قراردادهای سفید امضا که از مدت‌ها پیش معضل جامعه کارگری است، اخیراً در بین برخی اساتید دانشگاه ها هم رواج پیدا کرده است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، وجود مراکز آموزش عالی و توسعه نقش بسزایی در ارتقای زیرساخت‌های کشور دارد. تربیت نیروی متعهد، متخصص، کارآمد و ماهر از اهداف و وظایف اساسی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی است.
برای رسیدن به این اهداف، نیاز به وجود اعضای هیئت علمی، مدرسان مجرب و متعهد، متخصص، کارآمد و ماهر از اهداف و وظایف اساسی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی است.از عمده مشکلاتی که در سیستم آموزش عالی کشور وجود دارد، نبود امکانات رفاهی و زمینه تحقیق و پژوهش برای مدرسان و استادان دانشگاه‌ها ، عدم بیمه و قرارداد و حقوق ودرآمد مطلوب متناسب با جایگاه اجتماعی آنهاست.
هزینه های اندک برای حق التدریسان موجب شده است که رغبت استادان حق التدریس نسبت به تدریس روز به روز کاهش یابد، بعضاً‌هم وقتی در جامعه تحصیلکردگان قرار می‌گیریم مشاهده می‌کنیم که آنها دیگر تمایلی به تدریس ندارند وترجیح می دهند به جای این کار شغل دیگری را برگزینند یا به مهاجرت فکر می‌کنند.
جذب مدرسان حق التدریس در دانشگاه‌ها همراه با شرایط و ضوابط خاص است، از جمله مواردی که کمیته جذب استادان دانشگاه‌ها به آن تأکید دارد، سنجیدن شرایط عمومی و علمی متقاضیان حق التدریس و داشتن سابقه کاری مدرسان است که در این کمیته مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
پرداخت حق الزحمه های اندک و دیر هنگام به یکی از دغدغه های اصلی مدرسان حق التدریس دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور تبدیل شده است و این موضوع برای برخی از آن ها موجب بی انگیزگی و بی رغبتی به تدریس شده است.
از دیگر مواردی که برای مدرسان دانشگاه ناخوشایند است نوع قراردادهایی است که منعقد می‌شود. در برخی دانشگاه‌ها مانند دانشگاه پیام نور و سوره با مدرسان قرارداد سفید امضا منعقد می‌کنند.
تا چندی قبل موضوع قراردادهای سفید امضا در میان کارگران به داستان گاو پیشانی سفیدی مبدل شده بود. اما این ماجرا گویی تمامی ندارد؛ فعالان حوزه کار با هشدار نسبت به گسترش روز افزون قراردادهای سفید امضا از وزارت کار خواسته‌اند تا جهت جلوگیری از پیامدهای سوء و زیانبار آن جلوی ازدیاد قراردادهای سفید امضا را بگیرد.
این ماجرا تا جایی کشیده شده است که امروز شاهد رواج قرارداد سفید امضا در میان قشر متخصص، کارآمد و ماهر جامعه هستیم.
صحبت های برخی از این مدرسان دانشگاه بیانگر نارضایتی آنها از روند حقوق،مزایا و قراردادهای این قشر از جامعه است.
*بیمه نیستیم
یکی از مدرسان موسسه های آموزش عالی در این باره می گوید: افرادی که مدرک کارشناسی ارشد علوم پایه دارند، وضعیت بهتری دارند اما افرادی که در رشته هنر و آزمایشگاه فعالیت دارند به دلیل آنکه دروس کارگاهی دارند شرایط خوبی ندارند.
وی بیان می‌کند: بیمه نبودن و کسر مالیات از حقوق ناچیز مدرسان حق التدریس از مشکلات عمده آن هاست. 100 ساعت در دانشگاه پیام نور در یک نیم سال تحصیلی تدریس داشتم که در نهایت طی یک نیم سال تحصیلی، حقوقم بسیار اندک بود که هزینه رفت و آمدم به دانشگاه هم نمی‌شد.
