آیت الله خزعلی می فرمود شب ها رو به کربلا می ایستم و به حضرت اباعبدالله سلام می‌فرستم و کسانی را که به امیرالمومنین(ع) خدمت میکنند را در ثواب کارهایم شریک می‌کنم
به گزارش شهدای ایران، آیت الله کاظم صدیقی استاد اخلاق و امام جمعه موقت تهران جمعه شب در مجلس ترحیم مرحوم آیت الله حاج ابوالقاسم خزعلی که به میزبانی آیت الله علم الهدی امام جمعه مشهد مقدس در مهدیه مشهد برگزار شد، به ایراد سخن پرداخت.
به گزارش قاصدنیوز، اهم سخنان طرح شده توسط آیت الله صدیقی در این مراسم بدین شرح است:
آیت الله خزعلی یک پرچمدار، سنگرنشین و افسر رشید در جبهه امام عصر(عج) بوده و یک مدافع صادق از حریم ولایت امیرمؤمنان(ع) و ائمه(ع) و به تبع آن ولایت فقیه بود که در تمام عمرش در صحنه ماند و در راه خدا از همه چیز گذشت.
مرحوم آیت الله خزعلی کلام امیرمؤمنان(ع) را در جان خود ذخیره کرده بود. ایشان یک افشاگر، نفاق ستیز، شجاع در برابر انحرافات و هشدار دهنده صریح و شفاف و عنصری عرشی و الهی بود که از دست ما رفت.
شئون روحانی یا تولید علم است و یا توزیع آن؛ تولید به عهده صاحب نظران، فقها و خبرگان حوزه علمیه بوده و توزیع بر عهده خطبا، مدرسان و معلمان است؛ مرحوم آیت الله خزعلی هم مولد بودند و هم توزیع کننده.
خداوند در تعداد زیادی از آیات قرآن، از علم و عالم تجلیل کرده است. در مسأله فقاهت مهم است که به چه عالمی می توانیم مراجعه کنیم و در ترویج اخلاق و قرآن و ولایت اهل بیت(ع) پای منبر چه کسی بنشینیم؛ مگر طلبه مجاز است که پای منبر هر روحانی منحرف انگلیسی ای بنشیند؟ در حالی که انسان پای منبر هرکسی بنشیند حرف او را عبادت می کند و حرف آن روحانی الهی باشد، خدا را عبادت کرده است.
وی در ادامه به آیه شریفه «وَ ما أَرسَلنا قَبلَکَ إِلاَّ رِجالاً نُوحی إِلَیْهِم فَسئَلُوا أَهلَ الذِّکرِ إِن کُنتُم لا تَعلَمُونَ» خاطرنشان کرد: فقط کسانی اهل ذکر هستند که اهل خشیت باشند؛ اگر کسی دلش در برابر عظمت خدا آب نشده باشد، اهل ذکر نیست ولو تسبیح به دست بگیرد.
علمایی که اهل خشیت نیستند افرادی هستند که دنیا پرست، هوا پرست، پول پرست و سیاست پرست بوده و با ولایت رقابت کرده، زیر پرچم ولایت نرفته و از آن اطاعت نمی کند. این ها «قُطّاع طریق» هستند و انسان را به مقصد نمی رساند.
آیت الله خزعلی که هم فقیه و مجتهد بود و هم مدرس سطوح عالیه. او می فرماید «اگر خواستید روی قبرم چیزی بنویسید، بنویسید دوستدار خمینی»؟ چون امام(ره) اهل ذکر، اهل دل و اهل خشیت بود و حتی یک روز با دین خدا بازی نکرد و به مردم دروغ نگفت؛ امام(ره) حتی یک روز از خط خدا فاصله نگرفت و در برابر قدرت ها ایستاد.
در برابر بدعت هایی که تا امروز در انقلاب گذاشته شده، آیت الله خزعلی برای ما نزد خداوند حجت بود؛ همیشه در برابر انحرافات ایستاد و هیچ وقت ملاحظه هیچ دولتی را نکرد و به معنای واقعی کلمه مصداق آیه شریفه «ألِّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یَخشَوْنَهُ وَ لا یَخشَونَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفی بِاللَّهِ حَسیباً» بود.
