مادر «سید منصور افجه بش» از مفقودین سیلاب منطقه کن و سولقانپس از ۱۸ روز از وقوع حادثه هنوز سرگردان است.
به گزارش شهدای ایران، فاطمه پورداخلی مادر «سید منصور افجه بش» از مفقودین سیلاب منطقه کن در گفتگو با اتاق 24 ضمن ابراز گلایه مندی از تمامی دستگاهها و متولیان امر جهت پیدا کردن اجساد برخی قربانیان اظهار داشت: پس از 18 روز از وقوع حادثه و دوندگی و تلاشهایی که انجام دادیم روز گذشته یک بیل مکانیکی به محل وقوع حادثه فرستادند.
وی ضمن تشریح این مهم ادامه داد: اما متاسفانه جرثقیلی که باید جهت هدایت این بیل مکانیکی به رودخانه اعزام شود، فرستاده نشد و همین امر موجب شد تا ساعت 3 بعد از ظهر خانواده این قربانیان در محل حادثه با چشمان گریان معطل بمانند که سرانجام هم با تلاش اقوام و اقدامات شخصی راهگشایی برای هدایت بیل مکانیکی به رودخانه صورت گرفت.
وی افزود: ساعت 3 بیل مکانیکی جهت لایروبی وارد رودخانه شد و ساعت 5 دست از کار کشیدند.
فاطمه پورداخلی به همراهی خانواده تیموری و رامین میرزایی در کنار خانواده خود برای جستجوی اجساد قربانیان اشاره کرد و گفت: ساعت 8 صبح امروز عملیات جستجو و لایروبی آغاز شد ه است.
وی تمامی دستگاه ها را در این امر دخیل و مسئول دانست و ضمن ابراز گلایه مندی گفت: ما هر جا رفتیم تصور کردند برای تظاهرات آمدیم در صورتی که تنها حرف ما کمک خواستن برای پیدا کردن اجساد عزیزانمان بود و تا امروز هم تمام تلاش متکی بر جستجوهای شخصی بوده است.
گفتنی است، طبق روایت های ابتدایی مادر «سید منصور افجه بش»، میگوید: ساعت 3 بعد از ظهر روز یکشنبه 28 تیرماه آماده شد و از روز قبل با دوستانش هماهنگ کرده بود که عصر روز یکشنبه کن سولقان بروند که گویا عصر آن روز به اتفاق یکی از دوستانش با موتور به منطقه کن میروند.
وی ادامه میدهد: یکی از دوستان منصور که در این حادثه فوت کرد به تازگی نامزد کرده بود و به دوستان خود وعده داده بود که در آن روز شیری ازدواج خود را به دوستانش بدهد و ازدواج دوستانشان را با هم جشن بگیرند.
مادر این قربانی گفته است: تا ساعت 5 منصور از موبایل خود با ما تماس گرفته بود و مشخص است که تا آن زمان سالم بود. منطقهای در کن سولقان به نام آبشار وجود دارد و در آنجا بندآبی وجود داشته است که به دست چینیها ساخته شده بود که انگار منصور و دوستانش در آن نزدیکیها نشسته بودند، یکی از دوستان منصور که سالم از این حادثه بازگشته است میگوید به بچهها گفتیم هوا مناسب نیست و منصور و یکی از دوستانش رفتند زیرانداز را بردارند که در یک لحظه سیل آمد و همه را که در آنجا نشسته بودند با خود برد.
وی تصریح کرده است: در همان ساعتهای اولیه که از سانحه خبر دار شدیم به میدان شهران رفتیم تا سراغی از منصور بگیریم که راه را بسته بودند، صبح روز بعد ساعت 7 صبح بازهم به آنجا رفتیم و به همراه یکی از خانمهایی که بستگان خود را در این حادثه از دست داده بود تا محل وقوع سیلاب رفتیم اما متأسفانه گروه امداد و آتش نشانی در آنجا حضور نداشت و شاید تنها 4 گروه نجات آنجا بودند و پلیس هم اجازه نمیداد مردم بالاتر بروند.
وی ضمن تشریح این مهم ادامه داد: اما متاسفانه جرثقیلی که باید جهت هدایت این بیل مکانیکی به رودخانه اعزام شود، فرستاده نشد و همین امر موجب شد تا ساعت 3 بعد از ظهر خانواده این قربانیان در محل حادثه با چشمان گریان معطل بمانند که سرانجام هم با تلاش اقوام و اقدامات شخصی راهگشایی برای هدایت بیل مکانیکی به رودخانه صورت گرفت.
وی افزود: ساعت 3 بیل مکانیکی جهت لایروبی وارد رودخانه شد و ساعت 5 دست از کار کشیدند.
فاطمه پورداخلی به همراهی خانواده تیموری و رامین میرزایی در کنار خانواده خود برای جستجوی اجساد قربانیان اشاره کرد و گفت: ساعت 8 صبح امروز عملیات جستجو و لایروبی آغاز شد ه است.
وی تمامی دستگاه ها را در این امر دخیل و مسئول دانست و ضمن ابراز گلایه مندی گفت: ما هر جا رفتیم تصور کردند برای تظاهرات آمدیم در صورتی که تنها حرف ما کمک خواستن برای پیدا کردن اجساد عزیزانمان بود و تا امروز هم تمام تلاش متکی بر جستجوهای شخصی بوده است.
گفتنی است، طبق روایت های ابتدایی مادر «سید منصور افجه بش»، میگوید: ساعت 3 بعد از ظهر روز یکشنبه 28 تیرماه آماده شد و از روز قبل با دوستانش هماهنگ کرده بود که عصر روز یکشنبه کن سولقان بروند که گویا عصر آن روز به اتفاق یکی از دوستانش با موتور به منطقه کن میروند.
وی ادامه میدهد: یکی از دوستان منصور که در این حادثه فوت کرد به تازگی نامزد کرده بود و به دوستان خود وعده داده بود که در آن روز شیری ازدواج خود را به دوستانش بدهد و ازدواج دوستانشان را با هم جشن بگیرند.
مادر این قربانی گفته است: تا ساعت 5 منصور از موبایل خود با ما تماس گرفته بود و مشخص است که تا آن زمان سالم بود. منطقهای در کن سولقان به نام آبشار وجود دارد و در آنجا بندآبی وجود داشته است که به دست چینیها ساخته شده بود که انگار منصور و دوستانش در آن نزدیکیها نشسته بودند، یکی از دوستان منصور که سالم از این حادثه بازگشته است میگوید به بچهها گفتیم هوا مناسب نیست و منصور و یکی از دوستانش رفتند زیرانداز را بردارند که در یک لحظه سیل آمد و همه را که در آنجا نشسته بودند با خود برد.
وی تصریح کرده است: در همان ساعتهای اولیه که از سانحه خبر دار شدیم به میدان شهران رفتیم تا سراغی از منصور بگیریم که راه را بسته بودند، صبح روز بعد ساعت 7 صبح بازهم به آنجا رفتیم و به همراه یکی از خانمهایی که بستگان خود را در این حادثه از دست داده بود تا محل وقوع سیلاب رفتیم اما متأسفانه گروه امداد و آتش نشانی در آنجا حضور نداشت و شاید تنها 4 گروه نجات آنجا بودند و پلیس هم اجازه نمیداد مردم بالاتر بروند.