روزنامه‌های زنجیره‌ای دخالت در امور سیاسی توسط مداحان را توجیهی برای حمله به آنان می‌دانند که به نوبه‌ی خود عذری بدتر از گناه محسوب می‌شود! جای سوال دارد که مگر قرار بوده است که جامعه هیات‌ها و مداحان در مسائل سیاسی وارد نشوند؟ آن‌چه که بحث برانگیز است عدم دخالت مداحان در امور سیاسی و بصیرت‌افزایی در سطح جامعه است نه ورود آنها به این مسائل پراهمیت!
شهدای ایران: فرا رسیدن محرم‌الحرام ۱۴۳۷ هجری قمری منجر به آن شده که هیات‌های مذهبی و مساجد سطح کشور رونق بیشتری پیدا کند؛ حضور پررنگ مردم در این محافل دلیلی بر پیوند عمیق مردم با حادثه‌ی کربلا و آرمان عاشورا محسوب می‌شود.
به گزارش رجانیوز اما در این میان موضوعی که بیش از پیش خودنمایی می‌کند حمله‌ی مدعیان اصلاحات و آزادی بیان به هیات‌های مذهبی و به خصوص مداحان است که هر ساله با فرارسیدن ماه محرم به شیوه‌های گوناگون شاهد آن هستیم. در همین راستا روزنامه‌ی آرمان در یادداشت دیروز خود با عنوان "بازار داغ مداحان جناحي" با حمله با مداحان نوشت : «هرچند كه بيان اظهارات سياسي از تريبون‌هاي خاص مسبوق به سابقه است و مداحاني مانند حاج منصور ارضي و سعيد حداديان و ديگراني با گفته‌هاي سياسي باعث در گرفتن اظهارات و مباحثي شده‌اند، اما شايد حكايت امسال با هميشه كمي‌متفاوت باشد.»
همچنین این روزنامه در ادامه با توهین به مداحانی که به مسائل سیاسی می‌پردازند می‌نویسد:
« آنها براي رونق منابرشان شخصيت‌هاي سياسي را چاشني مي‌كنند و محبوبيت هر يك از آنها در ميزان به كار بردن نامشان داراي اهميت است مثلا اكنون كه ظريف در مركز توجه است مي‌توان از او انتقاد كرد.»
اما موارد مذکور انتهای ماجرا نیست. روزنامه‌ی بهار که نزدیک به اصلاح طلبان محسوب می‌شود در مطلبی با عنوان " انحراف از شب اول" با در توهینی آشکار به حاج منصور ارضی می‌نویسد :« حال چند سالی می‌شود هرجا صحبت از سیاسی کاری، دخالت در امور سیاسی و توهین و افترا به افرادی است که در جناح مقابل قرار دارند، نام حاج منصور ارضی و حسینیه صنف لباس‌فروشان می‌درخشد»
اما آن‌چه که این موضوع را جالب‌تر می‌سازد این است که روزنامه‌های زنجیره‌ای دخالت در امور سیاسی توسط مداحان را توجیهی برای حمله به آنان می‌دانند که به نوبه‌ی خود عذری بدتر از گناه محسوب می‌شود! جای سوال دارد که مگر قرار بوده است که جامعه هیات‌ها و مداحان در مسائل سیاسی وارد نشوند؟ مگر قرار بوده که هیات‌ها سکولار شوند؟ در واقع آن‌چه که بحث برانگیز است عدم دخالت مداحان در امور سیاسی و بصیرت‌افزایی در سطح جامعه است نه ورود آنها به این مسائل پراهمیت! امری که در اندیشه‌ی بسیاری از علما به آن تاکید شده است. برای نمونه حضرت امام خمینی(ره) در این رابطه می‌فرمایند:
«انقلاب كرديم كه شعائر اسلام را زنده كنيم، نه انقلاب كرديم كه شعاير اسلام را بميرانيم. زنده نگه داشتن عاشورا يك مساله بسيار مهم سياسى- عبادى است. عزادارى كردن براى شهيدى كه همه چيز را در راه اسلام داد[ه]، يك مساله سياسى است؛ يك مسالهاى است كه در پيشبرد انقلاب اثر بسزا دارد.