مرحوم آیت الله خزعلی بسیار به امام راحل علاقه مند بود و امام هم به ایشان علاقه داشت.امام ایشان را در سال های انقلاب به عنوان نماینده خود نزد آیت الله العظمی گلپایگانی فرستاد که بنده می خواهم اعلامیه بدهم، آن عالم شجاع و انقلابی در زمان آیت الله بروجردی هم علیه شاه صحبت می کرد. امام ایشان را به سوی آن مرجع شکست خورده هم فرستاد . آیت الله خزعلی محرم امام بود و جانش را در راه اسلام و انقلاب و امام کف دست گرفته بود.
ایشان آنقدر نسبت به علامه امینی در منبر و غیر منبر یاد می کردند چرا که دیده بودند در روز قیامت که امیرالمومنین(ع) بر سر حوض کوثر شیعیان خود را سیراب میکنند و کف مبارک خود را زیرآب برده و با دست خود به علامه امینی آب می دهند. ایشان علامه امینی را به خاطر خدمت به امیرمؤمنان(ع) بزرگ می‌دانستند و به همین دلیل باعث شد امیرمؤمنان آیت الله خزعلی را در شب موعود صدا زده و بفرمایند «من آقای خزعلی را دوست می‌دارم.»
آیت الله خزعلی می فرمود شب ها رو به کربلا می ایستم و به حضرت اباعبدالله سلام می‌فرستم و کسانی را که به امیرالمومنین(ع) خدمت میکنند را در ثواب کارهایم شریک می‌کنم.
آیت الله خزعلی اگر در ولایت ذوب شده بود در برائت از مخالفان ولایت هم منطبق با ولایت بود. در یکی از جلساتی که در محضر رهبر معظم انقلاب بودیم، یکی از علمای شاخص در فتنه 88 با من دست داد؛ آیت الله خزعلی پس از آن مرا کنار کشیده و فرمود «چرا به او دست دادی در حالی که در برابر آقا و انقلاب ایستاده است؟» آن مرحوم در مورد ولایت و افرادی که با ولایت زاویه داشتند، ملاحظه نمی کرد و با کسی قوم و خویشی نداشت و فقط با خدا بود و برای خدا موضع می گرفت.
به گزارش قاصدنیوز، اهم سخنان طرح شده توسط آیت الله صدیقی در این مراسم بدین شرح است:
آیت الله خزعلی یک پرچمدار، سنگرنشین و افسر رشید در جبهه امام عصر(عج) بوده و یک مدافع صادق از حریم ولایت امیرمؤمنان(ع) و ائمه(ع) و به تبع آن ولایت فقیه بود که در تمام عمرش در صحنه ماند و در راه خدا از همه چیز گذشت.
مرحوم آیت الله خزعلی کلام امیرمؤمنان(ع) را در جان خود ذخیره کرده بود. ایشان یک افشاگر، نفاق ستیز، شجاع در برابر انحرافات و هشدار دهنده صریح و شفاف و عنصری عرشی و الهی بود که از دست ما رفت.
شئون روحانی یا تولید علم است و یا توزیع آن؛ تولید به عهده صاحب نظران، فقها و خبرگان حوزه علمیه بوده و توزیع بر عهده خطبا، مدرسان و معلمان است؛ مرحوم آیت الله خزعلی هم مولد بودند و هم توزیع کننده.
خداوند در تعداد زیادی از آیات قرآن، از علم و عالم تجلیل کرده است. در مسأله فقاهت مهم است که به چه عالمی می توانیم مراجعه کنیم و در ترویج اخلاق و قرآن و ولایت اهل بیت(ع) پای منبر چه کسی بنشینیم؛ مگر طلبه مجاز است که پای منبر هر روحانی منحرف انگلیسی ای بنشیند؟ در حالی که انسان پای منبر هرکسی بنشیند حرف او را عبادت می کند و حرف آن روحانی الهی باشد، خدا را عبادت کرده است.
