نگاهی به رفتار شناسی امام از دفاع مقدس
به طور کلی،امام خمینی(س)در دیدگاههای فقهی خود،قائل به دو گونه جنگ در اسلام بوده و آنها را به عنوان جنگ تهاجمی (جهاد)و جنگ تدافعی (دفاع)نام می بردند.
به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دیدگاه های امام خمینی(س)درمورد جنگ ایران وعراق و موضع ایران در آن برگرفته از دیدگاههای فقهی ایشان در این مورد می باشد. به طور کلی،امام خمینی(س)در دیدگاههای فقهی خود،قائل به دو گونه جنگ در اسلام بوده و آنها را به عنوان جنگ تهاجمی (جهاد)و جنگ تدافعی (دفاع)نام می بردند. ایشان می فرمایند:
"در اسلام دو گونه جنگ است که یکی را جهاد می گویند و آن کشور گیری است با شرطهایی که برای آن شده است و دیگری جنگ برای استقلال کشور و دفع اجانب از آن است.
ایشان در مورد این دو نوع جنگ،قائل به تمایز بوده و در ذکر هر یک از آنها می فرمایند:
"جهاد که عبارت از کشور گیری و فتح ممالک است،پس از آن که دولت اسلامی با وجود امام یا به امر امام تشکیل شود و در این صورت،اسلام بر تمام مردان،که به حد بلوغ رسیده باشند و افتاده و عاجز نباشند ومملوک- که از افراد اجانب است- نباشند،واجب کرده است که برای کشور گیری حاضر شوند و قانون اسلام را در سرتاسر ممالک جهان منتشر کنند."
در مورد دفاع هم می فرمایند:
"قسم دوم از جنگ اسلامی که به نام دفاع اسم برده شده و آن جنگیدن برای حفظ استقلال کشور و دفاع از اجانب است،به هیچ وجه مشروط به وجود امام یا نایب امام نیست و کسی از مجتهدین نگفته که دفاع را باید با امام یا جانشین آن کرد،بلکه بر تمام افراد توده واجب است به حکم اسلام از کشور اسلامی محافظت کنند و استقلال آن را پابر جا نمایند.
ایشان درباره جنگ ایران و عراق،موضع ایران را تدافعی دانسته و معتقدند جمهوری اسلامی در جنگی که بر آن تحمیل شده است مدافع است نه مهاجم،لذا امام ایران را کشوری صلح دوست می دانند که با هر گونه جنگ طلبی و کشورگشایی مخالف است و اگر امروز در برابر عراق می جنگد،به خاطر ضرورت دفاع می باشد:
"ما صریح می گوییم که ما ابدا نظر نداریم به اینکه به یک کشوری تعدی بکنیم.ما از خودمان دفاع داریم می کنیم.
بنابراین امام خمینی(س)با توجه به اینکه معتقدند دفاع نیازی به اذن و اجازه ندارد،می فرمایند:
"دفاع را احدی از مسلمین نیست که،احدی از علمای اسلام نیست که بگوید دفاع در اسلام نیست.دفاع هیچ احتیاج به یک ولی ندارد،هیچ احتیاج به یک امامی ندارد.تمام مسلمین اگر یک وقت بنا شد برشان هجمه بشود،خودشان باید دفاع کنند ،مستقلند در این امر.
در مورد جنگ عراق علیه ایران نیز بیان می دارند که: "کشور ایران مستقلا،ولو اینکه ولی فقیه هم نگوید،ولو این که علما هم نگویند -با اینکه می گویند آنها هم- مردم ملکف شرعی هستند به اینکه دفاع کنند و حکم عقشان این است که از کشور خودشان،از ناموس خودشان،از مال خودشان دفاع کنند.
