رئیس جمهور آمریکا برای دفاع از توافق هسته‌ای ایران در دانشگاه «امریکن» در واشینگتن در حال سخنرانی است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از شبکه سی‌ان‌ان، باراک اوباما -- رئیس جمهور آمریکا -- در آغاز سخنرانی خود در دانشگاه "امریکن" واشینگتن در دفاع از توافق هسته ای ایران، آن را توافقی بر مبنای "سنت مستحکم دیپلماسی" معرفی کرد.
باراک اوباما گفت:پنجاه ودو سال پیش کندی در همین دانشگاه درباره صلح صحبت کرد.آن موقع حرف ها درباره حمله به اتحاد شوروی بود اما رئیس جمهور جوان این دیدگاه را رد کرد.با کندی مشکل موشک کوبا به صورت مسالمت آمیز حل شد.معاهده استارت بین آمریکا و روسیه برای کنترل تسلیحاتی شد.
اوباما گفت: «توافقی که میان جامعه بین الملل و جمهوری اسلامی ایران حاصل شد، بر اساس سنت دیپلماسی بسیار مستحکم بنا شد. توانستیم در 2 سال مذاکره به نکاتی بسیار جزئی دست یابیم که مانع دستیابی ایران به سلاح هسته ای می شود و تمام راه های رسیدن این کشور را به بمب اتمی مسدود می کند. در این توافق، شاهد یک ساز و کار جامع راستی آزمایی هسته ای بودیم که در طول تاریخ، بی سابقه بوده است.»
وی افزود: «چنانکه در توافق های گذشته مشاهده کردیم، قرار نیست همه مسائل دنیا و تمام مشکلاتی که با ایران داریم، حل شود. این توافق تضمین نمی کند رابطه ما با ایران گرم شود. اما یکی از اهداف اصلی امنیتی ما را تأمین می کند. به همین دلیل، این توافقی بسیار خوب است.»
وی افزود: «امروز می خواهم درباره این توافق با شما صحبت کنم. این مهمترین موضوع سیاست خارجی ما از زمان حمله به عراق است. آیا کنگره می خواهد از این توافق حمایت کند؟ یا می خواهد مانع آن شود؟ آن هم در حالی که اکثر (کشور های) جهان مخالف تضعیف آن هستند. میان الآن تا زمانی که کنگره تا سپتامبر (شهریور) رأی دهد، شما بحث های زیادی علیه این توافق خواهید شنید که با ده ها میلیون دلار پول تبلیغاتی به شما عرضه خواهد شد.»
اوباما گفت: «ممکن است این لفاظی ها برای شما آشنا باشد. چرا که خیلی از آنهایی که طرفدار حمله به عراق بودند، حالا دارند علیه توافق هسته ای ایران هم صحبت می کنند. وقتی 8 سال پیش خواستم رئیس جمهور شوم، مخالف حمله به عراق بودم. در آن زمان گفتم آمریکا نباید فقط جنگ را پایان دهد؛ بلکه باید به تصور و ذهنیتی پایان دهیم که باعث شد به عراق حمله کنیم. ذهنیتی که شاخصه آن، اقدام نظامی بود تا دیپلماسی. ذهنیتی که اولویت بیشتری به اقدام یک جانبه می داد تا اجماع دیپلماتیک بین المللی. ذهنیتی که تهدید ها را بزرگتر از برداشت دستگاه های اطلاعاتی نشان می داد و در آن زمان مسئولان درباره هزینه جنگ صحبت نکردند. می گفتند به راحتی می توانیم اراده خود را به منطقه ای تحمیل کنیم که به کل، تاریخ و فرهنگ متفاوتی در قیاس با ما دارد.»
اوباما ادامه داد: «آنهایی که تقاضای جنگ داشتند، از قاطعیت خود دم می زدند. آنها مخالفان خود را "ضعیف" معرفی می کردند. حتی آنها را "سازشکار" می نامیدند که منظورشان مخالفان حمله به عراق بود.»
