مردد ماندیم که بالاخره از میان فساد، مافیا، رانت و تبانی چه عنوانی را باید در ماجرای دکل بازی‌ها انتخاب کنیم که برازنده باشد و به راستی ادعای وزارت نفت مبنی بر عدم استفاده از دکل‌های خارجی و حمایت از کارهای داخلی تا کجا صحت دارد؟
به گزارش شهدای ایران؛ پس از سرو صداها در مورد گم شدن دکل نفتی و درج تدریجی اخبار و اطلاعات در مورد وضعیت و چگونگی خرید و گم شدن این دکل نفتی، در جدیدترین خبرها حکایتی جدید به گوشمان رسید.
اخیرا یکی از اعضای کمیسیون صنایع مجلس اعلام کرده است دکل حفاری "شرکت آبان" که در آبهای ایران مشغول به حفاری است متعلق به شرکت ورشکسته یهودیان وابسته به صهیونیست است.
علی علیلو تاکید کرده است: در بحث دکل‌ها، موضوعات تنها به دکل مفقود شده منتهی نمی‌شود؛ چرا که این موضوع ابعاد دیگری هم دارد، مثلاً در موضوع فعالیت چند هزار نیرو بر روی دکل‌های داخلی که فعالیت آن متوقف و به یکباره نیروها بیکار می‌شوند مشاهده می‌کنیم که شرکت ملی نفت ایران اقدام به اجاره دکل فرسوده هندی منتسب به یک شرکت ورشکسته یهودی وابسته به صهیونیست‌ها به نام «آبان» می‌کند که امر خود می‌تواند چند هزار نیرو کار را بیکاره کرده و باعث ورود دکل‌های خارجی با نیروهای خارجی به کشور شود.
این نماینده مجلس ضمن تاکید بر اینکه هیچ جواب قانع کننده ای از سوی وزارت نفت دراینباره ارائه نشده است، از مسئولین وزارت نفت درخواست کرده است تا در صورت داشتن پاسخ به این مسئله به صورت مستقیم با مردم در میان بگذارند.
از سوی دیگر اواخر سال گذشته مدیرعامل شرکت حفاری شمال پس از آنکه دکل ملکی سحر (متعلق به ایران) با دستور مدیران ارشد صنعت نفت بیکار شد و دکل اجاره ای آبان به جای آن در یکی از فازهای گازی پارس جنوبی مشغول به فعالیت شد پشت پرده ورود دکل های اجاره ای به ایران را بازگو کرد.
هدایت الله خادمی با اشاره به واردات دکل‌های هندی (آبان) به خلیج فارس می گوید: قصه واردات این دکل‌ها که مربوط به یک شرکت انگلیسی آمریکایی است، به زمان وزارت آقای نوذری باز می‌گردد که در آن موقع مخالفت‌های جدی با واردات این دکل‌ها به کشور صورت گرفت.
وی ادامه می دهد: از همان موقع براساس کارگروه و کمیته ویژه‌ای که توسط آقای نوذری در وزارت نفت تشکیل شده بود، با این موضوع یعنی ورود دکل‌های آبان با هزینه اجاره‌بها روزانه 220 هزار دلار مخالفت کرد، اما درنهایت این دکل‌ها با هزینه اجاره 158 هزار دلار به کشور وارد شد که این تخفیف را نیز من از این شرکت انگلیسی ـ آمریکایی گرفتم.
خادمی تصریح می کند: این موضوع موجب دشمنی‌های زیادی در صنعت نفت با من شد که چرا حق دلالی شرکت‌ها را پرداخت نکرده‌ایم و نگذاشتیم آنها با هزینه‌های بالا دکل به داخل کشور وارد کنند.
وی با اشاره به نام چند شرکت و مسئولان قبلی و فعلی صنعت نفت خاطرنشان می کند: هم‌اکنون برخی به دنبال خارج کردن دکل حفاری سحر از آبهای خلیج فارس هستند تا به جای آن، یکی از دکل‌های آبان را که با هزینه‌های بالا اجاره شده است، جایگزینش کنند.
اگرچه پس از صحبت‌های خادمی همه انتظار داشتند تا دکل حفاری ملکی (متعلق به ایران) به کار خود بازگردد اما هرگز این اتفاق رخ نداد.
اما این تنها بخشی از ماجرای دنباله‌دار دکل بازی و دکل‌های خارجی در ایران است.
