24 خرداد رسید و بار دیگر حماسه ای در تاریخ سیاسی کشور رقم خورد؛ حماسه ای که ماه ها چشم دوست و دشمن به آن دوخته شده بود.

این حادثه بزرگ را نمی توان به چند سطر محدود کرد؛  اما تلاش می کنیم در چند سطر برنده ها و بازنده های این اتفاق مهم را پوشش دهیم:

الف_ بازنده های انتخابات:

1. دولت های غربی به خصوص ایالات متحده آمریکا

دخالت دولت های غربی در امور داخلی کشور بر کسی پوشیده نیست. در این انتخابات هم مقام های دولتی آمریکا بارها رسما دخالت کردند؛ چنان که "جان کری" وزیر خارجه آمریکا در تل آویو، عدم احراز صلاحیت برخی نامزدها را نپسندید و گفت: «به سختی می‌توان گفت که روندی آزاد، منصفانه و شفاف حاکم است و به سختی می‌توان پذیرفت که رأی‌گیری به شیوه ای آزاد، رضایت‌بخش، دست‌یافتنی و قابل نظارت انجام می‌شود.»

"دنیس راس" مشاور سه رئیس جمهور آمریکا نیز با حمله به شورای نگهبان گفته بود: «برای اجتناب از به کار گیری نیروی نظامی باید برای رهبری ایران روشن کرد که صبر آمریکا در حال از دست رفتن است. همان قدر که برای موفقیت دیپلماسی تلاش می کنیم برای روز پس از شکست دیپلماسی هم آماده می شویم.»

و اوج این دخالت ها آنجا بود که با وجود تحریم گسترده دولت آمریکا علیه ملت ایران، در آستانه انتخابات، تحریم وسایل ارتباطی اعم از سخت افزاری و نرم افزاری لغو شد؛ که این لغو تحریم شامل وسایل جاسوسی و... هم می شود.

حضور میلیونی ملت ایران، شکست بزرگی بود برای دخالت های دولتمردان و سناتورهای آمریکایی.

2. رسانه های ضدانقلاب

صدها شبکه ماهواره ای و روزنامه و نشریه از ماه ها پیش تمام تلاش خود را برای زیر سؤال بردن سلامت انتخابات و تحریم آن به کار بستند. کافی است تنها نگاهی بیندازید به برخی برنامه های دو رسانه که یکی وابسته به دولت انگلستان و دیگری رسانه دولتی آمریکاست؛ بی بی سی فارسی و صدای آمریکا از دو ماه پیش، صدها برنامه برای تأثیرگذاری و کم رنگ کردن حضور مردم پخش کردند اما حضور مردم آب سردی بود بر پیکره این رسانه ها.

3. اپوزیسیون

مانند همیشه این بار هم اپوزیسیون دچار اختلاف و دودستگی شدند؛ یکی می گفت مطلقا انتخابات را تحریم کنیم، دیگری از تحریم فعال گفت. کار تا آنجا پیش رفت که رضا پهلوی از مردم خواست به سفارتخانه های خارجی پناه ببرند. رضا پهلوی سه شب پیش در بی بی سی فارسی گفت: «پیشنهاد عملی که ما به عنوان شورای ملی داده ایم این است که خواسته خودشان را به جهانیان اعلام کنند. خواست ما این بوده که خواسته خودشان را با عنوان انتخابات آزاد اعلام کنند؛ البته نه به صندوق های رژیم بلکه به سفارتخانه های کشورهای دموکراتیکی که در ایران نمایندگی دارند، مانند فرانسه، آلمان، بلژیک و... بگویند اساسا نظامی که شرایط انتخابات آزاد را فراهم نمی کند زیر سؤال می بریم.»

رضا پهلوی، بنی صدر، مجتبی واحدی، محمد نوری زاد، علیرضا نوری زاده، شیرین عبادی و... از تحریم انتخابات گفتند؛ مردم ایران هم به جای انتخابات، اپوزیسیون را تحریم کردند.

ب- برنده های انتخابات:

1. نظام جمهوری اسلامی ایران

انتخابات، مظهر جمهوریت نظام است. این که پس از سی و چهار سال، 11 انتخابات ریاست جمهوری، 9 انتخابات مجلس، 4 انتخابات شوراها و 4 انتخابات مجلس خبرگان در کشور برگزار شده است که این نشانی از تلاش نظام برای پاسداری از قانون اساسی و اهمیت جمهوریت و رأی مردم است. همه آن هایی که در برگزاری این انتخابات کوشیدند؛ شورای نگهبان، وزارت کشور، نیروهای نظامی و انتظامی و...

2. مردم

بی تردید بزرگترین برنده این انتخابات «مردم» اند؛ آن ها که سال هاست با وجود بمباران تبلیغاتی شدید، شرکت در انتخابات را رها نکرده اند و امروز هم با وجود مشکلات اقتصادی، حضور در انتخابات را فراموش نکردند. همه آن ها که با حضورشان بار دیگر تحلیل های دولت های غربی، رسانه هایشان و اپوزیسیون را بر باد دادند.

3. نامزدها

آن ها که با عدم إحراز صلاحیتشان به قانون احترام گذاشتند، دو نامزدی که انصراف دادند و شش نامزدی که خود را در معرض رأی مردم قرار دادند، نیز پیروز این انتخابات بوده اند.

شش نامزدی که با تلاش فراوان و با فعالیت های شبانه روزی کوشیدند تا کمکی به برگزاری انتخاباتی دیگر کرده باشند و مردمسالاری دینی را در نظام جمهوری اسلامی به نمایش بگذارند و در نهایت یک نفر جواز خدمتگزاری به ملت در کسوت ریاست جمهوری را کسب کند.

و البته پیروزی نامزدها در صورتی کامل می شود که به رأی مردم و قانون احترام بگذارند، به نامزد پیروز تبریک بگویند و به او در انجام وظایفش کمک نمایند.
منبع: جام