ما از اين اجتماعات استفاده مىكنيم. ما از آن «اللَّه اكبر» ها، ملت ما از آن «اللَّه اكبر» ها استفاده كرد. آن «اللَّه اكبر» ها را بايد حفظ بكنيم. اين مظاهر و شعائر و امورى كه در اسلام در آن سفارش شده بايد فكر كنيد كه اينها يك مساله سطحى نبوده است كه مىخواستند جمع بشوند و گريه كنند، خير .ما ملت گريه سياسى هستيم، ما ملتى هستيم كه با همين اشكها سيل جريان مىدهيم و خرد مىكنيم سدهايى را كه در مقابل اسلام ايستاده است»
همچنین رهبر انقلاب نیز با بیان این نکته که هیات‌ها نمیتوانند سکولار باشند می‌گوید :
« هیئت ها نمیتوانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که نبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.»
البته باید علت هجمه‌های اخیر جریان روشنفکری و روزنامه‌های زنجیره‌ای به مداحان ارزشی را در جای دیگر جست‌وجو کرد. عملکرد این جریان در هشت سال اصلاحات به شکلی بوده که اعتبار خود را در میان جامعه‌ی ارزشی کشور از دست داده‌اند و با واکنش شدید مردم مواجه شده‌اند و قطعاً نه دی را می‌توان از مهم‌ترین این واکنش‌‌ها دانست. نگاه کوتاهی به گذشته مشخص می‌سازد که روشنفکران و زنجیره‌ای ها نه با ورود به مداحان به مسائل سیاسی بلکه با اصل عاشورا و فرهنگ شهادت طلبی فاصله دارند. به طوری که در دوران سیاه اصلاحات و دوم خرداد را که تحت حمایت رییس جمهور وقت و وزیر ارشادش که امروز در لندن ساکن است، در روزنامه هایشان نوشتند:
عبدالکریم سروش، روزنامه جمهوری اسلامی، ۱۳ / ۲ / ۷۹:
فرهنگ شهادت، خشونت آفرین است اگر کشته شدن آسان شد، کشتن هم آسان می شود.
محمد کاظم محمدی اصفهانی، روزنامه ایران ۲۴ / ۴ / ۷۹:
مردم حق دارند همه مسئولین را به سوال کشیده و از آنها انتقاد کنند حتی اگر آن مسئوول ، پیامبر و امام معصوم باشد ، بلکه به خود خدا هم می توان اعتراض کرد و او را فتنه گر نامید.
عطاءالله مهاجرانی، آریا، ۱۶/ ۱/ ۷۹:
نظریه غیرت دینی ویران کننده اندیشه و فرهنگ و تمدن است.
علیرضا علوی تبار، یالثارات، ۴/۳/۷۹:
جامعه ایران فاز سنتی خود را پشت سر گذاشته و میخواهد مدرن و صنعتی شود. اما در این جامعه هنوز خدا نمرده است. بنابراین ما چگونه می توانیم به این وضعیت چیره شویم.
مهرانگیز کار ، کیان، ش ۴۵، بهمن ۷۷:
احکام کیفری اسلام کارآیی ندارد و موجب رواج خشونت می گردد .
حسین باقر زاده، نشاط، ۲ / ۶ / ۷۸:
خشونت در هر شکل آن باید از ایران محو شود و اعدام برجسته ترین نوع خشونت قانونی است .
عماد الدین باقی، جمهوری اسلامی، ۱۳/ ۲/ ۷۹ :
معتقدم اعدام و قصاص جزء ضروریات دین نیست.
عبدالکریم سروش، روزنامه صبح امروز، ۱۶/۶/۷۸:
در تعارض تکالیف دینی و حقوق بشر، حقوق بشر مقدم است؛ متأسفانه فقهای ما اطلاعات برون دینی ندارند و متوجه این نکات نیستند.
