این روزها «رضا خالقی‌فر» زیر تیغ انتقادات شدید رفته و پرسپولیسی‌ها، او را مقصر شکست مقابل استقلال خوزستان می‌دانند. رضا که سیاست سکوت را در پیش گرفته بود، پس از نمره پایینی که در برنامه 90 به او اختصاص داده شد، بغضش در خبرورزشی ترکید. این مصاحبه را از دست ندهید.
به گزارش شهدای ایران به نقل از خبرورزشیفشار انتقادات نسبت به تو زیاد شده، در این مورد حرفی نداری؟
چرا حرف نداشته باشم؟ کمرم زیر این همه انتقاد خم شده است. بگذارید داستانی را برای‌‌تان تعریف کنم. از روزی که از راه‌آهن به پرسپولیس آمدم، قرار شد مهاجم باشم اما در همان اولین جلسه تمرین، مرا در پست هافبک نفوذی به بازی گرفتند. فصل قبل در 7 پست برای پرسپولیس بازی کردم. از دفاع راست گرفته تا مهاجم نوک. هر روز یک پست، هر بازی یک جای زمین. چطور انتظار دارید نسبت به کاری که انجام می‌دهم، تمرکز داشته باشم؟ امروز همه می‌گویند من مقصر هستم اما به خدا قسم یک بازیکن به تمرکز احتیاج دارد.
قبول داری در هیچ پستی برای پرسپولیس خوب بازی نکردی؟
بله. در همین فصل، بازی اول به عنوان مهاجم وارد زمین شدم و بازی دوم هافبک دفاعی بودم. من بد بازی می‌کنم چون جایگاه مشخصی ندارم. در فصل قبل و مقابل الهلال، به عنوان هافبک نفوذی به میدان رفتم، بعد از 15 دقیقه، به سمت راست خط دفاع رفتم و سپس هافبک راست شدم. شما جای من باشید با چه تمرکزی بازی می‌کنید؟ الان همه می‌گویند من بد هستم، قبول دارم اما به خدا قسم در پرسپولیس «سوخت» شدم. من می‌گویم به من فرصت بازی در خط حمله را بدهید، اگر جواب ندادم، آن وقت به من فحاشی کنید. در آن شرایط، نوکر همه پرسپولیسی‌ها هم هستم. شما نمی‌دانید در تیم ما چه می‌گذرد.
خب این فرصت برایت به وجود آمده که خودت همه چیز را تعریف کنی. ماجرا چیست؟
ما در هر هفته، یک لشکر محروم و مصدوم داریم. من دوست ندارم در خط هافبک حتی به عنوان بازیساز بازی کنم اما صبح روز بازی با استقلال خوزستان به من گفتند تو هافبک دفاعی هستی. توجیه نمی‌کنم، خیلی بد بازی کردم اما شرایط اهواز هم خیلی بد بود. هیچ چیز در آن بازی، شرایط عادی نداشت. روز من هم نبود ولی مگر در آن بازی فقط من اشتباه کردم؟ 11بازیکن بودیم که به طور متوسط، هر کدام‌مان چند بار دچار اشتباه شدیم. حالا فشارها روی من است چرا، نمی‌توانم در خط میانی بازی کنم. اصلاً خصوصیات من، مختص فورواردهاست. مرا در جایی از زمین بازی می‌دهند که بلد نیستم حتی در آن پست‌ها پاس بدهم.
بالاخره تو تجربه سال‌ها بازی در لیگ برتر را داری. انتظار از رضا خالقی‌فر بیشتر از بازیکنان جوانی مثل ایمان صادقی است. قبول داری؟
بله و می‌گویم هیچ راهی برای توجیه عملکرد ضعیفم نیست ولی هر پستی در فوتبال، یکسری شاخصه دارد. من شاید یک مهاجم یا هافبک تهاجمی باشم اما مطمئناً نمی‌توانم مدافع راست بازی کنم. کجای فوتبال من شبیه هافبک‌های تدافعی است؟ حالا آن روز که روز من هم نبود و گرمای هوا هم پدر همه را درآورده بود. می‌دانید موضوع چیست؟ از روز اولی که من به پرسپولیس آمدم، متوجه شدم هر وقت می‌خواهند از حمید درخشان انتقاد کنند، پای مرا پیش می‌کشند. برخی از درخشان خوش‌شان نمی‌آمد، می‌گفتند خریدهای بدی کرده و بعد فوراً می‌گفتند مثلاً همین رضا خالقی‌فر که بازیکن خوبی نیست را به پرسپولیس آورده است! وقتی از روز اول چنین نگاهی روی بازیکن باشد، چه انتظاری دارید که من بتوانم خودم را نشان دهم؟ ببینید از من در این مدت چقدر انتقاد شد و از باقی بازیکنان چقدر تعریف و تمجید. من اگر بهترین بازیکن زمین می‌شدم، هیچ‌کس نگاهم نمی‌کرد اما اگر یک اشتباه می‌کردم، همه انتقاد می‌کردند.
