به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛  حاج صادق آهنگران در یکی از خاطرات خود با اشاره به وصیت نامه علی شمخانی می گوید: یکی از دوستانم به نام "سید جعفر بهشتی" که مسئول پیگیری کارهای علی شمخانی، به عنوان فرمانده نیروی زمینی سپاه بود، به من گفت:«من نامه هایی که برای برادر شمخانی ارسال می شود را کنترل می کنم، بعد گزارش اون  رو به ایشون میدم. یک بار به طور کاملا اتفاقی، وصیت نامه برادر شمخانی رو اشتباهی عوض نامه باز کردم».

    آقای بهشتی برایم محتوای وصیت نامه را گفت، اما آنچه بیش از همه توجه مرا به خود جلب کرد، وصیت علی شمخانی خطاب به پسرش بود که:«پسرم! هر وقت سر قبر من می آیی بگو : بابا قربان نعش بی سرت».این نکته خیلی برایم جالب بود، چون این فراز از وصیت نامه او، در واقع قسمتی از سر نوحه من بود که در روز عاشورا خوانده بودم. نوحه این بود:

بابا قربان نعش بی سرت

عریان الفتاده درخون پیکرت

  این نوحه را آقای معلمی برای روز عاشورا گفته بود و من آن را صبح عاشورا در اهواز و عصر عاشورا در دزفول خواندم.

روز عاشورا هیئت ها در اهواز بیرون می آیند و درخیابان ها حرکت می کنند. هیئت ما در مسیر حرکت به سمت حسینیه ثارلله، از خیابان 24 متری عبور می کرد. منزل شمخانی در این خیابان، نزدیک بیمارستان امام خمینی قرار داشت. از قضا خود شمخانی هم آن روز جلوی درب منزل ایستاده بود و به نوحه گوش می کرد و با دست به سینه اش می زد. ظاهرا ایشان از این نوحه خوشش آمده و در وصیت نامه آن را ذکر کرده بود.