عمر ماها تمام شد شماها اصلآ به خودتان زحمت ندهید

متاسفانه پس ازسالها انتظاردرخدماترسانی به رزمندگان در پی تصویب سندراهبردی که بندی ازآن تسهیل درانتقال دانشجویان جامعه هدف (فرزندان دانشجوی رزمندگان) فقط در حرف میبینیم ودر عمل صفرچون که هیچ بخشنامه قابل نفوذ واثرگذار به دانشگاهها ارایه نشده یاترتیب اثر داده نمیشودوعده های دروغ وبی اساس تاکی؟؟؟؟

با سلام
از شما خبرگزاری محترم تقاضای پیگیری اجرای بند های سند را داریم زیرا از تصویب و ابلاغ این سند یکسال میگذرد اما با توجه به اینکه حتی به وضوحداکثر مدت 6 ماه جهت اجرا ذکر شده اما هنوز اجرا نشده با تشکر

باسلام، بخدا به احد واحدقسم فقط شعار میدید پدر اینجانب 12 سال سابقه حضور درجبهه داره انهم از لشگرعملیاتی سپاه شهدا. زمان جنگ درجه جانبازی ازاده امتیاز نبود همه رزمنده بودن در کنار هم بهم برادر میگفتن ولی افسوس میز صندلی همه چیز عوض کرد.امام و رهبرم چندبار توصیه کردن ولی گوش شنوایی نیست که نیست .

بنام خدا ..نامه یه رزمنده دردمند به مسیولین محترم..باتوجه باینکه درشرایط واوضاع کنونی جهانی ومنطقه که دشمنان اسلام ومیهن اسلامی سعی درایجادهرج ومرج ونابسامانی درداخل راداشته که بحمدخداتاکنون باارشاد وسکانداری مقام معظم رهبری تحقق نیافته واینکه همواره این دشمنان دست ازتلاش برنداشته وتنهاراه مقابله وجودوحدت وهمدلی میان اقشارمختلف جامعه بکمک رسانه های ملی درجهت رسیدن به یک تلفیق منطقی است بدون شک یکی ازراهکارهاحمایتهای لازم ازرزمندگان 8سال دفاع مقدس بوده که حداقل( آسیبهای ناشی ازجنگ مشکلات روحی روانی) این قشربوده که متاسفانه تاکنون مورد بی مهری تمام قرارگرفته واز کمترین حق وحقوق قانونی بی بهره ..که البته دیرهنگام اخیرا لوایحی درخدماترسانی مصوب ولی تاکنون قابلیت اجرایی نداشته است صراحتا بگویم آیا شایسته است فرزند یک رزمنده ازتسهیلات دانشگاهی بمانند فرزند یک هییت علمی یاامثالهم بی بهره باشدآیا شایسته است یه رزمنده بخاطر یه جابجایی دانشگاهی برای فرزندش که حکم پرستاری را هم از پدرش درخانه داشته درپیچ وخم مشگلات وبهانه تراشیها گرفتارباشد..آیارزمنده بی ادعایی که30سال دنبال احرازجانبازی نرفته(طی مستندات)نبایدازکمترین حق وحقوق قانونی برخوردار بشه؟؟پس مشگل کجاست وازکجا میلنگد؟آنوقت چطور باید انتظار داشته باشیم کهعده کثیری از آنان دردام تشکلها وجناحهای مختلف که معلوم نیست چه اهدافی رادنبال کرده وبدنبال روزنه های نفوذ بوده و باشعار دفاع ازرزمندگان فعالیت مینمایند نیافتند تا کی بایدپنبه درگوشمان کرده خودرا به کوچه علی چپ بزنیم ؟منظورم مسیولین مربوطه است چراهمیشه دوست داریم نوشداروی پس ازمرگ سهراب تجویز کرده ازخواب وخیال بیدارنشویم وبهانه دست دشمنان بدهیم؟آیا همین رسانه های بیگانه باصطلاح (دایه مهربانترازمادر)بدنبال گوش جان سپردن به ندای امثال بنده وبهره برداری ازموضوعات اینچنینی نیستند؟چراباید یک گفتمان ساده خانوادگی با یه خورده لطف وهمت تبدیل به مطلبی برای سوئ استفاده دشمنان گردد؟وآیا تنهاراه مقابله با هجمه وسیع آنان ایجاد یک تعامل وتفاهم وهمکاری سازنده میان موسسات.. دانشگاهها وارگانهای مختلف درجهت احقاق بخشی ازحقوق این قشر آسیب پذیر نیست؟بامیدآنروز..چشمهای انتظار....علیرضا صفرعلیپور09141022475