اوباما ادامه داد: «آنهایی که تقاضای جنگ داشتند، از قاطعیت خود دم می زدند. آنها مخالفان خود را "ضعیف" معرفی می کردند. حتی آنها را "سازشکار" می نامیدند که منظورشان مخالفان حمله به عراق بود.»
اوباما افزود: «می خواهم درباره این تاریخ صحبت کنم چون بیش از هر زمانی به یک تفکر روشن در تصمیم گیریهایمان نیاز داریم. درباره این تاریخ صحبت می کنم چون به برخورد ما با برنامه هسته ای ایران مربوط است. از عمر برنامه هسته ای ایران، ده ها سال می گذرد. از زمان شاه در دهه 70 با حمایت آمریکا، ایران صنعت هسته ای خود را توسعه داد. این برنامه در دهه 80 و پس از جنگ ایران و عراق گسترش یافت. جنگی که صدام حسین در آن از جنگ افزارهای شیمیایی علیه ایران استفاده کرد. در دهه 90 نیز برنامه هسته ای ایران، علیرغم تحریم های یک جانبه ایران تداوم یافت. وقتی دولت بوش روی کار آمد، ایران سانتریفیوژ نداشت. به رغم تهدید های آمریکا، وقتی رئیس جمهور شدم ایران چندین سانتریفیوژ نصب کرده بود.»
اوباما افزود: «ایران هیچ گرایشی نیز به کند کردن روند افزایشی سانتریفیوژ ها نشان نمی داد و صحبت از متوقف کردن آن روند هم مطرح نبود. در میان سیاستگذاران آمریکایی هرگز اختلافی بر سر خطر بمب هسته ای ایران وجود نداشته است. دموکرات ها و جمهوری خواهان همیشه گفته اند اگر ایران سلاح هسته ای داشته باشد، در منطقه مسابقه تسلیحاتی به وجود خواهد آمد. همچنین هر بحرانی در منطقه به خطر درگیری هسته ای تبدیل خواهد شد. احتمال دارد گروه های تروریستی نظیر حزب الله نیز به سلاح هسته ای دست پیدا کنند. این موضوع می تواند خطر بزرگی را متوجه اسرائیل کند: کشوری که از طرف رهبران ایران چندین بار تهدید به نابودی شده است. دسترسی ایران به سلاح هسته ای می تواند به تضعیف پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای منجر شود که جهان برای دفاع از آن، وقت زیادی صرف کرده است.»
رئیس جمهور آمریکا گفت: «پس پرسش این نیست که ما باید جلوی دسترسی ایران به سلاح هسته ای را بگیریم؛ بلکه پرسش این است که چطور باید این کار را انجام دهیم. حتی پیش از آن که رئیس جمهور آمریکا شوم، به وضوح گفتم به ایران اجازه نداده خواهد شد تا زمانی که رئیس جمهور هستم به بمب هسته ای دست پیدا کند. این سیاست من در طول دوران ریاست جمهوریم بوده است. سیاست من، نگه داشتن همه گزینه ها روی میز بوده است: از جمله اقدام و گزینه نظامی تا بتوانیم به این هدف برسیم تا ایران بمب هسته ای تولید نکند. اما به وضوح مشخص کردم که ترجیح من، راه حلی مسالمت آمیز دیپلماتیک است. نه فقط به دلیل هزینه های جنگ؛ بلکه به این دلیل که توافق حاصل از مذاکره، راه حلی پایدار تر و مؤثر تر را ارائه می دهد.»
