به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ يازده مرداد سالروز يكي ديگر از فجايعي است كه صدام در طول 8 سال دفاع مقدس به ويژه در پنج ماهه انتهايي جنگ بر عليه مردم بي‎دفاع شهر و روستاهاي مرزي ايران انجام داد. در اين روز جنگنده هاي عراق يكي از روستاهاي مرزي ايران به نام شيخ عثمان را مورد حملات شيميايي قرار داده و صدها زن و مرد بي‎گناه را به شهادت رساندند.

سردار محمد باقر نيك‎خواه مسئول سابق ش. م. ر سپاه و از محققين كاربرد سلاح‎هاي شيميايي توسط عراق بر عليه ايران در گفتگويي اختصاصي با خبرنگار قربانيان سلاح هاي شيميايي در خصوص اين حادثه گفت: حمله شيميايي به دهستان شيخ عثمان از مناطق شهرستان اشنويه در ادامه نسل كشي ايرانيان وبا زير پا گذاشتن حقوق بشر دوستانه توسط عراق انجام شد.

وي در توضيح اين حمله افزود: ساعت 3.15 دقيقه بامداد روز 11 مرداد ماه 1367 ارتش عراق با هواپيما و بالگرد شبانه وبا استفاده از اصل غافل گيري مردم در خواب دهستان شيخ عثمان در مثلث مرزي ايران، عراق و تركيه را آماج حملات 10 بمب شيميايي‎با عامل خردل و سيانور قرار داد.

نيك‎خواه ادامه داد: بسياري از مردم روستا و ساكنين آن در خواب به شهادت رسيدند و 70 درصد مردم روستا شيميايي شدند و نزديك به دو هزار نفر از مردم در اين منطقه شيميايي شدند و نزديك به 150 نفر ان ها به شهادت رسيدند اما عراق به اين اقدام بسنده نكرد و در ادامه حملات شيميايي‎ پراكنده اي در جبهه ها و شهرها انجام داد تا روز چهارم شهريور 1367 يك روز پس از پذيرش قطع نامه 620 كه آخرين گلوله شيميايي عراق به زمين نشست.

وي در ادامه تاريخچه حملات شيميايي بر عليه غير نظاميان ايران را يادآور شد و افزود: حمله به دهستان شيخ عثمان چهارمين موج حملات شيميايي برعليه غير نظاميان در سال هاي پاياني جنگ بود و پيش از آن خرمشهر در سال 1366، روستاهاي مرزي ايران در نيمه اول فروردين تا 31 فروردين اين سال، شهر سردشت و روستاهاي مرزي اطراف اهواز و شهرهاي بانه و مريوان، روستاهاي زرده، ديره و قلعه چي مورد حملات شيميايي قرار گرفتند.

نيك خواه تاكيد كرد: اين حملات نقاط تاريكي در جنايات عراق بر عليه مردم بي دفاع و غير نظامي شهرها و روستاهاي كشورمان است.

حمله شيخ عثمان عامل صدور قطع نامه 620 شوراي امنيت

مسئول سابق ش. م. ر با اشاره به واكنش ايران به اين حمله گفت: پس از رويداد يازده مرداد و مذاكرات دوباره ايران با دبير كل، آخرين تيم كارشناسي كه ششمين گروه اعزامي به ايران بود در مردادماه وارد ايران شدند و از مناطق شيميايي شده گزارشي تهيه و آن را در اواخر مرداد تسليم دبير كل سازمان ملل متحد نمودند كه وي گزارش را به شوراي امنيت ارجاع داد.

وي افزود: شوراي امنيت پس از ده روز مشورت به درخواست كشورهاي انگلستان، ايتاليا، آلمان، ايرلند جنوبي و ژاپن قطع نامه 620 را به فاصله يك روز از آخرين گلوله‎ي شيميايي كه در جنوب ايران به زمين نشست را تصويب كردند و در واقع حادثه شيخ عثمان به صدور قطع نامه 620 انجاميد.

نيك خواه همچنين اظهار كرد: اين قطع‎نامه دومين قطع‎نامه‎اي بود كه بعد از شش بيانيه و بعد از قطع‎نامه 612 منع كاربرد سلاح‎هاي شيميايي، تصويب شد و در آن به صورت واضح اشاره شد كه سربازان و مردم غيرنظامي ايران مورد حملات شيميايي قرار گرفته و به طور مشخص گفته شد كه عراق از اين سلاح‎ها استفاده كرده است. هر چند در كنار آن قيد شد كه سربازان عراقي نيز از منبعي نامشخص شيميايي شده‎اند.

