آنهایی که در کنگره نسبت به این توافق بد بین هستند می تواند اطمینان حاصل کنند که این توافق مزایای اقدام نظامی علیه ایران را افزایش خواهد داد. مسیر پذیرش این توافق تا جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آن و توسعه اهداف ناظر به برنامه هسته ای ایران یک مسیر طولانی خواهد بود. برای دولت اوباما هزینه کردن حتی میلیارد دلار در سال نیز هزینه بسیار کمی برای رسیدن به توافقی با این چنین ویژگی هایی خواهد بود. برای آن کسانی که امیدوارند یک رئیس جمهور جمهوری خواه از گزینه نظامی پس از سال ۲۰۱۶ علیه ایران استفاده کند این توافق منجر به موثر تر شدن چنین حمله ی احتمالی ای خواهد شد. و در حال حاضر یک پیروزی نادر برای جنگ طلبان( جمهوری خواهان) و صلح طلبان( دموکرات ها) در دست قرار گرفته است.
شهدای ایران: آستین لانگ (Austin Long) مشاور امنیتی ارتش آمریکا و نیروهای چند ملیتی در حمله به عراق که سال ها خدمت به ارتش آمریکا در کارنامه کاری وی دیده می شود و در حال حاضر نیز علاوه بر همکاری با موسسات و اندیشکده های مطالعاتی از قبیل موسسه RAND در دانشگاه های کلمبیا و کلارک نیز به عنوان استاد مشغول تدریس روابط بین الملل می باشد در مقاله ای که درست یک روز پس از توافق لوزان در واشنگتن پست با عنوان«اگر واقعا خواهان جنگ علیه ایران هستید, این توافق را بپذیرید» منتشر نمود تصریح کرد که «توافق لوزان» بهترین گزینه ای است که قادر به حفظ گزینه نظامی توام با حفظ ساختار تحریم های اقتصادی علیه ایران می باشد. وی می گوید این توافق با ایجاد یک رژیم بازرسی بی سابقه بهترین فرصت برای جامعه اطلاعاتی آمریکا خواهد بود تا به تکمیل تمام نادانسته های امنیتی ایالات متحده در مورد ایران و فعالیت های هسته ای, نظامی و موشکی آن کمک نماید و این یعنی اینکه جنگ طلبان آمریکا فرصتی بی نظیر برای بهبود بخشیدن به شرایط یک حمله نظامی تمام عیار علیه ایران خواهند داشت. چرا که یک حمله تنها زمانی کارساز خواهد بود که جامعه اطلاعاتی به یک نقشه هوایی کاملی از وضعیت اهداف و پاسخ های احتمالی رسیده باشد.
به گزارش رجانیوز بازخوانی این مقاله تحلیلی در شرایطی که متن ۱۵۹ صفحه ای توافق وین کاملا مبتنی بر چهارچوب ای توافق لوزان می باشد به درک بهتری از نتیجه ساختار مخرب رژیم های بازرسی بی سابقه تعبیه شده در این توافق خواهد انجامید.
کسانی که به دنبال حمله نظامی علیه ایران هستند آماده هستند تا این توافق را به شدت محکوم نمایند. هر کسی که از حمله ایالات متحده آمریکا به ایران حمایت می کند به خوبی توجیه شده است تا به مخالفت با این توافق بپردازد. آنها نگران این مطلب هستند که نکند این توافق باعث کنار رفتن گزینه نظامی از روی میز شود. اما واقعیت چیزی خلاف این مطلب است.
من سال های زیادی از دهه گذشته را صرف ارزیابی گزینه های نظامی علیه ایران نموده ام. وهزینه ها, مزایا و همچنین عواقب احتمالی این اقدامات را بررسی کرده ام. من در مباحث قبلی ام گفته بودم که هرگونه حمله نظامی باید به سوال نهایی بازی پاسخ دهد و آن این است که نتیجه بلند مدت یک حمله نظامی علیه ایران چیست؟ در حال حاضر و با توجه به متن به توافق رسیده, این توافق علاوه بر افزایش مزیت های نسبی حمله نظامی علیه ایران, منجر به کاهش هزینه های این اقدام در شرایطی که ایران اقدام به تلاش برای شکستن نقطه گریز نماید خواهد شد و همچنین این توافق پاسخ گوی سوال نتیجه بازی نهایی خواهد بود.
این توافق از سه راه باعث تقویت مزایای یک حمله نظامی بالقوه علیه ایران خواهد شد.