حضور دکل های خارجی تنها به همین شرکت خلاصه نمی شود بلکه شرکت" فراساحل چین" است با 4 دکل و صدها نیروی فنی، کنسرسیوم بین المللی فورسایت گروپ با 3 دکل دریایی، شرکت چینی «شنگلی» هم با یک دکل حفاری ، در آبهای فراساحلی ایران در خلیج فارس فعالیت دارند.
در مجموع 18 دکل حفاری خارجی در خدمت 2 شرکت بزرگ کارفرمایی میادین نفتی و گازی ایران است و بر همین اساس با یک محاسبه ساده می توان دریافت بیش از سه هزار نیروی فنی و خدماتی غیرایرانی در عرصه عملیات حفاری و خدمات آن در میادین نفت و گاز دریایی ایران به کار مشغولند.
در این میان شرکت هندی " فراساحل آبان" با بیشترین تعداد دکل های حفاری اجاره ای به همراه قریب به یک هزار نفر نیروی فنی و خدماتی غیر ایرانی در مناطقی وسیع از میادین نفت و گاز ایران حضوری گسترده دارد.
این شرکت با 3 قرارداد برای شرکت نفت فلات قاره ایران و با 4 قرارداد اجاره دکل برای شرکت نفت و گاز پارس کار می کند. دست کم 12 سال از حضور این شرکت در برخی از میادین ایرانی می گذرد و شرکت های ملی حفاری و پتروپارس نیز به عنوان پیمانکاران واسطه در برخی قراردادهای این شرکت هندی حضور دارند.
استفاده از دکل‌های خارجی در حالی صورت گرفته و ادامه دارد که پیش تر از این – بهمن ماه 93 - بیژن زنگنه گفته بود: "وزارت نفت تاکید کرده است در صورت وجود یک دکل ایرانی، نباید از دکل خارجی استفاده شود."
وی حتی اوایل تیرماه 94 نیز با بیان اینکه هیچگاه به دنبال دکل خارجی نیستیم، تاکید کرده بود "قراردادهای دکل های نفتی خارجی موجود، پیش از فعالیت دولت یازدهم منعقد شده و وزارت نفت همیشه به دنبال حمایت از کارهای داخلی بوده و سابقه کاری ما در این زمینه روشن است."
با این تفاسیر مردد ماندیم که بالاخره از میان فساد، مافیا، رانت و تبانی چه عنوانی را باید در ماجرای دکل بازی‌ها انتخاب کنیم که برازنده باشد و به راستی ادعای وزارت نفت مبنی بر عدم استفاده از دکل های خارجی و حمایت از کارهای داخلی تا کجا صحت دارد؟
اخیرا یکی از اعضای کمیسیون صنایع مجلس اعلام کرده است دکل حفاری "شرکت آبان" که در آبهای ایران مشغول به حفاری است متعلق به شرکت ورشکسته یهودیان وابسته به صهیونیست است.
علی علیلو تاکید کرده است: در بحث دکل‌ها، موضوعات تنها به دکل مفقود شده منتهی نمی‌شود؛ چرا که این موضوع ابعاد دیگری هم دارد، مثلاً در موضوع فعالیت چند هزار نیرو بر روی دکل‌های داخلی که فعالیت آن متوقف و به یکباره نیروها بیکار می‌شوند مشاهده می‌کنیم که شرکت ملی نفت ایران اقدام به اجاره دکل فرسوده هندی منتسب به یک شرکت ورشکسته یهودی وابسته به صهیونیست‌ها به نام «آبان» می‌کند که امر خود می‌تواند چند هزار نیرو کار را بیکاره کرده و باعث ورود دکل‌های خارجی با نیروهای خارجی به کشور شود.
این نماینده مجلس ضمن تاکید بر اینکه هیچ جواب قانع کننده ای از سوی وزارت نفت دراینباره ارائه نشده است، از مسئولین وزارت نفت درخواست کرده است تا در صورت داشتن پاسخ به این مسئله به صورت مستقیم با مردم در میان بگذارند.
از سوی دیگر اواخر سال گذشته مدیرعامل شرکت حفاری شمال پس از آنکه دکل ملکی سحر (متعلق به ایران) با دستور مدیران ارشد صنعت نفت بیکار شد و دکل اجاره ای آبان به جای آن در یکی از فازهای گازی پارس جنوبی مشغول به فعالیت شد پشت پرده ورود دکل های اجاره ای به ایران را بازگو کرد.