چرا در پرسپولیس این‌طور است که برای هر ناکامی، یک نفر باید مقصر باشد؟
همه به دنبال یک نفر هستند تا پشتش پنهان شوند. می‌خواهند تقصرات عدم نتیجه‌‌گیری تیم را به گردن یک نفر بیندازند و خودشان را خلاص کنند. چه کسی از من بهتر؟ من که هیچ‌کس را پشت‌سر خودم ندارم.
الان پست اصلی تو در پرسپولیس کجاست؟
به خدا خودم هم نمی‌دانم. آرزویم این است که فوروارد بازی کنم اما هر پستی به بازی گرفته می‌شوم به غیر از فوروارد. حرفم را قبول کنید که تمرکز ندارم. بازی کردن برایم سخت شده. البته از برانکو ممنونم که به من اعتماد و اعتقاد دارد و می‌خواهد در تیمش بازی کنم اما نمی‌توانم از این پست به آن پست بروم.
این حرف‌ها را به دیگران هم گفته‌ای؟
بله. قبل از شروع فصل، وقتی می‌خواستم قراردادم را تمدید کنم، به مسئولان باشگاه گفتم و آنها هم تأکید کردند که می‌توانم در پست مهاجم بازی کنم. حتی با برانکو هم صحبت کردم و گفتم یا مرا به عنوان مهاجم به زمین بفرست یا اصلاً به من بازی نده چون در این صورت خراب می‌شوم. فوتبالم در پرسپولیس سوخت. بازی با سپاهان در پیش است اما نمی‌دانم اگر قرار باشد به میدان بروم، باید در کدام سمت زمین بازی کنم؟ هافبک تدافعی، مدافع چپ یا شاید هم گلر!
یک فوتبالیست در سطح تو نباید توانایی بازی در چند پست را داشته باشد؟
بله اما هر بازیکنی، یک تخصص ویژه دارد. من یک مهاجم ریسکی هستم ولی در خط هافبک هیچ تخصصی ندارم. فقط توانستم جای خالی مهرداد کفشگری و احمد نوراللهی که مصدوم بودند را پر کنم. در خط میانی، یک بار بازی ریسکی انجام بدهی، تیم دچار مشکل می‌شود. ذهنم درگیر تغییر پست بود و مدام اشتباه می‌کردم حتی پاس 3 متری هم نمی‌توانستم بدهم. من فقط از همه می‌خواهم در مورد انتقاد از عملکردم، منصف باشند. برنامه 90 این همه انتقاد کرد اما عادل یک جمله منصفانه گفت که مرا در پست اصلی‌ام به میدان نمی‌فرستند. دلم نمی‌خواهد به تیم ضربه بزنم، من به زمین می‌روم که به پرسپولیس کمک کنم اما ببینید هم خودم خراب می‌شوم و هم بازی پرسپولیس خراب می‌شود.
به نظرت برانکو بالاخره تو را به عنوان فوروارد بازی می‌دهد؟
این که یک آرزوست. من هر روز می‌روم سر تمرین و اگر یک روز به عنوان مهاجم تمرین نکنم، افسرده می‌شوم. هیچ لذتی از فوتبال نمی‌برم. انگیره‌هایم کم شده و خیلی از این اتفاقات ناراحتم. من بازیکن نزدیک به دروازه حریف هستم. از زمانی که فوتبال را شروع کردم تا همین امروز، همیشه در تمرینات و بازی‌ها مهاجم بودم ولی در پرسپولیس همه جای زمین بازی کردم به غیر از خط حمله. من می‌گویم مرا مهاجم کنید، اگر جواب ندادم، بگذارید روی نیمکت یا سکو بمانم اما به عنوان هافبک به من بازی ندهید چون هیچ‌کس از این موضوع سودی نمی‌برد. در اهواز این اتفاق افتاد و از طرفی دمای هوا 50 درجه بود، 10 درجه هم هوای بدن ما در زمین بالا رفت. بعد از بازی، تمام بدن‌مان را در یخ فروبردیم تا شاید خنک شویم. در چنین شرایطی باید این همه از من انتقاد شود؟ این منصفانه و عادلانه نیست.