اول, در شرایط پیش از توافق اولین مشکل پس از حمله به ایران این است که این کشور می تواند در وهله اول با ساختن سانتریفیوژهای جدید اقدام به بازسازی برنامه ی هسته ای خود نماید. منتقدان حمله نظامی غالبا می گویند که ایران به سرعت می تواند به بازسازی برنامه هته ای خود بپردازد چرا که ایالات متحده اطلاعات کافی و دقیقی از زنجیره تامین که به ایران اجازه می دهد تا به سرعت به ساخت سانتریفیوژهای جدید بپردازد ندارد.
این توافق به طور خاص این مشکل را در چندین نقطه حل و رفع می کند. این توافق متضمن نظارت مداوم بازرسان بر زنجیره تامین و تولید ایران است به طوری که در آن تاکید شده است که "پایگاه تولید سانتریفیوژهای ایران تعلیق شده و تحت بازرسی های دائمی قرار خواهد گرفت". علاوه بر این ایران تنها اجازه دارد تا از طریق کانال های شفاف و معین شده اقدام به خرید قطعات هسته ای مورد احتیاج خود نماید. از منظر اطلاعاتی این یک فرصت استثنایی است برای جمع آوری اطلاعات, تجزیه, تحلیل و پیشرفت در هدف قرار دادن این زنجیره تامین که عنصر حیاتی در بازسازی برنامه های هسته ای ایران می باشد. در این صورت بمباران و یک عملیات نظامی که به طور موثر پایگاه های تولید سانتریفیوژ ایران را نابود کند باعث فلج شدن توانایی ایران برای بازسازی دوباره برنامه ی هسته ای این کشور برای سال های متمادی خواهد شد شاید برای حتی یک دهه یا بیشتر. این فرصت به تنهایی باید جنگ طلبان را راضی کرده باشد.
دوم, این توافق ایران را مجبور کرده است تا بخش عمده سانتریفیوژها را فقط در تأسیسات غنی سازی نظنز انبار نموده و مقادیر ذخیره اورانیوم غنی شده را به شدت محدود و کاهش دهد. و همچنین مقادیر اورانیوم ذخیره شده با غنای پایین آن نیز به شدت محدود خواهد شد. هر چند که تاسیسات نظنز نیز در زیر خاک قرار دارند اما بسیار بیشتر از فردو آسیب پذیر هستند. فردو مستحکم تر بوده و در عمق بسیار عمیق تری قرار گرفته است. این مسئله این اطمینان را به ایالات متحده آمریکا خواهد داد که یک حمله هوایی قادر خواهد بود حجم گسترده ای از از سانتریفیوژهای ایران را نابود سازد به طوری که فقط ۱۰۰۰ سانتریفیوز در فردو باقی بماند. اما نابودی فردو بسیار سخت تر است ولی تعداد نسبتا انگشت شمار سانتریفیوژها در آنجا و یک منبع بسیار محدود از اورانیوم غنی شده نقطه زمانی گریز ایران برای رسیدن بمب اتمی را طولانی تر خواهد کرد. بنابراین این مسئله به آمریکا فرصت فراوانی را خواهد داد تا با سلاح هایی مانند نفوذگر مهمات انبوه MOP که ۳۰ هزار پوندی هستند مجتمع فردو را بمباران کند.
سوم, این توافق به طور قابل ملاحظه ای دامنه و مقیاس بازرسی ها را افزایش می دهد. این باعث خواهد شد تا تضمین شود که ایران هیچ گاه به یک نقطه گریز کشف نشده که اصطلاحا به آن نقطه فرار مخفیانه می گویند دست نیابد. چه این فرار از طریق تاسیسات اعلام شده روی دهد و چه در تاسیسات مخفی. این مسئله همچنین به طور کلی باعث خواهد شد که درک جامعه اطلاعی امریکا از برنامه هسته ای ایران و حوزه های تصمیم گیری که آن را احاطه نموده اند افزایش یابد. حتی اگر ایران تلاش کند تا برخی از این بازرسی ها را خنثی نماید, این الگوهای تعبیه شده می تواند منجر به آشکار کردن شیوه های فریب ایران برای جامعه اطلاعاتی آمریکا گشته و همچنین به جمع آوری اطلاعات کمیاب در مورد مکان هایی که ایرانی ها از افشای آن گریزان هستند کمک نماید. همه ی این ها کمک خواهد کرد تا شرایط یک حمله نظامی بهبود یابد.