وی ادامه داد: «به همین دلیل، در سال 2009 به ایرانی ها گفتیم راه حلی دیپلماتیک برای این بحران وجود دارد. ایران، آن مسیر را طی نکرد و دستگاه اطلاعاتی ما در آن زمان، یک تأسیسات مخفی زیرزمینی را در فردو کشف کرد. خیلی ها گفتند سرکشی ایران، مذاکرات را به روندی بیهوده تبدیل خواهد کرد. برعکس؛ تمایل ما به مذاکره بود که توانستیم تمام دنیا را هم به نفع خودمان بسیج کنیم. توانستیم تضمین کنیم جامعه بین الملل هم از طریق حوزه های مختلف تجاری- اقتصادی علیه ایران تحریم اعمال کند. در نظر داشته باشید تحریم های یک جانبه آمریکا علیه ایران، ده ها سال به قوت خود باقی بود. اما آن تحریم ها نتوانست ایران را پای میز مذاکره بکشاند. استفاده ما از قطعنامه های جدید سازمان ملل، رویکردمان را تقویت کرد از کشورهای داوطلب همکاری با ما -- مثل چین، هند، ژاپن و کره جنوبی -- بهره بردیم که پذیرفتند خرید نفت را از ایران کاهش دهند همچنین تحریم های نفتی همه جانبه متحدان اروپاییمان به این روند کمک کرد.»
وی اذعان کرد: «همکاران ما میلیارد ها دلار در این مسیر متضرر شدند. اما ما توانستیم آنها را متقاعد کنیم در نبود یک راه حل دیپلماتیک، گزینه آتی "جنگ" خواهد بود. جنگی که می تواند اقتصاد جهانی را مختل کند و نا امنی را برای خاورمیانه به ارمغان آورد. به عبارت دیگر، این دیپلماسی مداوم و دردناک بود -- نه لفاظی -- که فشار را بر ایران افزایش داد.»
اوباما مدعی شد: «با این اتحاد، اقتصاد ایران 20 درصد کوچک تر شد. این نقش تعیین کننده ای در انتخابات 2013 (ایران) ایفا کرد.»
وی ادامهداد: «بر اساس این توافق، اورانیوم غنی شده ایران از 20 درصد کاهش می یابد و برخی از فعالیت های ایران متوقف می شود. این توافق با کشورهای 1+5 حاصل شد. آنها با ایران به راه حلی جامع دست یافتند. بدون نگرانی و بیم از این که ممکن است ایران بخواهد از این زمان برای دستیابی به اهدافی دیگر استفاده کند.»
باراک اوباما گفت:پنجاه ودو سال پیش کندی در همین دانشگاه درباره صلح صحبت کرد.آن موقع حرف ها درباره حمله به اتحاد شوروی بود اما رئیس جمهور جوان این دیدگاه را رد کرد.با کندی مشکل موشک کوبا به صورت مسالمت آمیز حل شد.معاهده استارت بین آمریکا و روسیه برای کنترل تسلیحاتی شد.
اوباما گفت: «توافقی که میان جامعه بین الملل و جمهوری اسلامی ایران حاصل شد، بر اساس سنت دیپلماسی بسیار مستحکم بنا شد. توانستیم در 2 سال مذاکره به نکاتی بسیار جزئی دست یابیم که مانع دستیابی ایران به سلاح هسته ای می شود و تمام راه های رسیدن این کشور را به بمب اتمی مسدود می کند. در این توافق، شاهد یک ساز و کار جامع راستی آزمایی هسته ای بودیم که در طول تاریخ، بی سابقه بوده است.»
وی افزود: «چنانکه در توافق های گذشته مشاهده کردیم، قرار نیست همه مسائل دنیا و تمام مشکلاتی که با ایران داریم، حل شود. این توافق تضمین نمی کند رابطه ما با ایران گرم شود. اما یکی از اهداف اصلی امنیتی ما را تأمین می کند. به همین دلیل، این توافقی بسیار خوب است.»
