این روزها با گرم شدن هوا نوع جدیدی از عریانی در بین زنان و دختران بدحجاب گسترش پیداه کرده و فصل جدیدی را از بی عفتی و دهان کجی به ارزشهای اسلامی گشوده است.
به گزارش شهدای ایران،اگر تابستان سال گذشته از بدحجابی در جامعه اسلامی می گفتیم نهایت آن شال‌های باریک روی سر، مانتوهای جذب و آستین کوتاه و شلوارهای تنگ بود، چند سال قبل از آن شلوارها و مانتوهای کوتاه با روسری‌های کوچک و قبل تر از آن مصداق بدحجابی تنها بیرون گذاشتن موی سر به شمار می‌رفت.
هر سالی که به جلو می رویم بدحجابی‌ها شکل و شمایل وقیحانه تری به خود می‌گیرند تا جایی که دیگر با سری به مانتوفروشی ها متوجه می شویم که باید با چیزی به نام «دکمه» در مانتوها خداحافظی کنیم، مانتو هم دیگر معنای خود را از دست داده است و بیشتر شبیه شنلی شده است که تنها روی شانه ها آویزان می شود و از روبرو چیزی به نام «مانتو» دیده نمی‌شود.
شلوار زنانه هم جای خود را به پوششی به نام «ساپورت» داده است پوششی که علی رغم ترجمه آن هیچ حفاظتی برای شخص مصرف کننده ندارد و حتی جذاب تر از برهنگی برای افراد است.
تعدادی از خانم‌های که اقدام به پوشیدن این نوع جوراب های بدن نما نموده‌اند، حتی در مواردی از جوراب‌های بلند رنگی یا ساپورت های چسبان استفاده می‌کنند و یا مانتو و دامن بدون شلوار می پوشند و حتی پوشش های را استفاده می کنند که ساق پا عریان و در معرض دید است، استفاده می‌گردد.
این شیوه پوشش جدید ابتدا توسط افراد لاابالی جامعه استفاده می‌شد و روز به روز گسترش یافته است ، رخدادی که اتفاقی نیست و با جست و جویی در اینترنت می شود آن را مشاهده کرد که این نوع از بد پوششی، به عنوان مد های جدید به شکل گسترده‌ای در حال تبلیغ و معرفی است و حتی فروش اینترنتی آن به طور گسترده ای تبلیغ می‌شود.
در تمام دوره های تاریخی افراد و گروه های خاصی از جامعه که کمبودهایی از نظر جایگاه اجتماعی داشته اند تلاش کرده اند تا با متمایز کردن خود از سایر مردم، دیده شوند امروزه نیز کمتر کسانی که موقعیت اجتماعی داشته باشند تلاش می کنند تا با پوشیدن لباس های محرک و آرایش های تند و زننده در مقابل چشم های مردم جامعه ای که حجاب، قانون و عرف آن است ظاهر شوند.
بنابراین به نظر می‌رسد به دنبال این بد حجابی ها فصلی از بی‌حجابی که همان عریان گری به شیوه جدید است، باید منتظر ظهور دوباره پوشش های همچون دامن کوتاه که در دوران طاغوت رواج داشت باشیم.آغاز این عریانی جدید شلوارهای چسبان زنانه بود که پس از حساسیت زدایی به سرعت جوراب بلند مشکی یا ساپورت جایگزین آن شد.همان طور که قبل از آن برای مانتو مدل سارا فن را مد کردند و وقتی حساسیتی از جانب مسئولین برای آن مشاهده نشد به سراغ مانتوهای آستین کوتاه به همراه ساق‌بند رفتند و در ادامه این به اصطلاح مدگرایی به سرعت ساق بندها برداشته شد و مانتو کوتاه بدون آستین و این دست بد حجابی‌ها افزوده شده است. متأسفانه برخی بدون توجه به اینکه این لباس، مخصوص زنان بد‌کاره است، این جوراب شلواری‌های ارزان قیمت را تهیه کرده و از اینکه مد روز را به تن کرده‌اند، احساس غرور نیز می‌کنند! غافل از اینکه، با این پوشش، خود را در معرض نگاه‌های حریصانه مردان هیز و هوسران قرار می‌دهند.
شاید برای یک زن غربی که احیانا با اندام برهنه به خیابان می آیند این پوشش یک ساپورت یا محافظ باشد اما برای زن ایرانی که بنا به آموزه های دینی بهترین نوع پوشش محافظتی را دارد در بهترین حالت همان جوراب یا ساق شلواری را خواهد بود اما با کنکاش در موضوع متوجه میشویم که این نام گذاری ( ساپورت ) با دقت فراوان از سوی فرهنگسازان و سیاستمداران غربی به طراحان مد القا شد تا بخش فرهنگی برخورد تمدن ها با پیشرفت چشمگیری مواجه شود چرا که نامهای سابق این پوشش همچون جوراب و ساق شلواری از دید زنان مسلمان قابل استفاده بعنوان پوشش اصلی نبود چرا که براحتی اندام توسط مردان نامحرم قابل مشاهده میگردید اما کلمه ساپورت با توجه به معانی ان کاملا ذهنیت زنان را تغییر خواهد داد بگونه ای که معانی این کلمه آنان را مجاز به استفاده از این پوشش به عنوان لباس اصلی خواهد نمود.