علاوه بر اینکه این توافق منجر به افزایش مزایای گزینه های نظامی خواهد شد باعث کاهش هزینه های انجام آن نیز می شود. یکی از مهمترین هزینه های اقدام نظامی در حال حاضر این است که اگر آمریکا و یا اسرائیل همینک حمله ای علیه ایران انجام دهند این جنگ به عنوان جنگی پیشگیرانه دیده نخواهد شد و این جنگ بی دلیل ممکن است باعث فروپاشی ساختار تحریم های فعلی شود و فروپاشی ساختار تحریم ها به صورت فوق العاده به ایران و خصوصا در موضوع بازسازی برنامه هسته ای کمک خواهد کرد. اما در مقابل اگر ایران در تلاش برای رسیدن به یک نقطه گریز به عنوان ناقض توافق شناخته شود تحریم ها دوباره سر جایشان بازخواهند گشت. در این صورت دیگر یک اقدام نظامی به عنوان یک تصمیم برای بسته نگاه داشتن اقدام دیپلماتیک دیده نخواهد شد بلکه به عنوان پاسخی طبیعی به نقض این توافق دیپلماتیک از سوی ایران که زیر نظر سازمان ملل انجام پذیرفته بود خواهد شد. در واقع حتی این مسئله باعث خواهد شد که در این زمینه امکان اخذ قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه برنامه های ایران نیز فراهم شود که البته با توجه به حضور روسیه و چین و حق وتوی این کشور ها این مسئله بعید خواهد بود. بنابراین این توافق تنها راه برای نگه داشتن توامان تحریم های بین المللی از یک سو و از سوی دیگر امکان استفاده از زور علیه ایران از سوی دیگر خواهد بود.
و این مسئله ترکیبی خواهد بود که به ما برای یافتن سوال بازی پایانی کمک خواهد کرد. اینکه ایران به شکل قابل ملاحظه ای به عنوان ناقض این توافق سخت پیروز و نسبتا سخاوتمندانه ای از طریق تلاش برای شکستن نقطه گریز شده باشد, استفاده از زور می تواند نتیجه ای بسیار فاجعه آمیز برای ایران داشته باشد. نه تنها همه تاسیاسات هسته ای ایران که در طول ده ها سال ساخته شده اند نابود خواهد شد بلکه ایران بیش از الان و به مراتب بدتر از الان از نظر دیپلماتیک و اقتصادی منزوی خواهد شد. و موازنه قوا در خاورمیانه به صورت قابل ملاحظه ای علیه ایران تغییر خواهد کرد و حکومت ایران با ناارامی های عمده ای پس از این قمار خانمان سوز مواجه خواهد شد. این چشم انداز باید حتی برای جنگ طلب ترین ها نیز دلگرم کننده و خوشحال کننده باشد.
آنهایی که در کنگره نسبت به این توافق بد بین هستند می تواند اطمینان حاصل کنند که این توافق مزایای اقدام نظامی علیه ایران را افزایش خواهد داد. مسیر پذیرش این توافق تا جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آن و توسعه اهداف ناظر به برنامه هسته ای ایران یک مسیر طولانی خواهد بود. برای دولت اوباما هزینه کردن حتی میلیارد دلار در سال نیز هزینه بسیار کمی برای رسیدن به توافقی با این چنین ویژگی هایی خواهد بود. برای آن کسانی که امیدوارند یک رئیس جمهور جمهوری خواه از گزینه نظامی پس از سال ۲۰۱۶ علیه ایران استفاده کند این توافق منجر به موثر تر شدن چنین حمله ی احتمالی ای خواهد شد. و در حال حاضر یک پیروزی نادر برای جنگ طلبان( جمهوری خواهان) و صلح طلبان( دموکرات ها) در دست قرار گرفته است.
*رجانیوز
به گزارش رجانیوز بازخوانی این مقاله تحلیلی در شرایطی که متن ۱۵۹ صفحه ای توافق وین کاملا مبتنی بر چهارچوب ای توافق لوزان می باشد به درک بهتری از نتیجه ساختار مخرب رژیم های بازرسی بی سابقه تعبیه شده در این توافق خواهد انجامید.
کسانی که به دنبال حمله نظامی علیه ایران هستند آماده هستند تا این توافق را به شدت محکوم نمایند. هر کسی که از حمله ایالات متحده آمریکا به ایران حمایت می کند به خوبی توجیه شده است تا به مخالفت با این توافق بپردازد. آنها نگران این مطلب هستند که نکند این توافق باعث کنار رفتن گزینه نظامی از روی میز شود. اما واقعیت چیزی خلاف این مطلب است.
