مطرح کردن مطالبات تک تک شهروندان تبریزی در حضور رئیس جمهور در جهت آبادانی و توسعه شهر تبریز انتظار کوچکی است که متاسفانه شهردار تبریز توجهی به آن نکرد و این فرصت بسیار ارزشمند فدای بازگویی ملال‌آور افتخارات گذشتگان تبریز شد.
به گزارش شهدای ایران، آغاز جشن‌های پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی در تبریز با تمام کاستی‌هایش از تبلیغات محیطی در شهر گرفته تا تکمیل عاجل و ضربتی محل همایش‌های تبریز در حالی امروز اتفاق افتاد که از سه سال قبل منتخب نهمین کنفرانس وزیران گردشگری کشورهای عضو سازمان همکاری‌های اسلامی اول دی‌ماه 1394 در شهر نیامی پایتخت جمهوری نیجر شهر تبریز به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی در سال 2018 انتخاب کردند.
صحبت یکی دو روز نیست و اگر از مسائل پیش پا افتاده بگذریم که حتی در برگزاری این جشن رویداد رخ داد! به‌طوریکه خیل میهمانان دعوت شده پشت درهای بسته به صف شدند و برگزاری جشن به جلسه سخنرانی‌ها تبدیل شد. باید به عملکرد متولیان شهر با این همه فرصت نیز افسوس خورد که در شأن مردم بزرگ و صبور تبریز نبوده و نیست.
با شنیدن صحبت‌های شهردار تبریز در حضور رئیس جمهور که بیشتر از کتاب اولین‌های شهر تبریز یادداشت‌برداری شده بود، بر آن شدم تا این مطلب را به‌عنوان یک شهروند حضور شهردار تبریز بنویسم.
مطرح کردن مطالبات تک تک شهروندان تبریزی در حضور رئیس جمهور برای آبادانی و توسعه شهر تبریز انتظار کوچکی است که متاسفانه شهردار تبریز توجهی به آن نکرد و این فرصت بسیار ارزشمند را فدای بازگویی ملال آور افتخارات گذشتگان تبریز کرد.
چرا شهردار تبریز با وجود مشاوران و همراهان نتوانست از چالش‌های پیش روی مدیریت شهری صحبت به میان آورد؟ چرا از مدیریت واحد شهری، افزایش اختیارات پارلمان‌های محلی و یا از مطالبات دولتی مجموعه بدهکار خود حتی شده برای تسکین درد شهروندان چیزی نگفت از معضل آلودگی شهر تبریز، معضلات عدیده حملونقل، حاشیه‌نشینی و بافت فرسوده و رکود اقتصاد شهری جمله‌ای بس کوتاه ابراز نشد؟
آیا به گمانش این مسائل خاطر شریف رئیس جمهور را مکدر می‌کرد یا طرح کردن خواست شهروندان بر شجاعت و هوشیاری مدیریت شهری می‌افزود؟
فرصت ارزشمندی که می‌توانست صرف بیان معضلات و مطالبات مهم تبریز شود، متأسفانه صرف انشائیات بی‌رویه، از قبیل تبریز شهر اولین‌ها و فلان‌ها و بهمان‌ها شد.
از شهردار تبریز که به خوبی با مشکلات و نیازهای حیاتی شهر تبریز آگاه است، انتظار می‌رفت در حضور رئیس‌جمهور و هیات‌دولت، به بیان مشکلات مدیریت شهری تبریز در بخش‌های مختلف حملونقل عمومی، مترو، عدم تحقق بودجه ملی تبریز 2018، سهم فراموش‌شده تبریز از ردیف بودجه‌های فرهنگی و اجتماعی و قوانین محدود‌کننده شهرداری‌ها بپردازد؛ وگرنه مرور افتخارات هزاران سال پیش و تعارفات بی‌حاصل، چه دردی از تبریز دوا می‌کند؟
حداقل به سبک و سیاق اصفهان می‌شد از رئیس جمهور خواست محل همایش‌های بین‌المللی تبریز را از قبل بودجه ملی پیش برد و یا از طرف شهروندان تبریزی از رئیس جمهور قول می‌گرفت مجموعه بزرگ مقبره الشعرا را به خاطر نام بزرگ شهریار به‌عنوان یک طرح ملی با بودجه مستقل از طرف ریاست جمهوری پیشبرد.
گویا شهردار کلان‌شهر تبریز دچار جو حاصل از حضور در محضر ریاست جمهوری! شده باشد و یا به کل مشکلات گذشته و آینده این شهر را فراموش کرده است تا با زبانی نرم مطالبه‌ای را یادآور شود و به حضور رئیس جمهور به‌عنوان نماینده منتخبان شهر بگوید، اگر گذشته پر افتخار تبریز پرشکوه و افتخارانگیز است، اکنون این شهر کهن با زخم‌هایی چون حاشیه‌نشینی تا عدم توسعه پایدار شهری در رنج و عذاب است.
قد و قواره مدیریت شهری در تنگنای مسوولیت و کارهای بزرگ متبلور می‌شود و محک می‌خورد و چه زیبا سعدی علیهالرحمه فرمود:
خانه از پای و بست ویران است/ خواجه دربند نقش ایوان است