شاید برای یک زن غربی که احیانا با اندام برهنه به خیابان می آیند این پوشش یک ساپورت یا محافظ باشد اما برای زن ایرانی که بنا به آموزه های دینی بهترین نوع پوشش محافظتی را دارد در بهترین حالت همان جوراب یا ساق شلواری را خواهد بود اما با کنکاش در موضوع متوجه میشویم که این نام گذاری ( ساپورت ) با دقت فراوان از سوی فرهنگسازان و سیاستمداران غربی به طراحان مد القا شد.
بدحجابی در جامعه اسلامی و بروز کمبودهای فردی
در تمام دوره های تاریخی افراد و گروه های خاصی از جامعه که کمبودهایی از نظر جایگاه اجتماعی داشته اند تلاش کرده اند تا با متمایز کردن خود از سایر مردم، دیده شوند امروزه نیز کمتر کسانی که موقعیت اجتماعی داشته باشند تلاش می کنند تا با پوشیدن لباس های محرک و آرایش های تند و زننده در مقابل چشم های مردم جامعه ای که حجاب، قانون و عرف آن است ظاهر شوند.
استفاده از رنگ موهای آبی، قرمز، بنفش یا استفاده از بدلیجات روی بینی و لب ها و یا حتی اینکه گوش هایشان را چندین سوراخ می کنند تا تعداد زیادی گوشواره از آن آویزان کنند و از روسری بیرون بگذارند،پوشیدن ساپورت و ... تمام این ها نشانه خود کم بینی هایی است که این طور در افراد بروز می کند. آنها از اینکه دیده شوند لذت می برند نه از اینکه با چه نیتی به آنها نگاه می شود.
این موضوع کمبودهای شخصیتی در جامعه اسلامی به این شکل بروز می کند در جوامع غربی هم که بحث بدحجابی مطرخ نیست، افراد کمبودهایشان را با گرایش به فرقه های شیطان پرستی و گروه های منحرف دیگر با شکل و شمایل ویژه جبران می کنند.
کلید مشکل بدحجابی
قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در 13 دی 1384 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است و برای 26 دستگاه و سازمان، وظیفه تعیین کرده است اما در این سالها تنها نیروی انتظامی با راه اندازی گشت های ارشاد به وظیفه اش در تذکر به بدحجاب ها عمل کرد و فرهنگ سازی ها و سایر اقدامات توسط دیگر دستگاه ها فراموش شد و حتی عده ای از مسئولان، مانع از ادامه این برخوردها نیز شدند.
*تبیان
هر سالی که به جلو می رویم بدحجابی‌ها شکل و شمایل وقیحانه تری به خود می‌گیرند تا جایی که دیگر با سری به مانتوفروشی ها متوجه می شویم که باید با چیزی به نام «دکمه» در مانتوها خداحافظی کنیم، مانتو هم دیگر معنای خود را از دست داده است و بیشتر شبیه شنلی شده است که تنها روی شانه ها آویزان می شود و از روبرو چیزی به نام «مانتو» دیده نمی‌شود.
شلوار زنانه هم جای خود را به پوششی به نام «ساپورت» داده است پوششی که علی رغم ترجمه آن هیچ حفاظتی برای شخص مصرف کننده ندارد و حتی جذاب تر از برهنگی برای افراد است.
تعدادی از خانم‌های که اقدام به پوشیدن این نوع جوراب های بدن نما نموده‌اند، حتی در مواردی از جوراب‌های بلند رنگی یا ساپورت های چسبان استفاده می‌کنند و یا مانتو و دامن بدون شلوار می پوشند و حتی پوشش های را استفاده می کنند که ساق پا عریان و در معرض دید است، استفاده می‌گردد.
این شیوه پوشش جدید ابتدا توسط افراد لاابالی جامعه استفاده می‌شد و روز به روز گسترش یافته است ، رخدادی که اتفاقی نیست و با جست و جویی در اینترنت می شود آن را مشاهده کرد که این نوع از بد پوششی، به عنوان مد های جدید به شکل گسترده‌ای در حال تبلیغ و معرفی است و حتی فروش اینترنتی آن به طور گسترده ای تبلیغ می‌شود.
در تمام دوره های تاریخی افراد و گروه های خاصی از جامعه که کمبودهایی از نظر جایگاه اجتماعی داشته اند تلاش کرده اند تا با متمایز کردن خود از سایر مردم، دیده شوند امروزه نیز کمتر کسانی که موقعیت اجتماعی داشته باشند تلاش می کنند تا با پوشیدن لباس های محرک و آرایش های تند و زننده در مقابل چشم های مردم جامعه ای که حجاب، قانون و عرف آن است ظاهر شوند.