من سال های زیادی از دهه گذشته را صرف ارزیابی گزینه های نظامی علیه ایران نموده ام. وهزینه ها, مزایا و همچنین عواقب احتمالی این اقدامات را بررسی کرده ام. من در مباحث قبلی ام گفته بودم که هرگونه حمله نظامی باید به سوال نهایی بازی پاسخ دهد و آن این است که نتیجه بلند مدت یک حمله نظامی علیه ایران چیست؟ در حال حاضر و با توجه به متن به توافق رسیده, این توافق علاوه بر افزایش مزیت های نسبی حمله نظامی علیه ایران, منجر به کاهش هزینه های این اقدام در شرایطی که ایران اقدام به تلاش برای شکستن نقطه گریز نماید خواهد شد و همچنین این توافق پاسخ گوی سوال نتیجه بازی نهایی خواهد بود.
این توافق از سه راه باعث تقویت مزایای یک حمله نظامی بالقوه علیه ایران خواهد شد.
اول, در شرایط پیش از توافق اولین مشکل پس از حمله به ایران این است که این کشور می تواند در وهله اول با ساختن سانتریفیوژهای جدید اقدام به بازسازی برنامه ی هسته ای خود نماید. منتقدان حمله نظامی غالبا می گویند که ایران به سرعت می تواند به بازسازی برنامه هته ای خود بپردازد چرا که ایالات متحده اطلاعات کافی و دقیقی از زنجیره تامین که به ایران اجازه می دهد تا به سرعت به ساخت سانتریفیوژهای جدید بپردازد ندارد.
این توافق به طور خاص این مشکل را در چندین نقطه حل و رفع می کند. این توافق متضمن نظارت مداوم بازرسان بر زنجیره تامین و تولید ایران است به طوری که در آن تاکید شده است که "پایگاه تولید سانتریفیوژهای ایران تعلیق شده و تحت بازرسی های دائمی قرار خواهد گرفت". علاوه بر این ایران تنها اجازه دارد تا از طریق کانال های شفاف و معین شده اقدام به خرید قطعات هسته ای مورد احتیاج خود نماید. از منظر اطلاعاتی این یک فرصت استثنایی است برای جمع آوری اطلاعات, تجزیه, تحلیل و پیشرفت در هدف قرار دادن این زنجیره تامین که عنصر حیاتی در بازسازی برنامه های هسته ای ایران می باشد. در این صورت بمباران و یک عملیات نظامی که به طور موثر پایگاه های تولید سانتریفیوژ ایران را نابود کند باعث فلج شدن توانایی ایران برای بازسازی دوباره برنامه ی هسته ای این کشور برای سال های متمادی خواهد شد شاید برای حتی یک دهه یا بیشتر. این فرصت به تنهایی باید جنگ طلبان را راضی کرده باشد.
دوم, این توافق ایران را مجبور کرده است تا بخش عمده سانتریفیوژها را فقط در تأسیسات غنی سازی نظنز انبار نموده و مقادیر ذخیره اورانیوم غنی شده را به شدت محدود و کاهش دهد. و همچنین مقادیر اورانیوم ذخیره شده با غنای پایین آن نیز به شدت محدود خواهد شد. هر چند که تاسیسات نظنز نیز در زیر خاک قرار دارند اما بسیار بیشتر از فردو آسیب پذیر هستند. فردو مستحکم تر بوده و در عمق بسیار عمیق تری قرار گرفته است. این مسئله این اطمینان را به ایالات متحده آمریکا خواهد داد که یک حمله هوایی قادر خواهد بود حجم گسترده ای از از سانتریفیوژهای ایران را نابود سازد به طوری که فقط ۱۰۰۰ سانتریفیوز در فردو باقی بماند. اما نابودی فردو بسیار سخت تر است ولی تعداد نسبتا انگشت شمار سانتریفیوژها در آنجا و یک منبع بسیار محدود از اورانیوم غنی شده نقطه زمانی گریز ایران برای رسیدن بمب اتمی را طولانی تر خواهد کرد. بنابراین این مسئله به آمریکا فرصت فراوانی را خواهد داد تا با سلاح هایی مانند نفوذگر مهمات انبوه MOP که ۳۰ هزار پوندی هستند مجتمع فردو را بمباران کند.