غلامرضا سالار بهزادی، روزنامه صبح امروز ، ۲۳ / ۸ / ۷۸:
تفکر شیعه گری موجب انحطاط مملکت ما و مانعی برای دموکراسی است .
عزت الله سحابی، روزنامه عصر آزادگان، ۱۶/۱۰/۷۸:
حتی معصومین(ع) خود به خود بدون نظارت مردم و به طور اصولی در معرض انحراف هستند.
و...
*رجانیوز
به گزارش رجانیوز اما در این میان موضوعی که بیش از پیش خودنمایی می‌کند حمله‌ی مدعیان اصلاحات و آزادی بیان به هیات‌های مذهبی و به خصوص مداحان است که هر ساله با فرارسیدن ماه محرم به شیوه‌های گوناگون شاهد آن هستیم. در همین راستا روزنامه‌ی آرمان در یادداشت دیروز خود با عنوان "بازار داغ مداحان جناحي" با حمله با مداحان نوشت : «هرچند كه بيان اظهارات سياسي از تريبون‌هاي خاص مسبوق به سابقه است و مداحاني مانند حاج منصور ارضي و سعيد حداديان و ديگراني با گفته‌هاي سياسي باعث در گرفتن اظهارات و مباحثي شده‌اند، اما شايد حكايت امسال با هميشه كمي‌متفاوت باشد.»
همچنین این روزنامه در ادامه با توهین به مداحانی که به مسائل سیاسی می‌پردازند می‌نویسد:
« آنها براي رونق منابرشان شخصيت‌هاي سياسي را چاشني مي‌كنند و محبوبيت هر يك از آنها در ميزان به كار بردن نامشان داراي اهميت است مثلا اكنون كه ظريف در مركز توجه است مي‌توان از او انتقاد كرد.»
اما موارد مذکور انتهای ماجرا نیست. روزنامه‌ی بهار که نزدیک به اصلاح طلبان محسوب می‌شود در مطلبی با عنوان " انحراف از شب اول" با در توهینی آشکار به حاج منصور ارضی می‌نویسد :« حال چند سالی می‌شود هرجا صحبت از سیاسی کاری، دخالت در امور سیاسی و توهین و افترا به افرادی است که در جناح مقابل قرار دارند، نام حاج منصور ارضی و حسینیه صنف لباس‌فروشان می‌درخشد»
اما آن‌چه که این موضوع را جالب‌تر می‌سازد این است که روزنامه‌های زنجیره‌ای دخالت در امور سیاسی توسط مداحان را توجیهی برای حمله به آنان می‌دانند که به نوبه‌ی خود عذری بدتر از گناه محسوب می‌شود! جای سوال دارد که مگر قرار بوده است که جامعه هیات‌ها و مداحان در مسائل سیاسی وارد نشوند؟ مگر قرار بوده که هیات‌ها سکولار شوند؟ در واقع آن‌چه که بحث برانگیز است عدم دخالت مداحان در امور سیاسی و بصیرت‌افزایی در سطح جامعه است نه ورود آنها به این مسائل پراهمیت! امری که در اندیشه‌ی بسیاری از علما به آن تاکید شده است. برای نمونه حضرت امام خمینی(ره) در این رابطه می‌فرمایند:
«انقلاب كرديم كه شعائر اسلام را زنده كنيم، نه انقلاب كرديم كه شعاير اسلام را بميرانيم. زنده نگه داشتن عاشورا يك مساله بسيار مهم سياسى- عبادى است. عزادارى كردن براى شهيدى كه همه چيز را در راه اسلام داد[ه]، يك مساله سياسى است؛ يك مسالهاى است كه در پيشبرد انقلاب اثر بسزا دارد.