بنابراین به نظر می‌رسد به دنبال این بد حجابی ها فصلی از بی‌حجابی که همان عریان گری به شیوه جدید است، باید منتظر ظهور دوباره پوشش های همچون دامن کوتاه که در دوران طاغوت رواج داشت باشیم.آغاز این عریانی جدید شلوارهای چسبان زنانه بود که پس از حساسیت زدایی به سرعت جوراب بلند مشکی یا ساپورت جایگزین آن شد.همان طور که قبل از آن برای مانتو مدل سارا فن را مد کردند و وقتی حساسیتی از جانب مسئولین برای آن مشاهده نشد به سراغ مانتوهای آستین کوتاه به همراه ساق‌بند رفتند و در ادامه این به اصطلاح مدگرایی به سرعت ساق بندها برداشته شد و مانتو کوتاه بدون آستین و این دست بد حجابی‌ها افزوده شده است. متأسفانه برخی بدون توجه به اینکه این لباس، مخصوص زنان بد‌کاره است، این جوراب شلواری‌های ارزان قیمت را تهیه کرده و از اینکه مد روز را به تن کرده‌اند، احساس غرور نیز می‌کنند! غافل از اینکه، با این پوشش، خود را در معرض نگاه‌های حریصانه مردان هیز و هوسران قرار می‌دهند.
شاید برای یک زن غربی که احیانا با اندام برهنه به خیابان می آیند این پوشش یک ساپورت یا محافظ باشد اما برای زن ایرانی که بنا به آموزه های دینی بهترین نوع پوشش محافظتی را دارد در بهترین حالت همان جوراب یا ساق شلواری را خواهد بود اما با کنکاش در موضوع متوجه میشویم که این نام گذاری ( ساپورت ) با دقت فراوان از سوی فرهنگسازان و سیاستمداران غربی به طراحان مد القا شد تا بخش فرهنگی برخورد تمدن ها با پیشرفت چشمگیری مواجه شود چرا که نامهای سابق این پوشش همچون جوراب و ساق شلواری از دید زنان مسلمان قابل استفاده بعنوان پوشش اصلی نبود چرا که براحتی اندام توسط مردان نامحرم قابل مشاهده میگردید اما کلمه ساپورت با توجه به معانی ان کاملا ذهنیت زنان را تغییر خواهد داد بگونه ای که معانی این کلمه آنان را مجاز به استفاده از این پوشش به عنوان لباس اصلی خواهد نمود.
شاید برای یک زن غربی که احیانا با اندام برهنه به خیابان می آیند این پوشش یک ساپورت یا محافظ باشد اما برای زن ایرانی که بنا به آموزه های دینی بهترین نوع پوشش محافظتی را دارد در بهترین حالت همان جوراب یا ساق شلواری را خواهد بود اما با کنکاش در موضوع متوجه میشویم که این نام گذاری ( ساپورت ) با دقت فراوان از سوی فرهنگسازان و سیاستمداران غربی به طراحان مد القا شد.
بدحجابی در جامعه اسلامی و بروز کمبودهای فردی
در تمام دوره های تاریخی افراد و گروه های خاصی از جامعه که کمبودهایی از نظر جایگاه اجتماعی داشته اند تلاش کرده اند تا با متمایز کردن خود از سایر مردم، دیده شوند امروزه نیز کمتر کسانی که موقعیت اجتماعی داشته باشند تلاش می کنند تا با پوشیدن لباس های محرک و آرایش های تند و زننده در مقابل چشم های مردم جامعه ای که حجاب، قانون و عرف آن است ظاهر شوند.
استفاده از رنگ موهای آبی، قرمز، بنفش یا استفاده از بدلیجات روی بینی و لب ها و یا حتی اینکه گوش هایشان را چندین سوراخ می کنند تا تعداد زیادی گوشواره از آن آویزان کنند و از روسری بیرون بگذارند،پوشیدن ساپورت و ... تمام این ها نشانه خود کم بینی هایی است که این طور در افراد بروز می کند. آنها از اینکه دیده شوند لذت می برند نه از اینکه با چه نیتی به آنها نگاه می شود.
این موضوع کمبودهای شخصیتی در جامعه اسلامی به این شکل بروز می کند در جوامع غربی هم که بحث بدحجابی مطرخ نیست، افراد کمبودهایشان را با گرایش به فرقه های شیطان پرستی و گروه های منحرف دیگر با شکل و شمایل ویژه جبران می کنند.
کلید مشکل بدحجابی
قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در 13 دی 1384 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است و برای 26 دستگاه و سازمان، وظیفه تعیین کرده است اما در این سالها تنها نیروی انتظامی با راه اندازی گشت های ارشاد به وظیفه اش در تذکر به بدحجاب ها عمل کرد و فرهنگ سازی ها و سایر اقدامات توسط دیگر دستگاه ها فراموش شد و حتی عده ای از مسئولان، مانع از ادامه این برخوردها نیز شدند.
*تبیان
هرچقدر به مسولان تذکردادم بی فایدست هیچ مسولی کارنمیکند 