وی با بیان این که افرادی که دارای مدرک کارشناسی ارشد شیمی و ریاضی هستند، نمی توانند مشغول به کار شوند، تصریح می کند: به طور میانگین یک مدرس حق التدریس ماهانه حدود 500هزار تومان درآمد دارد که این مبلغ کفاف هزینه هایش را نمی دهد. در رشته های شیمی و هنر که کارگاهی هستند، حقوق آنها در ساعت یک سوم زمان تدریس مطابق مصوبه وزارت علوم است.
وی با اشاره به این که هیچ مسئولی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی پیگیر مشکلات مدرسان حق التدریس نیست، بیان می کند: برای تدریس در دانشگاه های دیگر باید رابطه ای عمل شود تا حداقل چند واحد درسی به ما بدهند. پایین بودن حق الزحمه مدرسان حق التدریس در دانشگاه ها از دغدغه های اصلی است و بیشتر آن ها به دلیل کسب تجربه و سابقه کاری، تدریس با حقوق اندک را می پذیرند.
*حق الزحمه پرداخت نشده است
یکی از مدرسان حق التدریس دانشگاه پیام نور هم بیان می کند: چند سالی است که در این دانشگاه ها مشغول به تدریس هستم .اما نه بیمه هستم و نه قرارداد مشخصی دارم، در بسیاری از موارد قراردادهای سفید امضا منعقد می‌کنند.به دلیل علاقه ای که به محیط دانشگاه دارم، تدریس با حقوق اندک را می پذیرم.
وی ادامه می‌دهد: نه بیمه ای و نه حقوق مطلوب دارم. این نتیجه زحمت یک استاد دانشگاه است؟ گاهی به این فکر می کنم که به خارج از کشور بروم شرایطم بهتر می‌شود. علاوه بر اینکه قدر سواد و دانشم را می دانند،حقوق و مزایای بهتری خواهم داشت. این میزان حقوق نوعی توهین به جایگاه تحصیل کردگانی است که سال ها برای کسب مدارج دانشگاهی زحمت کشیده اند. در کنار ناچیز بودن و دیر پرداخت شدن حق الزحمه از کسر مالیات از حقوق متعجبم.
برای رسیدن به این اهداف، نیاز به وجود اعضای هیئت علمی، مدرسان مجرب و متعهد، متخصص، کارآمد و ماهر از اهداف و وظایف اساسی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی است.از عمده مشکلاتی که در سیستم آموزش عالی کشور وجود دارد، نبود امکانات رفاهی و زمینه تحقیق و پژوهش برای مدرسان و استادان دانشگاه‌ها ، عدم بیمه و قرارداد و حقوق ودرآمد مطلوب متناسب با جایگاه اجتماعی آنهاست.
هزینه های اندک برای حق التدریسان موجب شده است که رغبت استادان حق التدریس نسبت به تدریس روز به روز کاهش یابد، بعضاً‌هم وقتی در جامعه تحصیلکردگان قرار می‌گیریم مشاهده می‌کنیم که آنها دیگر تمایلی به تدریس ندارند وترجیح می دهند به جای این کار شغل دیگری را برگزینند یا به مهاجرت فکر می‌کنند.
جذب مدرسان حق التدریس در دانشگاه‌ها همراه با شرایط و ضوابط خاص است، از جمله مواردی که کمیته جذب استادان دانشگاه‌ها به آن تأکید دارد، سنجیدن شرایط عمومی و علمی متقاضیان حق التدریس و داشتن سابقه کاری مدرسان است که در این کمیته مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
پرداخت حق الزحمه های اندک و دیر هنگام به یکی از دغدغه های اصلی مدرسان حق التدریس دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور تبدیل شده است و این موضوع برای برخی از آن ها موجب بی انگیزگی و بی رغبتی به تدریس شده است.