ما از اين اجتماعات استفاده مىكنيم. ما از آن «اللَّه اكبر» ها، ملت ما از آن «اللَّه اكبر» ها استفاده كرد. آن «اللَّه اكبر» ها را بايد حفظ بكنيم. اين مظاهر و شعائر و امورى كه در اسلام در آن سفارش شده بايد فكر كنيد كه اينها يك مساله سطحى نبوده است كه مىخواستند جمع بشوند و گريه كنند، خير .ما ملت گريه سياسى هستيم، ما ملتى هستيم كه با همين اشكها سيل جريان مىدهيم و خرد مىكنيم سدهايى را كه در مقابل اسلام ايستاده است»
همچنین رهبر انقلاب نیز با بیان این نکته که هیات‌ها نمیتوانند سکولار باشند می‌گوید :
« هیئت ها نمیتوانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که نبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.»
البته باید علت هجمه‌های اخیر جریان روشنفکری و روزنامه‌های زنجیره‌ای به مداحان ارزشی را در جای دیگر جست‌وجو کرد. عملکرد این جریان در هشت سال اصلاحات به شکلی بوده که اعتبار خود را در میان جامعه‌ی ارزشی کشور از دست داده‌اند و با واکنش شدید مردم مواجه شده‌اند و قطعاً نه دی را می‌توان از مهم‌ترین این واکنش‌‌ها دانست. نگاه کوتاهی به گذشته مشخص می‌سازد که روشنفکران و زنجیره‌ای ها نه با ورود به مداحان به مسائل سیاسی بلکه با اصل عاشورا و فرهنگ شهادت طلبی فاصله دارند. به طوری که در دوران سیاه اصلاحات و دوم خرداد را که تحت حمایت رییس جمهور وقت و وزیر ارشادش که امروز در لندن ساکن است، در روزنامه هایشان نوشتند:
عبدالکریم سروش، روزنامه جمهوری اسلامی، ۱۳ / ۲ / ۷۹:
فرهنگ شهادت، خشونت آفرین است اگر کشته شدن آسان شد، کشتن هم آسان می شود.
محمد کاظم محمدی اصفهانی، روزنامه ایران ۲۴ / ۴ / ۷۹:
مردم حق دارند همه مسئولین را به سوال کشیده و از آنها انتقاد کنند حتی اگر آن مسئوول ، پیامبر و امام معصوم باشد ، بلکه به خود خدا هم می توان اعتراض کرد و او را فتنه گر نامید.
عطاءالله مهاجرانی، آریا، ۱۶/ ۱/ ۷۹:
نظریه غیرت دینی ویران کننده اندیشه و فرهنگ و تمدن است.
علیرضا علوی تبار، یالثارات، ۴/۳/۷۹:
جامعه ایران فاز سنتی خود را پشت سر گذاشته و میخواهد مدرن و صنعتی شود. اما در این جامعه هنوز خدا نمرده است. بنابراین ما چگونه می توانیم به این وضعیت چیره شویم.
مهرانگیز کار ، کیان، ش ۴۵، بهمن ۷۷:
احکام کیفری اسلام کارآیی ندارد و موجب رواج خشونت می گردد .
حسین باقر زاده، نشاط، ۲ / ۶ / ۷۸:
خشونت در هر شکل آن باید از ایران محو شود و اعدام برجسته ترین نوع خشونت قانونی است .
عماد الدین باقی، جمهوری اسلامی، ۱۳/ ۲/ ۷۹ :
معتقدم اعدام و قصاص جزء ضروریات دین نیست.
عبدالکریم سروش، روزنامه صبح امروز، ۱۶/۶/۷۸:
در تعارض تکالیف دینی و حقوق بشر، حقوق بشر مقدم است؛ متأسفانه فقهای ما اطلاعات برون دینی ندارند و متوجه این نکات نیستند.
غلامرضا سالار بهزادی، روزنامه صبح امروز ، ۲۳ / ۸ / ۷۸:
تفکر شیعه گری موجب انحطاط مملکت ما و مانعی برای دموکراسی است .
عزت الله سحابی، روزنامه عصر آزادگان، ۱۶/۱۰/۷۸:
حتی معصومین(ع) خود به خود بدون نظارت مردم و به طور اصولی در معرض انحراف هستند.
و...
*رجانیوز
