به گزارش شهدای ایران، دکتر مسعود اسداللهی از کارشناسان ارشد مسائل غرب آسیا و شمال آفریقا، که به دلیل حضور میدانی در بحران‌های منطقه‌ای، تسلط ویژه‌ای بر مباحث این حوزه دارد در گفتگو با هفته نامه رمز عبور در پاسخ به این سؤال که "چهار سال گذشت و روسیه هیچ واکنشی نشان نداد. حالا چه شده که وارد این بحران شده است؟ دستکم از آنچه که رسانه ها نقل میکردند، اتفاق جدیدی هم نیفتاده بود. چه شد که روسیه تمام قد و به صورت نظامی وارد این بحران شد؟" گفت: اولاً اتفاق خاصی افتاده است. در اردیبهشت ماه امسال وقتی که ادلب و بعد از آن جسرالشغور سقوط کرد، اگر به نقشه سوریه نگاه کنید، وقتی به سهل الغاب میرسید، به منطقه ساحلی سوریه میرسید که منطقهای علوی نشین است و روسها در منطقه طرطوس در این منطقه مستقر هستند، یعنی خطر به بیخ گوش روسها در منطقهای که مستقر بودند، رسید و اگر تحرکی نمیکردند، این احتمال وجود داشت که مسلحان نفوذ کرده و آن منطقه را هم بگیرند و روسها مجبور شوند سوریه را ترک کنند. روسها پس از اینکه لیبی را از دست دادند، تنها پایگاهی که در مدیترانه دارند، شهر بندری طرطوس است. اگر روسها این را هم از دست بدهند، دیگر در مدیترانه حضور نخواهند داشت و حضورشان به دریای سیاه محدود میشود و اگر هم بخواهند از دریای سیاه به مدیترانه بیایند، باید از تنگههای بسفر و داردانل عبور کنند که تحت کنترل ترکیه هستند و این یعنی اینکه روسها در دریای سیاه محاصره خواهند شد. بنابراین اتفاقی افتاده است.

وی افزود: علت دیگر این بود که سردار سلیمانی در اقناع آقای پوتین برای اینکه به صورت عملیاتی وارد شوند، نقش بسیار تأثیرگذاری را ایفا کرد. روسها از ابتدای بحران سوریه حتی یک روز هم حمایتشان را از نظام سوریه قطع نکردند و از نظر لجستیکی، مهمات، قطعات یدکی و حتی در مواقعی از نظر آذوقه، آرد و... خیلی کمک کردند و این کمکها حتی یک روز هم قطع نشد. اتفاقی که الان افتاده، این است که روسیه به صورت عملیاتی و مستقیم وارد جنگ شده است. نقشی که سردار سلیمانی در اینجا ایفا کرد، این بود که درباره روسها نسبت به خطری که داعش برای آنها دارد، هشداردهی عمیقی انجام داد که با اطلاعاتی که از داعش به دست آمده است و با برنامه هایی که برای نفوذ در روسیه دارد اجرا میکند و همچنین تعداد زیادی از شهروندان روسی و مسلمانانی که در جمهوریهای مسلمان اتحادیه روسیه هستند و از چچن، داغستان و... آمده‌اند و دارند در سوریه میجنگند. همچنین شهروندانی که از جمهوریهای آسیای میانه، تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان، قزاقستان و... آمدهاند، برای روسیه تبدیل به خطر بزرگی شده‌اند، چون اگر حتی نیمی از اینها هم کشته شوند و نیم باقیمانده به کشورهای خود برگردند، براحتی میتوانند به روسیه نفوذ کرده و عملیات انتحاری و ضد امنیتی انجام بدهند. در اینجا روسها متوجه خطر داعش شده و تصمیم گرفتند بهجای اینکه منتظر بمانند که این تروریستها به روسیه برگردند، در خاک سوریه با آنها بجنگند و آنها را در آنجا از بین ببرند. پوتین چند روز پیش اعلام کرد ۷ هزار نفر از شهروندان روسیه به داعش در سوریه پیوستهاند. ۷ هزار نفر برای یک گروه تروریستی رقم بسیار بالایی است. حتی اگر هزار نفر از اینها هم برگردند، میتوانند مشکلات بزرگ امنیتی برای روسیه درست کنند، بنابراین روسیه اقناع شد که بیاید و در سوریه به صورت مستقیم وارد عمل شود و بجنگد تا بتواند نقش ایفا کند. در واقع تا قبل از این قصه اولویت سیاست خارجی روسیه، اوکراین بود و نیمنگاهی به سوریه داشت، اما الان سوریه هم به اندازه اوکراین در سیاست خارجی روسیه قرار گرفته است و میبینیم با قدرت و حجم بیسابقهای در جنگ سوریه مشارکت میکنند.