبیب‌پور شاعر اهل بیت (ع) و نویسنده دفاع مقدس در وبلاگ تا ماه راهی نیست آورده است: سفر دوست مهربانمان ابراهیم مقامیان‌پور را باید باور کنیم که پس از سال‌ها درد، رنج، صبوری و بردباری پر کشید؛ او که کبوتر بام حرم حسینی بود؛ غزل زیر حاصل خبر پرواز  ابراهیم عزیز است.

ذره ذره ذره، آب می‌شوی

راحت از غم و عذاب می‌شوی

شب‌، تو و تحمل هزار درد

صبح می‌شود به خواب می‌شوی

می‌روی و در میان بهت ما

یک سوال بی‌جواب می‌شوی

از میان این‌همه پرنده‌ها

از چه رو تو انتخاب می‌شوی؟

کربلا شراب ناب می‌دهد

مست از شراب ناب می‌شوی

در میان اشک و التماس‌ها

تو دعای مستجاب می‌شوی

برتر از فرشته‌ها پریدی و

از فرشته‌ها حساب می‌شوی

ای ستاره بلند بخت من!

همنشین آفتاب می‌شوی

با هزار قصه از صبوری‌ات

چاپ می‌شوی... کتاب می‌شوی ...