یعنی امام خمینی (س)همان طوری که می فرمایند: "گاهی واجب شود جنگ به طور دفاع بدون وجود امام و منصوب از جانب او؛مثل آنکه انسان بین گروهی باشد که دشمنی بر آنها حمله کند،از آن دشمن بر کشور اسلامی بترسد،یا آنکه بخواهد بر شهرهای اسلامی استیلا پیدا کند،یا بخواهد مسلمانان را اسیر کند،یا مال آنها را بگیرد.در تمام این صورتها واجب است که مردم از کشورو جان و مال خود دفاع کنند و یا با اجانب جنگ کنند.
به عبارت دیگر باید گفت که جنگ دفاعی در اندیشه امام خمینی(س)امری واجب بوده و مانند جهاد،فقط شامل قشر یا گروه خاصی نمی شود،بلکه تمام افراد را در بر می گیرد،لذا ایشان در راستای همین امر،دفاع از ایران و جمهوری اسلامی را نه تنها وظیفه مردم بلکه یک تکلیف شرعی می دانند که بدون اینکه مقامی بالاتر به این امر دستور بدهد،مردم باید در این زمینه وارد عمل شده واز خود و مملکت خود دفاع کنند.
به طور کلی امام خمینی(س)جنگ کردن و جنگیدن ایران در برابر عراق را نه امری بلند پروازانه و جاه طلبانه،بلکه امری دفاعی دانسته و ضرورت دفاع و صیانت از خود واز اسلام را تنها توجیه برای این امر بیان می کنند و می فرمایند:
"ما دفاع داریم می کنیم از حق اسلام،ما دفاع داریم می کنیم از حق مسلمین،ما جنگ نمی خواهیم بکنیم،از اول هم جنگ نداشتیم، ما بادی {شروع کننده} جنگ نبودیم،ما بعد از اینکه بهمان حمله کردند،دفاع کردیم،حالا هم در حال دفاع هستیم.
ایشان باز در همین زمینه می فرمایند: "ما دفاع داریم می کنیم،و ما از هم دلمان می خواست که جنگی نباشد و همه صلح باشد...از اول جنگ هم گفتیم ما جنگجو نیستیم،ما مدافع هستیم.دفاع هم یک حق مسلمی است که اسلام و غیر اسلام برای انسان قائل است."
نکته دیگر اینکه ایشان ضمن اینکه دفاع از خود و مملکت خود را حق مردم ایران می دانستند، در این مورد بر ضرورت دفاع از اسلام نیز تاکید داشتند. به عبارت دیگر،از آنجا که امام خمینی(س)جنگ ایران و عراق را جنگ بین حق و باطل می دانستند، معتقد بودند که مردم ایران مدافع اسلام بوده و از آن دفاع می کنند:
"ما دفاع از اسلام می کنیم.صدام پا روی اسلام گذاشته،ما از او دفاع می خواهیم بکنیم."
لذا،این جنگ در اندیشه امام خمینی(س) جنگی حیاتی بوده و به فرموده خود ایشان پای اسلام در میان است.ولی حفظ و حراست اسلام ودفاع از آن برای همه یک تکلیف شرعی می باشد و همه باید از آن صیانت و دفاع کنند:
مشخص شد که امام خمینی (س)موضع ایران را در جنگ عراق علیه ایران،موضعی تدافعی دانسته و معتقدند که در تمام مراحل جنگ،این موضع حالت خود را حفظ کرده و هیچ گاه به جنگ تهاجمی مبدل نشده است.به عبارت دیگر،ایشان معتقدند که اگر در اثنای جنگ،پیروزیهایی نصیب نیروهای جمهوری اسلامی می شد،این پیروزیها در ادامه همان موضع دفاع بوده و هیچ وقت قصد و انگیزه ای برای کشور گشایی و تصرف خاک عراق در کار نبوده است.چون به فرموده خود ایشان،ما اهل جنگ نیستیم که بخواهیم برویم یک کشوری را بگیریم یا کشور گشایی کنیم.
