در گفت و گو با جانباز ارتش عنوان شد:
این لینک ارتباطی ظاهراً فورمالیته است چون هیچ پیگیری بعد از آن صورت نمی پذیرد و پیام ها مختلفی تاکنون صادر کرده ام و نتیجه نگرفته ام.
به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ بسیاری از سازمان ها و ادارات لینک ارتباطی به عنوان ارتباط با مدیریت و یا ریاست عالیه آن سازمان را در دسترس عموم مردم قرار می دهند که در صورت خوانده شدن پیام های آن لینک می توان گفت: بسیاری از مشکلات ارباب رجوعان آن سازمان حل شده و آن مدیر نیز می تواند به خوبی به مردم و جامعه هدفش خدمت کند.
بنا براین گزارش؛ در سایت رسمی بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور نیز در بخش خدمات الکترونیک بخشی با عنوان ارتباط با ریاست عالی سازمان وجود دارد که در روزهایی که احتمالا خدمات الکترونیک فعال باشد می توان در آن پیامی نوشت و ارسال کرد. اما اینکه آیا به راستی این پیام ها خوانده می شوند و یا رسیدگی به آنها صورت می پذیرد یا خیر موضوعی است که باید نه از گزارش های بنیاد شهید بلکه در بطن جامعه ایثارگری مورد سوال قرار گیرد.
یکی از جانبازان ارتشی در گفت و گو با شهدای ایران با طرح این موضوع عنوان داشت: این لینک ارتباطی ظاهراً فورمالیته است چون هیچ پیگیری بعد از آن صورت نمی پذیرد و پیام ها مختلفی تاکنون صادر کرده ام و نتیجه نگرفته ام.
این جانباز معتقد است در صورتی که یک نفر به نمایندگی از ریاست بنیاد شهید این پیام ها را می خواند و به اطلاع ایشان می رساند هم باز جای امیدواری بود که مشکلات بسیاری از ایثارگران مرتفع شود.
وی با ابراز گلایه گفت: وقتی لینکی برای پاسخ گرفتن نیست اساساً چرا باید اصلا این لینک قرار داده شود تا چند نفر که همچون من جانباز اعصاب و روان هستند با نوشتن پیام و نتیجه نگرفتن بیشتر حالشان بد شود.
این جانباز همچنین خاطر نشان کرد: این روزها رفتن به اتاق رئیس بنیاد شهید سخت شده است. درست است که ایشان مدیر عالی رتبه هستند اما بنیاد شهید با دیگر سازمان ها فرق می کند و ارباب رجوعانش خانواده شهدا و جانبازان داغدیده و رنج کشیده اند و نیاز به همدردی دارند. اما چند تیم دور اتاق رئیس بنیاد شکل گرفته که عملا ورود به اتاق مدیر را سخت کرده است و ما هم نا امید شده ایم.
وی تاکید کرد: از هر نوع مراجعه هم حضوری و هم الکترونیک نا امید شده ام.
بنا براین گزارش؛ در سایت رسمی بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور نیز در بخش خدمات الکترونیک بخشی با عنوان ارتباط با ریاست عالی سازمان وجود دارد که در روزهایی که احتمالا خدمات الکترونیک فعال باشد می توان در آن پیامی نوشت و ارسال کرد. اما اینکه آیا به راستی این پیام ها خوانده می شوند و یا رسیدگی به آنها صورت می پذیرد یا خیر موضوعی است که باید نه از گزارش های بنیاد شهید بلکه در بطن جامعه ایثارگری مورد سوال قرار گیرد.
یکی از جانبازان ارتشی در گفت و گو با شهدای ایران با طرح این موضوع عنوان داشت: این لینک ارتباطی ظاهراً فورمالیته است چون هیچ پیگیری بعد از آن صورت نمی پذیرد و پیام ها مختلفی تاکنون صادر کرده ام و نتیجه نگرفته ام.
این جانباز معتقد است در صورتی که یک نفر به نمایندگی از ریاست بنیاد شهید این پیام ها را می خواند و به اطلاع ایشان می رساند هم باز جای امیدواری بود که مشکلات بسیاری از ایثارگران مرتفع شود.
وی با ابراز گلایه گفت: وقتی لینکی برای پاسخ گرفتن نیست اساساً چرا باید اصلا این لینک قرار داده شود تا چند نفر که همچون من جانباز اعصاب و روان هستند با نوشتن پیام و نتیجه نگرفتن بیشتر حالشان بد شود.
این جانباز همچنین خاطر نشان کرد: این روزها رفتن به اتاق رئیس بنیاد شهید سخت شده است. درست است که ایشان مدیر عالی رتبه هستند اما بنیاد شهید با دیگر سازمان ها فرق می کند و ارباب رجوعانش خانواده شهدا و جانبازان داغدیده و رنج کشیده اند و نیاز به همدردی دارند. اما چند تیم دور اتاق رئیس بنیاد شکل گرفته که عملا ورود به اتاق مدیر را سخت کرده است و ما هم نا امید شده ایم.
وی تاکید کرد: از هر نوع مراجعه هم حضوری و هم الکترونیک نا امید شده ام.
میدانید هزاران رزمنده و جانباز چنین مشکلی دارند وکسی جوابگو نیست! این همه آدم جوانی شان وجانشان را فدا کرده اند که حالا اینگونه مورد بی مهری قرار گیرند ایا این دروغ سنج با ان اختلاس بزرگ در بنیاد به گفته (نماینده مجلس جعفر زاده ) رابطه ای ندارد میدانید چند خانواده را از هم پاشیده اید ? میدانید آه ونفرین چقدر رزمنده وایثارگر وجانباز پشت سر شماست؟ کاش مسولان تدبیری !! هم برای این عزیز وسایر عزیزان اتخاذ کنند.
اینجانب فرزند جانباز اعصاب روان هستم که از دوره اول راهنمایی ترک تحصیل کردم و شروع به کار کردم زمانی که ترک تحصیل کردم در خانه نه در اتاقی زندگی میکردیم که حتی کچ خاک نبود و مستجر بودیم,پدر من توانایی کارکه ندارد هیچ نیاز به مراقب هم دارد,ارزوهایم زندگی عشق اینده ام بپای این انسان سوخت کسی هم نبود درکم کند الان بیست پنج سال سن دارم از سال هشتاد چهار پیگیر جانبازی پدرم شدم اما چون بچه بودم امور اداری پدرم را انجام نمیدادند,الان کپی مدارک پزشکی وحتی امبولانس که پدرم را منتقل کرده به بیمارستان را دارم بنیاد شهید گلپایگان پرونده جهت احراز به اصفهان فرستاده اما احراز به دلیل کپی بودن مدارک تایید نشده بدنبال اصل مدارک بیمارستان سینا اهواز در پاسخ مدارک را مربوط به اکیپ مستقر در بیمارستان میداند و حالا این اکیپ مستقر کجاست خدا عالمه...
چندین بار پیام به ریاست بنیاد ارسال کردم اما هیچ جوابی نشنیدم!!!
من حاظرم بمیرم اما پدرم بیشتر از این اذیت نشه چون گاهی پول خرید دارو ندارم باکی دردل کنم؟چشم بروی عشقم بستم چون نمیتونستم خانوادام رهاکنم اگر من خرج زندگی ندم که میمیرن
امیدوارم روزی برسه که مشکلات همه جانبازان وماهم حل بشه
اگر مسوالان صدای منا میشنوید بجای خواهش التماس کمک میکنم