در ادامه این نامه آمده است:  در باب مذاکرات و توافق٬ چون موضوع یک موضوع ملی و جزء حقوق مردم هست هر کس حق نظر دادن مطابق با واقع را دارد. اما با توجه به فضای حاکم برمجلس به عنوان نمایندگان مردم و خصوصا طرح  بی نظیر این مجلس در خصوص گزاره برگ ملی و تصویب آن با آرای قابل توجه که بدون شک از افتخارات این مجلس خواهد ماند؛ انتظار نداشتیم رئیس مجلس به عنوان رئیس نمایندگان این ملت اینگونه سخن بگوید  که:  اگر بخواهیم دنبال اشکالات توافق هسته ای بگردیم و آن ها را برجسته کنیم منشاء اختلاف است و نفعی عاید کشور نمی شود.))

این نامه افزاید: اینکه  موضوع هسته ای نباید باعث دو دستگی در کشور شود٬ و اینکه در این شرایط، وحدت، همدلی و همزبانی و تشکر از تلاش های تیم هسته ای کشورمان بیش از هرچیز دیگری لازم است و امام امت هم به جد تاکید دارند حرفی درست، منطقی و باید مورد قبول همه دوستداران نظام باشد. ولی این موضوع که اشکالات توافق هسته ای گفته نشود و موضع سکوت گرفته شود نه به صلاح کشور و نه به صلاح امت اسلامی و نه در راستای منافع ملی ماست.

بسیج دانشجویی دانشگاه یاسوج در ادامه نامه خود آورده است: هم در متن برجام آمده و هم رهبر معظم انقلاب تاکید فرمودند که این توافق باید در یک فرایند قانونی چه مجلس شورای اسلامی و چه شورای عالی امنیت ملی  باید بررسی شود و معنای بررسی یعنی تبیین نقاط ضعف و قوت و تصمیم گیری نهایی و در این فرایند صاحب نظران وظیفه دارند تا اشکالات را اعلام نمایند، البته محاسن هم باید گفته شود که متاسفانه کارناوالی در کشور راه افتاده و فقط محاسن ردیف می کنند و ما نمی دانیم این جماعت در جواب توقعات ایجادشده چه جوابی دارند؟ در هیئت های دست چندم اروپایی که یکی پس از دیگری دارند به کشور می آیند، فقط از واردات صحبت می شود، گویا ما فقط تحریم واردات کالاهای لوکس و ... شده بودیم وعلی هذا ...  آیا منظور از بررسی یک اقدام صرفا نمایشی و نمادین است که اگر اینچنین است، آیا توهین به مجلس و شورای عالی امنیت ملی نیست؟

در پایان این نامه نیز ادعا شده است: یا بررسی به معنای واقعی است؟ لازم است بدانیم که در طرف مقابل ساکت نشده اند و ضمن رجزخوانی ها به همین هم قانع نیستند و هرروز اشکال می گیرند و بدون شک شاهد دبه های آمریکایی خواهیم بود و نمونه آن در مصوبه اخیر شورای امنیت سازمان ملل به وضوح مشخص شد که مورد اعتراض وزارت خارجه  واقع گردید.  اگر این گونه باشد، چرا نزدیک به دو سال است داریم مذاکره می کنیم؟ در همان جلسات اولیه توافق می کردیم. آیا میخواهید با دعوت به سکوت در این موضوع٬ خطوط قرمزی معین شده را که تماما به منافع ملی و امنیت ما گره خورده اند، در باب مذاکرات را فراموش کرده و به کتاب تاریخ بسپاریم؟ امیدواریم دعوت به سکوت مثل برخی سکوت ها در سال 88 نباشد.