سوم, این توافق به طور قابل ملاحظه ای دامنه و مقیاس بازرسی ها را افزایش می دهد. این باعث خواهد شد تا تضمین شود که ایران هیچ گاه به یک نقطه گریز کشف نشده که اصطلاحا به آن نقطه فرار مخفیانه می گویند دست نیابد. چه این فرار از طریق تاسیسات اعلام شده روی دهد و چه در تاسیسات مخفی. این مسئله همچنین به طور کلی باعث خواهد شد که درک جامعه اطلاعی امریکا از برنامه هسته ای ایران و حوزه های تصمیم گیری که آن را احاطه نموده اند افزایش یابد. حتی اگر ایران تلاش کند تا برخی از این بازرسی ها را خنثی نماید, این الگوهای تعبیه شده می تواند منجر به آشکار کردن شیوه های فریب ایران برای جامعه اطلاعاتی آمریکا گشته و همچنین به جمع آوری اطلاعات کمیاب در مورد مکان هایی که ایرانی ها از افشای آن گریزان هستند کمک نماید. همه ی این ها کمک خواهد کرد تا شرایط یک حمله نظامی بهبود یابد.
علاوه بر اینکه این توافق منجر به افزایش مزایای گزینه های نظامی خواهد شد باعث کاهش هزینه های انجام آن نیز می شود. یکی از مهمترین هزینه های اقدام نظامی در حال حاضر این است که اگر آمریکا و یا اسرائیل همینک حمله ای علیه ایران انجام دهند این جنگ به عنوان جنگی پیشگیرانه دیده نخواهد شد و این جنگ بی دلیل ممکن است باعث فروپاشی ساختار تحریم های فعلی شود و فروپاشی ساختار تحریم ها به صورت فوق العاده به ایران و خصوصا در موضوع بازسازی برنامه هسته ای کمک خواهد کرد. اما در مقابل اگر ایران در تلاش برای رسیدن به یک نقطه گریز به عنوان ناقض توافق شناخته شود تحریم ها دوباره سر جایشان بازخواهند گشت. در این صورت دیگر یک اقدام نظامی به عنوان یک تصمیم برای بسته نگاه داشتن اقدام دیپلماتیک دیده نخواهد شد بلکه به عنوان پاسخی طبیعی به نقض این توافق دیپلماتیک از سوی ایران که زیر نظر سازمان ملل انجام پذیرفته بود خواهد شد. در واقع حتی این مسئله باعث خواهد شد که در این زمینه امکان اخذ قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه برنامه های ایران نیز فراهم شود که البته با توجه به حضور روسیه و چین و حق وتوی این کشور ها این مسئله بعید خواهد بود. بنابراین این توافق تنها راه برای نگه داشتن توامان تحریم های بین المللی از یک سو و از سوی دیگر امکان استفاده از زور علیه ایران از سوی دیگر خواهد بود.
و این مسئله ترکیبی خواهد بود که به ما برای یافتن سوال بازی پایانی کمک خواهد کرد. اینکه ایران به شکل قابل ملاحظه ای به عنوان ناقض این توافق سخت پیروز و نسبتا سخاوتمندانه ای از طریق تلاش برای شکستن نقطه گریز شده باشد, استفاده از زور می تواند نتیجه ای بسیار فاجعه آمیز برای ایران داشته باشد. نه تنها همه تاسیاسات هسته ای ایران که در طول ده ها سال ساخته شده اند نابود خواهد شد بلکه ایران بیش از الان و به مراتب بدتر از الان از نظر دیپلماتیک و اقتصادی منزوی خواهد شد. و موازنه قوا در خاورمیانه به صورت قابل ملاحظه ای علیه ایران تغییر خواهد کرد و حکومت ایران با ناارامی های عمده ای پس از این قمار خانمان سوز مواجه خواهد شد. این چشم انداز باید حتی برای جنگ طلب ترین ها نیز دلگرم کننده و خوشحال کننده باشد.
آنهایی که در کنگره نسبت به این توافق بد بین هستند می تواند اطمینان حاصل کنند که این توافق مزایای اقدام نظامی علیه ایران را افزایش خواهد داد. مسیر پذیرش این توافق تا جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آن و توسعه اهداف ناظر به برنامه هسته ای ایران یک مسیر طولانی خواهد بود. برای دولت اوباما هزینه کردن حتی میلیارد دلار در سال نیز هزینه بسیار کمی برای رسیدن به توافقی با این چنین ویژگی هایی خواهد بود. برای آن کسانی که امیدوارند یک رئیس جمهور جمهوری خواه از گزینه نظامی پس از سال ۲۰۱۶ علیه ایران استفاده کند این توافق منجر به موثر تر شدن چنین حمله ی احتمالی ای خواهد شد. و در حال حاضر یک پیروزی نادر برای جنگ طلبان( جمهوری خواهان) و صلح طلبان( دموکرات ها) در دست قرار گرفته است.
*رجانیوز