سخن ایشان در مورد فتح فاو توسط نیروهای جمهوری اسلامی ،کاملا در تایید همین مساله می باشد،به گونه ای که می فرمایند:
"«فاو»مرکز این بود که بریزند و از آنجا به اسلام صدمه بزنند. خوب!اینها رفتند «فاو»را گرفتند دفاع کردند." الان هم که ما وارد شده ایم در خاک عراق،برای دفاع است،نه برای چیز دیگر.بیایند...ما نه بصره را می خواهیم{ و نه دیگر شهرها را}.
"در اسلام دو گونه جنگ است که یکی را جهاد می گویند و آن کشور گیری است با شرطهایی که برای آن شده است و دیگری جنگ برای استقلال کشور و دفع اجانب از آن است.
ایشان در مورد این دو نوع جنگ،قائل به تمایز بوده و در ذکر هر یک از آنها می فرمایند:
"جهاد که عبارت از کشور گیری و فتح ممالک است،پس از آن که دولت اسلامی با وجود امام یا به امر امام تشکیل شود و در این صورت،اسلام بر تمام مردان،که به حد بلوغ رسیده باشند و افتاده و عاجز نباشند ومملوک- که از افراد اجانب است- نباشند،واجب کرده است که برای کشور گیری حاضر شوند و قانون اسلام را در سرتاسر ممالک جهان منتشر کنند."
در مورد دفاع هم می فرمایند:
"قسم دوم از جنگ اسلامی که به نام دفاع اسم برده شده و آن جنگیدن برای حفظ استقلال کشور و دفاع از اجانب است،به هیچ وجه مشروط به وجود امام یا نایب امام نیست و کسی از مجتهدین نگفته که دفاع را باید با امام یا جانشین آن کرد،بلکه بر تمام افراد توده واجب است به حکم اسلام از کشور اسلامی محافظت کنند و استقلال آن را پابر جا نمایند.
ایشان درباره جنگ ایران و عراق،موضع ایران را تدافعی دانسته و معتقدند جمهوری اسلامی در جنگی که بر آن تحمیل شده است مدافع است نه مهاجم،لذا امام ایران را کشوری صلح دوست می دانند که با هر گونه جنگ طلبی و کشورگشایی مخالف است و اگر امروز در برابر عراق می جنگد،به خاطر ضرورت دفاع می باشد:
"ما صریح می گوییم که ما ابدا نظر نداریم به اینکه به یک کشوری تعدی بکنیم.ما از خودمان دفاع داریم می کنیم.
بنابراین امام خمینی(س)با توجه به اینکه معتقدند دفاع نیازی به اذن و اجازه ندارد،می فرمایند:
"دفاع را احدی از مسلمین نیست که،احدی از علمای اسلام نیست که بگوید دفاع در اسلام نیست.دفاع هیچ احتیاج به یک ولی ندارد،هیچ احتیاج به یک امامی ندارد.تمام مسلمین اگر یک وقت بنا شد برشان هجمه بشود،خودشان باید دفاع کنند ،مستقلند در این امر.
در مورد جنگ عراق علیه ایران نیز بیان می دارند که: "کشور ایران مستقلا،ولو اینکه ولی فقیه هم نگوید،ولو این که علما هم نگویند -با اینکه می گویند آنها هم- مردم ملکف شرعی هستند به اینکه دفاع کنند و حکم عقشان این است که از کشور خودشان،از ناموس خودشان،از مال خودشان دفاع کنند.
یعنی امام خمینی (س)همان طوری که می فرمایند: "گاهی واجب شود جنگ به طور دفاع بدون وجود امام و منصوب از جانب او؛مثل آنکه انسان بین گروهی باشد که دشمنی بر آنها حمله کند،از آن دشمن بر کشور اسلامی بترسد،یا آنکه بخواهد بر شهرهای اسلامی استیلا پیدا کند،یا بخواهد مسلمانان را اسیر کند،یا مال آنها را بگیرد.در تمام این صورتها واجب است که مردم از کشورو جان و مال خود دفاع کنند و یا با اجانب جنگ کنند.