وی افزود: «امروز می خواهم درباره این توافق با شما صحبت کنم. این مهمترین موضوع سیاست خارجی ما از زمان حمله به عراق است. آیا کنگره می خواهد از این توافق حمایت کند؟ یا می خواهد مانع آن شود؟ آن هم در حالی که اکثر (کشور های) جهان مخالف تضعیف آن هستند. میان الآن تا زمانی که کنگره تا سپتامبر (شهریور) رأی دهد، شما بحث های زیادی علیه این توافق خواهید شنید که با ده ها میلیون دلار پول تبلیغاتی به شما عرضه خواهد شد.»
اوباما گفت: «ممکن است این لفاظی ها برای شما آشنا باشد. چرا که خیلی از آنهایی که طرفدار حمله به عراق بودند، حالا دارند علیه توافق هسته ای ایران هم صحبت می کنند. وقتی 8 سال پیش خواستم رئیس جمهور شوم، مخالف حمله به عراق بودم. در آن زمان گفتم آمریکا نباید فقط جنگ را پایان دهد؛ بلکه باید به تصور و ذهنیتی پایان دهیم که باعث شد به عراق حمله کنیم. ذهنیتی که شاخصه آن، اقدام نظامی بود تا دیپلماسی. ذهنیتی که اولویت بیشتری به اقدام یک جانبه می داد تا اجماع دیپلماتیک بین المللی. ذهنیتی که تهدید ها را بزرگتر از برداشت دستگاه های اطلاعاتی نشان می داد و در آن زمان مسئولان درباره هزینه جنگ صحبت نکردند. می گفتند به راحتی می توانیم اراده خود را به منطقه ای تحمیل کنیم که به کل، تاریخ و فرهنگ متفاوتی در قیاس با ما دارد.»
اوباما ادامه داد: «آنهایی که تقاضای جنگ داشتند، از قاطعیت خود دم می زدند. آنها مخالفان خود را "ضعیف" معرفی می کردند. حتی آنها را "سازشکار" می نامیدند که منظورشان مخالفان حمله به عراق بود.»
اوباما ادامه داد: «آنهایی که تقاضای جنگ داشتند، از قاطعیت خود دم می زدند. آنها مخالفان خود را "ضعیف" معرفی می کردند. حتی آنها را "سازشکار" می نامیدند که منظورشان مخالفان حمله به عراق بود.»
اوباما افزود: «می خواهم درباره این تاریخ صحبت کنم چون بیش از هر زمانی به یک تفکر روشن در تصمیم گیریهایمان نیاز داریم. درباره این تاریخ صحبت می کنم چون به برخورد ما با برنامه هسته ای ایران مربوط است. از عمر برنامه هسته ای ایران، ده ها سال می گذرد. از زمان شاه در دهه 70 با حمایت آمریکا، ایران صنعت هسته ای خود را توسعه داد. این برنامه در دهه 80 و پس از جنگ ایران و عراق گسترش یافت. جنگی که صدام حسین در آن از جنگ افزارهای شیمیایی علیه ایران استفاده کرد. در دهه 90 نیز برنامه هسته ای ایران، علیرغم تحریم های یک جانبه ایران تداوم یافت. وقتی دولت بوش روی کار آمد، ایران سانتریفیوژ نداشت. به رغم تهدید های آمریکا، وقتی رئیس جمهور شدم ایران چندین سانتریفیوژ نصب کرده بود.»
اوباما افزود: «ایران هیچ گرایشی نیز به کند کردن روند افزایشی سانتریفیوژ ها نشان نمی داد و صحبت از متوقف کردن آن روند هم مطرح نبود. در میان سیاستگذاران آمریکایی هرگز اختلافی بر سر خطر بمب هسته ای ایران وجود نداشته است. دموکرات ها و جمهوری خواهان همیشه گفته اند اگر ایران سلاح هسته ای داشته باشد، در منطقه مسابقه تسلیحاتی به وجود خواهد آمد. همچنین هر بحرانی در منطقه به خطر درگیری هسته ای تبدیل خواهد شد. احتمال دارد گروه های تروریستی نظیر حزب الله نیز به سلاح هسته ای دست پیدا کنند. این موضوع می تواند خطر بزرگی را متوجه اسرائیل کند: کشوری که از طرف رهبران ایران چندین بار تهدید به نابودی شده است. دسترسی ایران به سلاح هسته ای می تواند به تضعیف پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای منجر شود که جهان برای دفاع از آن، وقت زیادی صرف کرده است.»