چرا حرف نداشته باشم؟ کمرم زیر این همه انتقاد خم شده است. بگذارید داستانی را برای‌‌تان تعریف کنم. از روزی که از راه‌آهن به پرسپولیس آمدم، قرار شد مهاجم باشم اما در همان اولین جلسه تمرین، مرا در پست هافبک نفوذی به بازی گرفتند. فصل قبل در 7 پست برای پرسپولیس بازی کردم. از دفاع راست گرفته تا مهاجم نوک. هر روز یک پست، هر بازی یک جای زمین. چطور انتظار دارید نسبت به کاری که انجام می‌دهم، تمرکز داشته باشم؟ امروز همه می‌گویند من مقصر هستم اما به خدا قسم یک بازیکن به تمرکز احتیاج دارد.
قبول داری در هیچ پستی برای پرسپولیس خوب بازی نکردی؟
بله. در همین فصل، بازی اول به عنوان مهاجم وارد زمین شدم و بازی دوم هافبک دفاعی بودم. من بد بازی می‌کنم چون جایگاه مشخصی ندارم. در فصل قبل و مقابل الهلال، به عنوان هافبک نفوذی به میدان رفتم، بعد از 15 دقیقه، به سمت راست خط دفاع رفتم و سپس هافبک راست شدم. شما جای من باشید با چه تمرکزی بازی می‌کنید؟ الان همه می‌گویند من بد هستم، قبول دارم اما به خدا قسم در پرسپولیس «سوخت» شدم. من می‌گویم به من فرصت بازی در خط حمله را بدهید، اگر جواب ندادم، آن وقت به من فحاشی کنید. در آن شرایط، نوکر همه پرسپولیسی‌ها هم هستم. شما نمی‌دانید در تیم ما چه می‌گذرد.
خب این فرصت برایت به وجود آمده که خودت همه چیز را تعریف کنی. ماجرا چیست؟
ما در هر هفته، یک لشکر محروم و مصدوم داریم. من دوست ندارم در خط هافبک حتی به عنوان بازیساز بازی کنم اما صبح روز بازی با استقلال خوزستان به من گفتند تو هافبک دفاعی هستی. توجیه نمی‌کنم، خیلی بد بازی کردم اما شرایط اهواز هم خیلی بد بود. هیچ چیز در آن بازی، شرایط عادی نداشت. روز من هم نبود ولی مگر در آن بازی فقط من اشتباه کردم؟ 11بازیکن بودیم که به طور متوسط، هر کدام‌مان چند بار دچار اشتباه شدیم. حالا فشارها روی من است چرا، نمی‌توانم در خط میانی بازی کنم. اصلاً خصوصیات من، مختص فورواردهاست. مرا در جایی از زمین بازی می‌دهند که بلد نیستم حتی در آن پست‌ها پاس بدهم.
بالاخره تو تجربه سال‌ها بازی در لیگ برتر را داری. انتظار از رضا خالقی‌فر بیشتر از بازیکنان جوانی مثل ایمان صادقی است. قبول داری؟
بله و می‌گویم هیچ راهی برای توجیه عملکرد ضعیفم نیست ولی هر پستی در فوتبال، یکسری شاخصه دارد. من شاید یک مهاجم یا هافبک تهاجمی باشم اما مطمئناً نمی‌توانم مدافع راست بازی کنم. کجای فوتبال من شبیه هافبک‌های تدافعی است؟ حالا آن روز که روز من هم نبود و گرمای هوا هم پدر همه را درآورده بود. می‌دانید موضوع چیست؟ از روز اولی که من به پرسپولیس آمدم، متوجه شدم هر وقت می‌خواهند از حمید درخشان انتقاد کنند، پای مرا پیش می‌کشند. برخی از درخشان خوش‌شان نمی‌آمد، می‌گفتند خریدهای بدی کرده و بعد فوراً می‌گفتند مثلاً همین رضا خالقی‌فر که بازیکن خوبی نیست را به پرسپولیس آورده است! وقتی از روز اول چنین نگاهی روی بازیکن باشد، چه انتظاری دارید که من بتوانم خودم را نشان دهم؟ ببینید از من در این مدت چقدر انتقاد شد و از باقی بازیکنان چقدر تعریف و تمجید. من اگر بهترین بازیکن زمین می‌شدم، هیچ‌کس نگاهم نمی‌کرد اما اگر یک اشتباه می‌کردم، همه انتقاد می‌کردند.