وی در ادامه به آیه شریفه «وَ ما أَرسَلنا قَبلَکَ إِلاَّ رِجالاً نُوحی إِلَیْهِم فَسئَلُوا أَهلَ الذِّکرِ إِن کُنتُم لا تَعلَمُونَ» خاطرنشان کرد: فقط کسانی اهل ذکر هستند که اهل خشیت باشند؛ اگر کسی دلش در برابر عظمت خدا آب نشده باشد، اهل ذکر نیست ولو تسبیح به دست بگیرد.
علمایی که اهل خشیت نیستند افرادی هستند که دنیا پرست، هوا پرست، پول پرست و سیاست پرست بوده و با ولایت رقابت کرده، زیر پرچم ولایت نرفته و از آن اطاعت نمی کند. این ها «قُطّاع طریق» هستند و انسان را به مقصد نمی رساند.
آیت الله خزعلی که هم فقیه و مجتهد بود و هم مدرس سطوح عالیه. او می فرماید «اگر خواستید روی قبرم چیزی بنویسید، بنویسید دوستدار خمینی»؟ چون امام(ره) اهل ذکر، اهل دل و اهل خشیت بود و حتی یک روز با دین خدا بازی نکرد و به مردم دروغ نگفت؛ امام(ره) حتی یک روز از خط خدا فاصله نگرفت و در برابر قدرت ها ایستاد.
در برابر بدعت هایی که تا امروز در انقلاب گذاشته شده، آیت الله خزعلی برای ما نزد خداوند حجت بود؛ همیشه در برابر انحرافات ایستاد و هیچ وقت ملاحظه هیچ دولتی را نکرد و به معنای واقعی کلمه مصداق آیه شریفه «ألِّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یَخشَوْنَهُ وَ لا یَخشَونَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفی بِاللَّهِ حَسیباً» بود.
مرحوم آیت الله خزعلی بسیار به امام راحل علاقه مند بود و امام هم به ایشان علاقه داشت.امام ایشان را در سال های انقلاب به عنوان نماینده خود نزد آیت الله العظمی گلپایگانی فرستاد که بنده می خواهم اعلامیه بدهم، آن عالم شجاع و انقلابی در زمان آیت الله بروجردی هم علیه شاه صحبت می کرد. امام ایشان را به سوی آن مرجع شکست خورده هم فرستاد . آیت الله خزعلی محرم امام بود و جانش را در راه اسلام و انقلاب و امام کف دست گرفته بود.
ایشان آنقدر نسبت به علامه امینی در منبر و غیر منبر یاد می کردند چرا که دیده بودند در روز قیامت که امیرالمومنین(ع) بر سر حوض کوثر شیعیان خود را سیراب میکنند و کف مبارک خود را زیرآب برده و با دست خود به علامه امینی آب می دهند. ایشان علامه امینی را به خاطر خدمت به امیرمؤمنان(ع) بزرگ می‌دانستند و به همین دلیل باعث شد امیرمؤمنان آیت الله خزعلی را در شب موعود صدا زده و بفرمایند «من آقای خزعلی را دوست می‌دارم.»
آیت الله خزعلی می فرمود شب ها رو به کربلا می ایستم و به حضرت اباعبدالله سلام می‌فرستم و کسانی را که به امیرالمومنین(ع) خدمت میکنند را در ثواب کارهایم شریک می‌کنم.
آیت الله خزعلی اگر در ولایت ذوب شده بود در برائت از مخالفان ولایت هم منطبق با ولایت بود. در یکی از جلساتی که در محضر رهبر معظم انقلاب بودیم، یکی از علمای شاخص در فتنه 88 با من دست داد؛ آیت الله خزعلی پس از آن مرا کنار کشیده و فرمود «چرا به او دست دادی در حالی که در برابر آقا و انقلاب ایستاده است؟» آن مرحوم در مورد ولایت و افرادی که با ولایت زاویه داشتند، ملاحظه نمی کرد و با کسی قوم و خویشی نداشت و فقط با خدا بود و برای خدا موضع می گرفت.
