شهدای ایران: ویژگی تصویر به نحوی است که می توان آن را از دریچه های مختلفی دید و براساس نقطه دید و زاویه تفکر و برجستگی موضوع، به تحلیل آن پرداخت. در واقع جدا از وضعیت چند بُعدی بودن اجسام و اشیاء، آنچه به عینیت بخشی تصوری کمک می نماید، نحوه برخورد با آن اثر بوده که براساس جهان بینی فرد در برابر موضوعات مشخص شکل می یابد. از سویی گاه غباری تاریک و سویه ای مغایر با نظرگاه شخص بر مساله ای رخ می نماید و دیدگاه او را در برخورد با پدیده ها دچار خدشه می سازد و این شکل دوم از نگاه، موجب جهت گیری در برخورد با مسائل پیرامون خواهد شد. از این رو نوع مواجهه رسانه ها و سیاستمداران دغل باز غربی بر موضوعاتی خاص در ایران از این دریچه قابل وارسی است. چندی پیش صفحه اول هفته نامه مطرح آمریکایی «تایم»، تصویر دختری از جامعه ایران بود. این که به چه دلیل جلد نخست هفته نامه ای تحلیلی سیاسی با تیراژ دو میلیون و ششصدهزار نسخه‌ای را عکسی از دختر ایرانی با تیتر سفید رنگ و درشت «IRAN 2025» در بر داشته باشد، می تواند عجیب و در عین حال قابل تامل باشد.


عجیب از این رو که نه سوژه نمایش یافته، پرسوناژ شناخته شده ای برای پرداخت خبری است و نه عکاس ایرانی آن-نیوشا توکلیان- در میان انواع عکاسان شناخته شده بنگاه های خبری جایگاه بلند بالایی دارد، اما قابل تامل از این رو خواهد بود که در صفحات میانی این نشریه همراه با مجموعه عکس هایی از مردمان ایرانی می شویم که طی گزارشی با عنوان « ایران ۲۰۲۵؛ چگونه دهه ی آینده ایران جهان را تغییر خواهد داد» به قلم «کارل ویک» تنظیم شده است. اگر چه انتخاب افراد گزینش یافته در هر سال برای فرد شماره یک انتخابی این نشریه 92 ساله، سیاست های پشت پرده خود را داشته و از انتخاب مبارزان آزادیخواه مجارستانی تا گزینش باراک اوبامای سیاست پیشه در سال 2012 حرف های بسیاری برای گفتن است، اما انتخاب دختر جوان ایرانی در نمایی از 10 سال آینده و در شرایطی که در کنار دریا است و دستی بر بادبادک آرزوها دارد، سویه ای دو جانبه از بیم و امید را تداعی می سازد!


از سویی در میان 20 عکس استفاده گرفته شده توسط نیوشا توکلیان در عین وجود رزمندگان سرافراز جبهه های مقاومت به عکس هایی شبهه برانگیز می رسیم که در واقع معجونی از همان نگاه زاویه مدار غربی است. جایی که زنان ایرانی در عین حضور در مراسم های عزاداری و روشن کردن شمع نیاز، تصویری مغایر با اصالت حقیقی حجاب دارند و در واقع ترکیبی روشن از انباشت سنت در درون، و مدرنیته در بیرون را نمایان ساخته اند، یعنی در عین انجام عزاداری و حضور در مکان مذهبی، شکل و سیمایی غریبه با دین دارند. از طرفی با مونتاژ تصاویر این نشریه به وضعیت دوگانه ای از اسلام حقیقی تا اسلام آمریکایی و در عین حال به نقش متمایز ورود تکنولوژی در قاموس ریشه دار سنت گرایی می رسیم؛ دختری که گوشی موبایل بخش جدایی ناپذیر قاب پرداختی اش می باشد.


این شمایل مورد برداشت «تایم»، ضمن این که نزدیکی بیشتری با زمان حال دارد تا پیشگویی برای 10 سال آینده، می تواند از این رو مورد تحلیل قرار گیرد که در گزارش مغرضانه نویسنده «تایم» می توان رگه های آشکاری از پیوند توافق هسته ای بر سیمای وجودی ایرانیان در آینده و میزان تلاش جامعه ایرانی جهت از میان برداشتن حجاب اجباری! یافت. این نگاه جعلی و فریبنده غرب که با ذکر گفته هایی از سوی برخی شهروندان ایرانی در مورد نارضایتی‌ از شیوه زیست همراه است، آتش جنگ پنهان و نقشه برنامه ریزی شده از سوی شیطان همیشگی فرهنگ و هویت ایرانیان را بازنمایی می سازد.