چرا در پرسپولیس این‌طور است که برای هر ناکامی، یک نفر باید مقصر باشد؟
همه به دنبال یک نفر هستند تا پشتش پنهان شوند. می‌خواهند تقصرات عدم نتیجه‌‌گیری تیم را به گردن یک نفر بیندازند و خودشان را خلاص کنند. چه کسی از من بهتر؟ من که هیچ‌کس را پشت‌سر خودم ندارم.
الان پست اصلی تو در پرسپولیس کجاست؟
به خدا خودم هم نمی‌دانم. آرزویم این است که فوروارد بازی کنم اما هر پستی به بازی گرفته می‌شوم به غیر از فوروارد. حرفم را قبول کنید که تمرکز ندارم. بازی کردن برایم سخت شده. البته از برانکو ممنونم که به من اعتماد و اعتقاد دارد و می‌خواهد در تیمش بازی کنم اما نمی‌توانم از این پست به آن پست بروم.
این حرف‌ها را به دیگران هم گفته‌ای؟
بله. قبل از شروع فصل، وقتی می‌خواستم قراردادم را تمدید کنم، به مسئولان باشگاه گفتم و آنها هم تأکید کردند که می‌توانم در پست مهاجم بازی کنم. حتی با برانکو هم صحبت کردم و گفتم یا مرا به عنوان مهاجم به زمین بفرست یا اصلاً به من بازی نده چون در این صورت خراب می‌شوم. فوتبالم در پرسپولیس سوخت. بازی با سپاهان در پیش است اما نمی‌دانم اگر قرار باشد به میدان بروم، باید در کدام سمت زمین بازی کنم؟ هافبک تدافعی، مدافع چپ یا شاید هم گلر!
یک فوتبالیست در سطح تو نباید توانایی بازی در چند پست را داشته باشد؟
بله اما هر بازیکنی، یک تخصص ویژه دارد. من یک مهاجم ریسکی هستم ولی در خط هافبک هیچ تخصصی ندارم. فقط توانستم جای خالی مهرداد کفشگری و احمد نوراللهی که مصدوم بودند را پر کنم. در خط میانی، یک بار بازی ریسکی انجام بدهی، تیم دچار مشکل می‌شود. ذهنم درگیر تغییر پست بود و مدام اشتباه می‌کردم حتی پاس 3 متری هم نمی‌توانستم بدهم. من فقط از همه می‌خواهم در مورد انتقاد از عملکردم، منصف باشند. برنامه 90 این همه انتقاد کرد اما عادل یک جمله منصفانه گفت که مرا در پست اصلی‌ام به میدان نمی‌فرستند. دلم نمی‌خواهد به تیم ضربه بزنم، من به زمین می‌روم که به پرسپولیس کمک کنم اما ببینید هم خودم خراب می‌شوم و هم بازی پرسپولیس خراب می‌شود.
به نظرت برانکو بالاخره تو را به عنوان فوروارد بازی می‌دهد؟
این که یک آرزوست. من هر روز می‌روم سر تمرین و اگر یک روز به عنوان مهاجم تمرین نکنم، افسرده می‌شوم. هیچ لذتی از فوتبال نمی‌برم. انگیره‌هایم کم شده و خیلی از این اتفاقات ناراحتم. من بازیکن نزدیک به دروازه حریف هستم. از زمانی که فوتبال را شروع کردم تا همین امروز، همیشه در تمرینات و بازی‌ها مهاجم بودم ولی در پرسپولیس همه جای زمین بازی کردم به غیر از خط حمله. من می‌گویم مرا مهاجم کنید، اگر جواب ندادم، بگذارید روی نیمکت یا سکو بمانم اما به عنوان هافبک به من بازی ندهید چون هیچ‌کس از این موضوع سودی نمی‌برد. در اهواز این اتفاق افتاد و از طرفی دمای هوا 50 درجه بود، 10 درجه هم هوای بدن ما در زمین بالا رفت. بعد از بازی، تمام بدن‌مان را در یخ فروبردیم تا شاید خنک شویم. در چنین شرایطی باید این همه از من انتقاد شود؟ این منصفانه و عادلانه نیست.