رئیس جمهور آمریکا گفت: «پس پرسش این نیست که ما باید جلوی دسترسی ایران به سلاح هسته ای را بگیریم؛ بلکه پرسش این است که چطور باید این کار را انجام دهیم. حتی پیش از آن که رئیس جمهور آمریکا شوم، به وضوح گفتم به ایران اجازه نداده خواهد شد تا زمانی که رئیس جمهور هستم به بمب هسته ای دست پیدا کند. این سیاست من در طول دوران ریاست جمهوریم بوده است. سیاست من، نگه داشتن همه گزینه ها روی میز بوده است: از جمله اقدام و گزینه نظامی تا بتوانیم به این هدف برسیم تا ایران بمب هسته ای تولید نکند. اما به وضوح مشخص کردم که ترجیح من، راه حلی مسالمت آمیز دیپلماتیک است. نه فقط به دلیل هزینه های جنگ؛ بلکه به این دلیل که توافق حاصل از مذاکره، راه حلی پایدار تر و مؤثر تر را ارائه می دهد.»
وی ادامه داد: «به همین دلیل، در سال 2009 به ایرانی ها گفتیم راه حلی دیپلماتیک برای این بحران وجود دارد. ایران، آن مسیر را طی نکرد و دستگاه اطلاعاتی ما در آن زمان، یک تأسیسات مخفی زیرزمینی را در فردو کشف کرد. خیلی ها گفتند سرکشی ایران، مذاکرات را به روندی بیهوده تبدیل خواهد کرد. برعکس؛ تمایل ما به مذاکره بود که توانستیم تمام دنیا را هم به نفع خودمان بسیج کنیم. توانستیم تضمین کنیم جامعه بین الملل هم از طریق حوزه های مختلف تجاری- اقتصادی علیه ایران تحریم اعمال کند. در نظر داشته باشید تحریم های یک جانبه آمریکا علیه ایران، ده ها سال به قوت خود باقی بود. اما آن تحریم ها نتوانست ایران را پای میز مذاکره بکشاند. استفاده ما از قطعنامه های جدید سازمان ملل، رویکردمان را تقویت کرد از کشورهای داوطلب همکاری با ما -- مثل چین، هند، ژاپن و کره جنوبی -- بهره بردیم که پذیرفتند خرید نفت را از ایران کاهش دهند همچنین تحریم های نفتی همه جانبه متحدان اروپاییمان به این روند کمک کرد.»
وی اذعان کرد: «همکاران ما میلیارد ها دلار در این مسیر متضرر شدند. اما ما توانستیم آنها را متقاعد کنیم در نبود یک راه حل دیپلماتیک، گزینه آتی "جنگ" خواهد بود. جنگی که می تواند اقتصاد جهانی را مختل کند و نا امنی را برای خاورمیانه به ارمغان آورد. به عبارت دیگر، این دیپلماسی مداوم و دردناک بود -- نه لفاظی -- که فشار را بر ایران افزایش داد.»
اوباما مدعی شد: «با این اتحاد، اقتصاد ایران 20 درصد کوچک تر شد. این نقش تعیین کننده ای در انتخابات 2013 (ایران) ایفا کرد.»
وی ادامهداد: «بر اساس این توافق، اورانیوم غنی شده ایران از 20 درصد کاهش می یابد و برخی از فعالیت های ایران متوقف می شود. این توافق با کشورهای 1+5 حاصل شد. آنها با ایران به راه حلی جامع دست یافتند. بدون نگرانی و بیم از این که ممکن است ایران بخواهد از این زمان برای دستیابی به اهدافی دیگر استفاده کند.»