هدایت الله خادمی با اشاره به واردات دکل‌های هندی (آبان) به خلیج فارس می گوید: قصه واردات این دکل‌ها که مربوط به یک شرکت انگلیسی آمریکایی است، به زمان وزارت آقای نوذری باز می‌گردد که در آن موقع مخالفت‌های جدی با واردات این دکل‌ها به کشور صورت گرفت.
وی ادامه می دهد: از همان موقع براساس کارگروه و کمیته ویژه‌ای که توسط آقای نوذری در وزارت نفت تشکیل شده بود، با این موضوع یعنی ورود دکل‌های آبان با هزینه اجاره‌بها روزانه 220 هزار دلار مخالفت کرد، اما درنهایت این دکل‌ها با هزینه اجاره 158 هزار دلار به کشور وارد شد که این تخفیف را نیز من از این شرکت انگلیسی ـ آمریکایی گرفتم.
خادمی تصریح می کند: این موضوع موجب دشمنی‌های زیادی در صنعت نفت با من شد که چرا حق دلالی شرکت‌ها را پرداخت نکرده‌ایم و نگذاشتیم آنها با هزینه‌های بالا دکل به داخل کشور وارد کنند.
وی با اشاره به نام چند شرکت و مسئولان قبلی و فعلی صنعت نفت خاطرنشان می کند: هم‌اکنون برخی به دنبال خارج کردن دکل حفاری سحر از آبهای خلیج فارس هستند تا به جای آن، یکی از دکل‌های آبان را که با هزینه‌های بالا اجاره شده است، جایگزینش کنند.
اگرچه پس از صحبت‌های خادمی همه انتظار داشتند تا دکل حفاری ملکی (متعلق به ایران) به کار خود بازگردد اما هرگز این اتفاق رخ نداد.
اما این تنها بخشی از ماجرای دنباله‌دار دکل بازی و دکل‌های خارجی در ایران است.
حضور دکل های خارجی تنها به همین شرکت خلاصه نمی شود بلکه شرکت" فراساحل چین" است با 4 دکل و صدها نیروی فنی، کنسرسیوم بین المللی فورسایت گروپ با 3 دکل دریایی، شرکت چینی «شنگلی» هم با یک دکل حفاری ، در آبهای فراساحلی ایران در خلیج فارس فعالیت دارند.
در مجموع 18 دکل حفاری خارجی در خدمت 2 شرکت بزرگ کارفرمایی میادین نفتی و گازی ایران است و بر همین اساس با یک محاسبه ساده می توان دریافت بیش از سه هزار نیروی فنی و خدماتی غیرایرانی در عرصه عملیات حفاری و خدمات آن در میادین نفت و گاز دریایی ایران به کار مشغولند.
در این میان شرکت هندی " فراساحل آبان" با بیشترین تعداد دکل های حفاری اجاره ای به همراه قریب به یک هزار نفر نیروی فنی و خدماتی غیر ایرانی در مناطقی وسیع از میادین نفت و گاز ایران حضوری گسترده دارد.
این شرکت با 3 قرارداد برای شرکت نفت فلات قاره ایران و با 4 قرارداد اجاره دکل برای شرکت نفت و گاز پارس کار می کند. دست کم 12 سال از حضور این شرکت در برخی از میادین ایرانی می گذرد و شرکت های ملی حفاری و پتروپارس نیز به عنوان پیمانکاران واسطه در برخی قراردادهای این شرکت هندی حضور دارند.
استفاده از دکل‌های خارجی در حالی صورت گرفته و ادامه دارد که پیش تر از این – بهمن ماه 93 - بیژن زنگنه گفته بود: "وزارت نفت تاکید کرده است در صورت وجود یک دکل ایرانی، نباید از دکل خارجی استفاده شود."
وی حتی اوایل تیرماه 94 نیز با بیان اینکه هیچگاه به دنبال دکل خارجی نیستیم، تاکید کرده بود "قراردادهای دکل های نفتی خارجی موجود، پیش از فعالیت دولت یازدهم منعقد شده و وزارت نفت همیشه به دنبال حمایت از کارهای داخلی بوده و سابقه کاری ما در این زمینه روشن است."
با این تفاسیر مردد ماندیم که بالاخره از میان فساد، مافیا، رانت و تبانی چه عنوانی را باید در ماجرای دکل بازی‌ها انتخاب کنیم که برازنده باشد و به راستی ادعای وزارت نفت مبنی بر عدم استفاده از دکل های خارجی و حمایت از کارهای داخلی تا کجا صحت دارد؟
