آیت الله مصباح یزدی با بیان این که بهترین آقایی در بندگی خداوند متعال است، گفت: امیرالمؤمنین(ع) می فرماید حب دنیا عقل را فاسده کرده و از کار می اندازد، اجازه نمی دهد که حکمت بر قلب انسان بنشیند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از رسا، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در شب میلاد کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی(ع) در جلسه اخلاق ماه مبارک رمضان که در دفتر رهبر معظم انقلاب در قم برگزار شد، گفت: اساس همه گناهان دلبستگی به دنیا است.
وی افزود: مقصد اصلی انسان را باید نگاه کرد، اگر انسان دنیا را به عنوان وسیله برای رسیدن به آخرت و سعادت ابدی قرار دهد خوب بوده و آخرت طلبی است، راه نخست رهایی از دلبستگی به دنیا باور صحیح و محکم است، تا زمانی که انسان باور نداشته باشد اراده جدی برای مقابله با لذایذ پیدا نمی کند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که تذکرات انبیا نیز برای یادآوری ضررهای حب دنیا است، اظهار داشت: گفته ها هرچه مبهم تر باشد اثرگذاری کمتری دارد، امیرمؤمنان می فرماید حب دنیا انسان را کور و کر کرده و انسان را در دنیا خوار می کند.
وی ادامه داد: انسان به هرچه تعلق خاطر پیدا کند عیب های آن را ندیده و فقط متوجه خوبی های آن می شود، این حب سبب تملق گویی می شود و لازمه تملق گویی ذلت و خواری افراد است؛ کسی که طالب آخرت باشد حق را می گوید و به وظیفه اش عمل می کند حال عده ای خوششان بیاید یا نیاید.
آیت الله مصباح یزدی با بیان این که بهترین آقایی در بندگی خداوند متعال است، ابراز داشت: امیرالمؤمنین(ع) می فرماید حب دنیا عقل را فاسده کرده و از کار می اندازد، اجازه نمی دهد که حکمت بر قلب انسان بنشیند؛ انسان خود نباید به دنبال دنیا باشد و دوستان خود را از دسته ای انتخاب کند که عاشق شهوات دنیا نباشند.
وی عنوان کرد: هرچه علاقه انسان به دنیا افزایش پیدا کند نسبت به عذاب و آخرت بی تفاوت می شود، اگر روزگار کسی به گونه ای باشد که عمده فکرش امور دنیا است دائما خود را در فقر می بینند و احساس بی نیازی نمی کند.
رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: شخص دنیا پرست به فکر نداشته های خود است، و امور زندگی آن تشتت پیدا می کند و با وجود تلاش های بسیار همان چیزی که برایش مقدر شده به او می رسد.
وی اضافه کرد: کسی که همش آخرت باشد نسبت به مردم احساس نیاز نمی کند چون خود را نیازمند به خداوند می داند، چنین فردی با آرامش زندگی کرده و بدون تشتت به اهداف خود در زندگی نائل می شود، بنابراین هم و غم انسان باید آخرت باشد.
وی افزود: مقصد اصلی انسان را باید نگاه کرد، اگر انسان دنیا را به عنوان وسیله برای رسیدن به آخرت و سعادت ابدی قرار دهد خوب بوده و آخرت طلبی است، راه نخست رهایی از دلبستگی به دنیا باور صحیح و محکم است، تا زمانی که انسان باور نداشته باشد اراده جدی برای مقابله با لذایذ پیدا نمی کند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که تذکرات انبیا نیز برای یادآوری ضررهای حب دنیا است، اظهار داشت: گفته ها هرچه مبهم تر باشد اثرگذاری کمتری دارد، امیرمؤمنان می فرماید حب دنیا انسان را کور و کر کرده و انسان را در دنیا خوار می کند.
وی ادامه داد: انسان به هرچه تعلق خاطر پیدا کند عیب های آن را ندیده و فقط متوجه خوبی های آن می شود، این حب سبب تملق گویی می شود و لازمه تملق گویی ذلت و خواری افراد است؛ کسی که طالب آخرت باشد حق را می گوید و به وظیفه اش عمل می کند حال عده ای خوششان بیاید یا نیاید.
آیت الله مصباح یزدی با بیان این که بهترین آقایی در بندگی خداوند متعال است، ابراز داشت: امیرالمؤمنین(ع) می فرماید حب دنیا عقل را فاسده کرده و از کار می اندازد، اجازه نمی دهد که حکمت بر قلب انسان بنشیند؛ انسان خود نباید به دنبال دنیا باشد و دوستان خود را از دسته ای انتخاب کند که عاشق شهوات دنیا نباشند.
وی عنوان کرد: هرچه علاقه انسان به دنیا افزایش پیدا کند نسبت به عذاب و آخرت بی تفاوت می شود، اگر روزگار کسی به گونه ای باشد که عمده فکرش امور دنیا است دائما خود را در فقر می بینند و احساس بی نیازی نمی کند.
رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: شخص دنیا پرست به فکر نداشته های خود است، و امور زندگی آن تشتت پیدا می کند و با وجود تلاش های بسیار همان چیزی که برایش مقدر شده به او می رسد.
وی اضافه کرد: کسی که همش آخرت باشد نسبت به مردم احساس نیاز نمی کند چون خود را نیازمند به خداوند می داند، چنین فردی با آرامش زندگی کرده و بدون تشتت به اهداف خود در زندگی نائل می شود، بنابراین هم و غم انسان باید آخرت باشد.