به عبارت دیگر باید گفت که جنگ دفاعی در اندیشه امام خمینی(س)امری واجب بوده و مانند جهاد،فقط شامل قشر یا گروه خاصی نمی شود،بلکه تمام افراد را در بر می گیرد،لذا ایشان در راستای همین امر،دفاع از ایران و جمهوری اسلامی را نه تنها وظیفه مردم بلکه یک تکلیف شرعی می دانند که بدون اینکه مقامی بالاتر به این امر دستور بدهد،مردم باید در این زمینه وارد عمل شده واز خود و مملکت خود دفاع کنند.
به طور کلی امام خمینی(س)جنگ کردن و جنگیدن ایران در برابر عراق را نه امری بلند پروازانه و جاه طلبانه،بلکه امری دفاعی دانسته و ضرورت دفاع و صیانت از خود واز اسلام را تنها توجیه برای این امر بیان می کنند و می فرمایند:
"ما دفاع داریم می کنیم از حق اسلام،ما دفاع داریم می کنیم از حق مسلمین،ما جنگ نمی خواهیم بکنیم،از اول هم جنگ نداشتیم، ما بادی {شروع کننده} جنگ نبودیم،ما بعد از اینکه بهمان حمله کردند،دفاع کردیم،حالا هم در حال دفاع هستیم.
ایشان باز در همین زمینه می فرمایند: "ما دفاع داریم می کنیم،و ما از هم دلمان می خواست که جنگی نباشد و همه صلح باشد...از اول جنگ هم گفتیم ما جنگجو نیستیم،ما مدافع هستیم.دفاع هم یک حق مسلمی است که اسلام و غیر اسلام برای انسان قائل است."
نکته دیگر اینکه ایشان ضمن اینکه دفاع از خود و مملکت خود را حق مردم ایران می دانستند، در این مورد بر ضرورت دفاع از اسلام نیز تاکید داشتند. به عبارت دیگر،از آنجا که امام خمینی(س)جنگ ایران و عراق را جنگ بین حق و باطل می دانستند، معتقد بودند که مردم ایران مدافع اسلام بوده و از آن دفاع می کنند:
"ما دفاع از اسلام می کنیم.صدام پا روی اسلام گذاشته،ما از او دفاع می خواهیم بکنیم."
لذا،این جنگ در اندیشه امام خمینی(س) جنگی حیاتی بوده و به فرموده خود ایشان پای اسلام در میان است.ولی حفظ و حراست اسلام ودفاع از آن برای همه یک تکلیف شرعی می باشد و همه باید از آن صیانت و دفاع کنند:
مشخص شد که امام خمینی (س)موضع ایران را در جنگ عراق علیه ایران،موضعی تدافعی دانسته و معتقدند که در تمام مراحل جنگ،این موضع حالت خود را حفظ کرده و هیچ گاه به جنگ تهاجمی مبدل نشده است.به عبارت دیگر،ایشان معتقدند که اگر در اثنای جنگ،پیروزیهایی نصیب نیروهای جمهوری اسلامی می شد،این پیروزیها در ادامه همان موضع دفاع بوده و هیچ وقت قصد و انگیزه ای برای کشور گشایی و تصرف خاک عراق در کار نبوده است.چون به فرموده خود ایشان،ما اهل جنگ نیستیم که بخواهیم برویم یک کشوری را بگیریم یا کشور گشایی کنیم.
سخن ایشان در مورد فتح فاو توسط نیروهای جمهوری اسلامی ،کاملا در تایید همین مساله می باشد،به گونه ای که می فرمایند:
"«فاو»مرکز این بود که بریزند و از آنجا به اسلام صدمه بزنند. خوب!اینها رفتند «فاو»را گرفتند دفاع کردند." الان هم که ما وارد شده ایم در خاک عراق،برای دفاع است،نه برای چیز دیگر.بیایند...ما نه بصره را می خواهیم{ و نه دیگر شهرها را}.