وي با اشاره به ويژگي‎هاي قطع‎نامه 620 ادامه داد: يكي از اين ويژگي‎هاي اين قطعنامه ترسيم يك خط كاري مشخص براي دبير كل سازمان ملل بود. به صورتي كه اين قطعنامه دبير كل را موظف كرد كه پس از اين و بعد از هرگونه گزارش وقوع حمله شيميايي وي بايد هيأتي را به منطقه اعزام كند و نياز به مشورت با شوراي امنيت ندارد.

وي افزود: همچنين در اين قطعنامه علاوه‎بر منع كاربرد به پيشنهاد اين كشورها كميسيون خلع سلاح شيميايي تا رسيدن به نتيجه مطلوب هرگونه توسعه، توليد و ذخيره‎ي اين گونه سلاح‎ها را ممنوع اعلام كرد، و اين ممنوعيت حتي براي كشورهايي كه معاهده ژنو را امضاء نكرده بودند لازم الاجرا شد و اين يك موفقيت براي جلوگيري ترويج استفاده از سلاح‎هاي كشتار جمعي بود.

نيك‎خواه با يادآوري درخواست هاي مكرر ايران پيش از اين حادثه براي اعزام تيم كارشناسي به مناطق، ادامه داد: جمهوري اسلامي ايران از فاجعه حلبچه به بعد به موازات جناياتي كه عراق مرتكب مي‎شد واكنش‎هايي از خود نشان مي‎داد به صورتي كه ابتدا اطلاعاتي را جمع آوري و سپس مذاكراتي را با سازمان ملل انجام مي داد.

وي افزود: پس از اين كه عراق منطقه‎اي را بمباران شيميايي مي‎كرد من در ستاد جنگ‎هاي نوين و يا همان ش. م. ر در قرارگاه خاتم الانبيا به عنوان مسئول و با كمك يگان‎هاي پدافند شيميايي نظير تيپ 24 امام سجاد، تيپ 11 والعاديات، تيپ 23 نصرت و تيپ 114 حجر بن عدي اطلاعات جمع‎آوري شده را ابتدا به ستاد تبليغات جنگ و آقاي كمال خرازي داده و به موازات به وزارت خارجه ارسال مي‎شد.

نيك‎خواه ادامه داد: در ادامه و متعاقب آن، اسناد و اطلاعات بيشتري از محل دقيق بمباران شيميايي، نوع و عامل به كار رفته، تعداد مصدومين و شهدا و ... از آن جمع‎آوري و ارائه ‎شد.

وي تصريح كرد: ايران در تمام اين مكاتبات چند مورد را خواهان بود كه ثبت جنايات در شوراي امنيت، درخواست اعزام تيم كارشناس و متخصصان سلاح‎هاي شيميايي به مناطق شيميايي شده، محكوميت اين حملات توسط دبير كل سازمان و شوراي امنيت، تنبيه متجاوز بر اساس ماده 3 و 5 منشور شوراي امنيت، ممانعت از ادامه اين حملات شيميايي، تحريم كشورهايي كه در توليد و كاربرد سلاح‎ها عراق را ياري كردند و برخورد با ناقضين اصلي‎تر ين خواسته‎ها بود.

محقق كاربرد سلاح هاي شيميايي در جنگ تحميلي اضافه كرد: هرچند ايران مكرر گزارشاتي به سازمان ملل ارسال مي‎كرد اما در سال 66 و در پنج ماهي كه عراق مستمر حملات شيميايي انجام مي‎داد و نيز در حادثه سردشت كه اين جنايت و كاربرد سلاح‎هاي شيميايي كاملاً ثابت شده بود سازمان ملل و شوراي امنيت تعلل ‎كرد.

نيك‎خواه افزود: شوراي امنيت بعد از حادثه سردشت تيم كارشناسي اعزام نكرد و با آغاز سال 67 با تمام جنايات كه عراق مرتكب شد و به رغم دو ماه پيگيري ايران تيم كارشناسي شوراي امنيت نهايت در 10 تير ماه به ايران آمد و ايران شديداً اين بي‎تفاوتي شوراي امنيت را مورد انتقاد قرار داد.

وي ادامه داد: در اين زمان حتي بسياري از مسئولان نيز به صورت جداگانه و به موازات ديگر اقدامات جمهوري اسلامي ايران مكاتباتي براي توجه بيشتر سازمان ملل داشتند و حتي ايران با بسياري از سازمان‎ها و گروه‎هاي منطقه‎اي و فرا منطقه‎اي مانند جنبش غير متعهدها مذاكراتي داشت.

مسئول سابق ش. م. ر سپاه در پايان خاطر نشان كرد : پس از اعزام تيم كارشناسي در فاصله روزهاي ده تا چهارده تير ماه اين تيم گزارشي را تهيه و به دبير كل سازمان ملل ارائه كرد و وي نيز بعد مطالعه و تكميل آن را به رييس شوراي امنيت ارجاع داد اما به رغم اين گزارش هيچ اقدامي صورت نگرفت و حتي بيانيه‎اي هم داده نشد.