به گزارش شهدای ایران به نقل از مهر، «خاویر موولان»، عضو تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگوی آمریکا، در رابطه با نوزدان و تعامل لبخند زدن می گوید: «در صورتی که شما در مقابل نوزادان قرار گیرید، تصور می کنید که آنها به طور تصادفی لبخند می زنند در حالیکه این گونه نیست. البته اثبات این مساله کمی دشوار است.»

در این پروژه تحقیقاتی، پژوهشگران اطلاعات و داده های مطالعات و بررسی های پیشین را مورد استفاده قرار دادند. پژوهش های پیشین انجام شده شامل تحقیقات تعامل چهره به چهره ۱۳ جفت مادر و نوزاد کمتر از چهار ماهه بود که به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته و لبخند زدن نیز از جمله تعاملات چهره به چهره در آن مطالعات مد نظر قرار داشت. در بررسی فرایند لبخند زدن نوزادان، زمان و چگونگی تعامل لبخند بین مادران و نوزادان مورد بررسی قرار گرفت.

محققان در این کار پژوهشی برای پیدا کردن آن چه به طور واقعی در نوزادان رخ می دهد، یک ربات را همانند یک کودک نوپا طراحی کردند که رفتارش همانند نوزدان بوده و سپس به مطالعه رفتار این ربات و تعاملش با دانشجویان پرداختند.

نتایج به دست آمده از این بررسی ها با نتایج تحقیقات گذشته یکی بود و نشان می دهد که این ربات تا جایی که ممکن است در تعامل با دانشجویان با لبخند زدن برخورد می کند.

«دن مسینگر»، عضو دیگر تیم تحقیق از دانشگاه میامی امریکا، در رابطه با این مطالعات و نتایج آن می گوید: «چه چیزی باعث شده تا تحقیقات و مطالعات ما منحصر به فرد جلوه کند! رویکردهای پیشین مطالعات تعامل نوزادان و پدر و مادرها، الگوها را به صورت ذاتی توصیف می کنند. اما ما نمی توانیم بگوییم که مادر یا نوزاد، کدام یک در تلاش هستند که این تعامل را فراهم کنند.»

او در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: «با این حال ما در پژوهش های خود دریافتیم که نوزادان از تعامل متقابل لبخند زدن هدفی برای خود دارند حتی پیش از سن چهار ماهگی.»