از دیگر مواردی که برای مدرسان دانشگاه ناخوشایند است نوع قراردادهایی است که منعقد می‌شود. در برخی دانشگاه‌ها مانند دانشگاه پیام نور و سوره با مدرسان قرارداد سفید امضا منعقد می‌کنند.
تا چندی قبل موضوع قراردادهای سفید امضا در میان کارگران به داستان گاو پیشانی سفیدی مبدل شده بود. اما این ماجرا گویی تمامی ندارد؛ فعالان حوزه کار با هشدار نسبت به گسترش روز افزون قراردادهای سفید امضا از وزارت کار خواسته‌اند تا جهت جلوگیری از پیامدهای سوء و زیانبار آن جلوی ازدیاد قراردادهای سفید امضا را بگیرد.
این ماجرا تا جایی کشیده شده است که امروز شاهد رواج قرارداد سفید امضا در میان قشر متخصص، کارآمد و ماهر جامعه هستیم.
صحبت های برخی از این مدرسان دانشگاه بیانگر نارضایتی آنها از روند حقوق،مزایا و قراردادهای این قشر از جامعه است.
*بیمه نیستیم
یکی از مدرسان موسسه های آموزش عالی در این باره می گوید: افرادی که مدرک کارشناسی ارشد علوم پایه دارند، وضعیت بهتری دارند اما افرادی که در رشته هنر و آزمایشگاه فعالیت دارند به دلیل آنکه دروس کارگاهی دارند شرایط خوبی ندارند.
وی بیان می‌کند: بیمه نبودن و کسر مالیات از حقوق ناچیز مدرسان حق التدریس از مشکلات عمده آن هاست. 100 ساعت در دانشگاه پیام نور در یک نیم سال تحصیلی تدریس داشتم که در نهایت طی یک نیم سال تحصیلی، حقوقم بسیار اندک بود که هزینه رفت و آمدم به دانشگاه هم نمی‌شد.
وی با بیان این که افرادی که دارای مدرک کارشناسی ارشد شیمی و ریاضی هستند، نمی توانند مشغول به کار شوند، تصریح می کند: به طور میانگین یک مدرس حق التدریس ماهانه حدود 500هزار تومان درآمد دارد که این مبلغ کفاف هزینه هایش را نمی دهد. در رشته های شیمی و هنر که کارگاهی هستند، حقوق آنها در ساعت یک سوم زمان تدریس مطابق مصوبه وزارت علوم است.
وی با اشاره به این که هیچ مسئولی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی پیگیر مشکلات مدرسان حق التدریس نیست، بیان می کند: برای تدریس در دانشگاه های دیگر باید رابطه ای عمل شود تا حداقل چند واحد درسی به ما بدهند. پایین بودن حق الزحمه مدرسان حق التدریس در دانشگاه ها از دغدغه های اصلی است و بیشتر آن ها به دلیل کسب تجربه و سابقه کاری، تدریس با حقوق اندک را می پذیرند.
*حق الزحمه پرداخت نشده است
یکی از مدرسان حق التدریس دانشگاه پیام نور هم بیان می کند: چند سالی است که در این دانشگاه ها مشغول به تدریس هستم .اما نه بیمه هستم و نه قرارداد مشخصی دارم، در بسیاری از موارد قراردادهای سفید امضا منعقد می‌کنند.به دلیل علاقه ای که به محیط دانشگاه دارم، تدریس با حقوق اندک را می پذیرم.
وی ادامه می‌دهد: نه بیمه ای و نه حقوق مطلوب دارم. این نتیجه زحمت یک استاد دانشگاه است؟ گاهی به این فکر می کنم که به خارج از کشور بروم شرایطم بهتر می‌شود. علاوه بر اینکه قدر سواد و دانشم را می دانند،حقوق و مزایای بهتری خواهم داشت. این میزان حقوق نوعی توهین به جایگاه تحصیل کردگانی است که سال ها برای کسب مدارج دانشگاهی زحمت کشیده اند. در کنار ناچیز بودن و دیر پرداخت شدن حق الزحمه از کسر مالیات از حقوق متعجبم.
