مادام که تلقى ما از خویش عوض نشود، حجاب هیچ مفهومى نخواهد داشت و چیزى جز کفن سیاه و قبرستان خانه و مرگِ نشاط زندگى و نابودىِ شادىها، عنوان نخواهد گرفت و هزار عذر، خواهى داشت که خودت را از آن آزاد کنى. [۱]
به گزارش پایگاه خبری شهدای ایران، وبلاگ ابرارین نوشت؛ حجاب؛
یعنى... دقّت در برخورد، که آلوده نشوى و آلوده نسازى؛ که اسیر نشوى و
اسیر ننمایى. حجاب، فقط این نیست که زن خود را بپوشاند؛ که زن و مرد، هر دو
باید در این دنیایى که راه است و میدان حرکت است و کلاس و کوره است؛ سنگ
راه نباشند و دیگران را در خود اسیر نسازند و چشمها و دلها را نگه
ندارند و در دنیا نمانند. [2]
حجاب تنها مخصوص زن نیست که مرد‌ها هم باید حساب شده حرکت کنند و گرد و خاک بالا نیاورند و دلها را به خود گره نزنند، که هر کس در سر راه دلها بنشیند، او راهزن است و طاغوت. و این مسأله در آن وسعت مطرح مى شود که حتى زن و شوهر را هم مى گیرد، که هیچیک نباید بر دیگرى حکومت کنند و هیچکدام نباید صاحب دل این و آن باشند، که دلدار دیگرى است. و هر کس خلق را در خود نگه دارد و باتلاق استعدادهاى عظیم او شود او هم طاغوت است. مقدار حجاب و پوشش، با در دست داشتن این بینش و این ملاک، روشن مى شود که همیشه یک شکل و یک مقدار ندارد. تو در برابر آتش سوزانى که حتى کفشها و دمپایىها تحریکش مى کنند و تمام وجودش را مى سوزانند، وضعى خواهى داشت که در برابر سلمان و یا وجود سازمان گرفته ى دیگر ندارى. در برابر آنها که در دلشان مرضها و آتشهاست، حتى صداى تو و رفت و آمد تو کنترل مى شود و پوشیده مى گردد. [3]
اقتباسی از استاد علی صفایی حائری (ع. ص)
[1]. روابط متکامل زن و مرد، ص: 39
[2]. نامه‌هاى بلوغ ص: 133
[3]. روابط متکامل زن و مرد، ص: 45
