سخنران بعثه مقام معظم رهبري در حرم سيد و سالار شهيدان گفت: اگر امام حسين عليهالسلام را از قرآن جدا ببينيم، دچار انحراف شدهايم؛ كما اين كه قرآن بدون اهل بيت عليهمالسلام هم ارزشي ندارد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از حج، حجتالاسلام سيدحسن پورموسوي، بامداد پنجشنبه 15 مرداد در جمع انبوه زائران ايراني در حرم نوراني امام حسين عليهالسلام با بيان اين مطلب اظهار داشت: سيدالشهدا عليهالسلام هنگامي كه از مكه عازم كربلا ميشود، آياتي از قرآن تلاوت ميكند، وقتي خبر شهادت مسلم بن عوسجه يا قيس بن مسهّر را به او ميدهند، قرآن ميخواند و كنار پيكر بيجان فرزند رشيدش، علياكبر عليهالسلام كه مينشيند، آياتي از كلام خدا را تلاوت ميكند.
وي با تأكيد بر اين كه حسين بدون قرآن و قرآن بدون حسين، انحراف محسوب ميشود، ادامه داد: حضرت، كنار هر پيكري از شهدا كه قرار ميگيرد، قرآن ميخواند و انس با قرآن را تا جايي به ما تذكر ميدهد. اگر خوب دقت كنيد، خواهيد ديد كه تمام گفتههاي امام حسين عليهالسلام در زمان عزيمت به كربلا، پيش از شهادت و حتي بعد از شهادت يعني زماني كه سر مباركشان در طشت يزيد است، مبنايي جز قرآن ندارد. آن وقت چطور ميشود او را بشناسيم و با قرآن كاري نداشته باشيم؟ اين يعني انحراف.
اين كارشناس مذهبي آن گاه با اشاره به شباهتهاي امام حسين عليهالسلام و قرآن گفت: شباهتهاي بسياري بين اين كتاب آسماني و وجود نازنين اباعبداللهالحسين عليهالسلام ميشود برشمرد. هر دو نور، هر دو مبارك، هر دو هدايت، هر دو كشتي نجات، هر دو حزين، هر دو شفيع، هر دو شورانگيز، هر دو تحريفناپذير، هر دو عزيز و هر دو شفايند.
پورموسوي در پايان از گامهاي شيطاني ياد كرد و اين گامها را اختلاط زن و مرد، فراموش شدن ذكر خدا، فرصتسوزي، بغض و كينه و عُجب و غرور خواند.
وي با تأكيد بر اين كه حسين بدون قرآن و قرآن بدون حسين، انحراف محسوب ميشود، ادامه داد: حضرت، كنار هر پيكري از شهدا كه قرار ميگيرد، قرآن ميخواند و انس با قرآن را تا جايي به ما تذكر ميدهد. اگر خوب دقت كنيد، خواهيد ديد كه تمام گفتههاي امام حسين عليهالسلام در زمان عزيمت به كربلا، پيش از شهادت و حتي بعد از شهادت يعني زماني كه سر مباركشان در طشت يزيد است، مبنايي جز قرآن ندارد. آن وقت چطور ميشود او را بشناسيم و با قرآن كاري نداشته باشيم؟ اين يعني انحراف.
اين كارشناس مذهبي آن گاه با اشاره به شباهتهاي امام حسين عليهالسلام و قرآن گفت: شباهتهاي بسياري بين اين كتاب آسماني و وجود نازنين اباعبداللهالحسين عليهالسلام ميشود برشمرد. هر دو نور، هر دو مبارك، هر دو هدايت، هر دو كشتي نجات، هر دو حزين، هر دو شفيع، هر دو شورانگيز، هر دو تحريفناپذير، هر دو عزيز و هر دو شفايند.
پورموسوي در پايان از گامهاي شيطاني ياد كرد و اين گامها را اختلاط زن و مرد، فراموش شدن ذكر خدا، فرصتسوزي، بغض و كينه و عُجب و غرور خواند.