نماینده بسیج دانشجویی در دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب گفت: جریان فرهنگی معاندِ با انقلاب" زیر چترِ سیاستِ تساهل و تسامح به‌صورت خزنده در حال نفوذ در جامعه و به‌ویژه در دانشگاه‌هاست.
به گزارش شهدای ایران؛ وحید زارع به عنوان نماینده بسیج دانشجویی دانشگاه‌های کشور در دیدار جمعی از دانشجویان سراسر کشور با رهبر معظم انقلاب به بیان نکاتی پرداخت.
زارع در بخشی از سخنان خود گفت: خدا را شاکرم که اگر برخی مسئولین علاقه زیادی به شنیدن مطالبات و دغدغه‌های دانشجویان نشان نمی‌دهند، پدر مهربانی هست که به فرزندان خود توجه دارد و سخنان آنان را می‌شنود.
وی افزود: چند سالی است که یک جنگ اقتصادی تمام عیار بر ملت ما تحمیل شده است، گفت: هدف از این جنگ، "جدا کردن مردم از نظام اسلامی" است. فشارهای مضاعف و تحریم‌های ظالمانه چند ساله اخیر در حوزه اقتصاد با همین رویکرد صورت گرفته است؛ لکن همین تحریم‌ها از سویی عامل ظاهر کننده مشکلاتی هستند که سال‌های سال در اقتصاد کشور وجود داشته است. در این چند سال مذاکره هم بدیهیات امر برای برخی که قائل به آن نبودند، ملموس شد. دو نکته در این سال‌های مذاکره آشکار گشت: اول اینکه آمریکا غیر منطقی، بد عهد و غیر قابل اعتماد است که مدام زیر میز می‌زند و دبه می‌کند. دوم آنکه نه همه تحریم‌ها برداشتنی هستند و نه اگر برداشته شوند مشکلات اقتصادی کشور حل شده و یک شبه اقتصاد شکوفا می‌شود.
نماینده بسیج دانشجویی گفت: علیرغم روشن بودن راه حل که همان اتکّا به توان داخلی و مدیریت جهادی است تاکنون اقدام قابل قبولی در این خصوص صورت نگرفته است. هرچند ما حرف‌های نو و بدیعی در این زمینه داریم که می‌تواند به حل این مسائل کمک کند؛ اما مسئولان رغبتی به شنیدن حرف‌های ما ندارند.یکی از مواردی را که مانع از اجرای درست راه حل‌های بومی می‌شود را مبانی فکری غلط است و تحریف خط امام نه تنها در حوزه سیاسی و فرهنگی، بلکه امروز در حوزه اقتصادی نیز مشاهده می‌شود.
زارع ادامه داد: ما گرچه توفیق نداشتیم در زمان حیات امام عزیز تنفس کنیم. اما امروز او را خیلی روشن و واضح می‌شناسیم. آن امامی که ما شناختیم امامِ ساده زیستی، امامِ محرومان و امام سطله ستیزی بود. آن امام در یک کلام،"امام ما می‌توانیم" بود. برخی تجدید نظرطلبان هواخواه لیبرالیسم و عدول کردگان از اندیشه‌های امام راحل با خوانش غلط و تحریف‌آمیز از اندیشه‌ها و اصول و مکتب امام (ره) در نظر دارند در عرض ریل معتبر و اصلی انقلاب، ریل‌گذاری جدیدی بر مبنای سلایق شخصی خود ایجاد کنند. این افراد در حوزه اقتصاد به دنبال القایِ "ما نمی توانیم" بوده و به دنبال ایجاد یک "استعمار پنهان" به گونه‌ای که استقلال و خودکفایی را نیز بی‌معنی می‌خواند، هستند.
وی یادآور شد: در اجرای اقتصاد مقاومتی نیز همانند اصل 44 برخی از اجزای کار در دست افرادی است که اعتقادی به این نوع "سیاست‌های عدالت‌طلبانه" ندارند. متاسفانه امروز ما شاهد این نگاه‌ها در وزرا و مسئولینی که از بنِ دندان به اقتصاد لیبرالی و بازار آزاد اعتقاد دارند یا افرادی که با سابقه وزارت در حوزه کشاورزی به صراحت صحبت از بیهوده بودن خودکفایی می کنند یا آن افرادی که در صنعت نفت و گاز سکان دار بوده و هستند و اعتقادی به مذموم بودن خام فروشی نداشته و گامی در راستای توسعه صنعت پالایشی کشور بر نمی دارند، هستیم. سوال مهم این است که تا چه زمان، افرادی که با گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در حوزه اقتصاد، نسبت درستی ندارند، باید مسئولیت‌های اجرایی و مناصِب تصمیم‌گیری را به عهده بگیرند؟ مگر ما در یک جنگ اقتصادی تمام عیار نیستیم؟ آیا ما در جنگ نظامی کسانی را که معتقد به جنگ کردن نبودند، به عنوان فرمانده لشکر انتخاب می‌کردیم؟ با این نگاه‌ها و این افراد چگونه می‌توان به پیروزی در جنگ اقتصادی امیدوار بود؟
نماینده بسیج دانشجویی مورد دیگری را که مانع از اجرای درست راه حل‌های بومی می‌شود را عدم مبارزه نظام‌مند سیستمی با فساد اعلام کرد و گفت: مبارزه با فساد و اجرای الگوی اقتصاد مقاومتی مکمل یکدیگر و دو روی یک سکه هستند. بدون زدودن فساد از پیکره اقتصاد، اقتصاد مقاومتی شکل نمی گیرد و ثمره اجرای اقتصاد مقاومتی هم برخورداری از اقتصادی پاک و سالم خواهد بود. فساد اقتصادی موضوعی است که در این سال ها کشور بیشترین هزینه را در عرصه اعتماد عمومی برای آن پرداخته است. شواهد نشان داده شبکه فساد به هیچ دولتی رحم نکرده و متعلق به جناح و جریان خاص سیاسی ای هم نیست. این شبکه حیات خود را در نزدیکی به قدرت و غبار آلودگی فضای اقتصاد می داند.
زارع در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وضعیت اخیر دانشگاه‌های کشور تصریح کرد: امروز ما شاهدیم که یک "جریان فرهنگی معاندِ با انقلاب" زیر چترِ سیاستِ تساهل و تسامح آقایان، به‌صورت خزنده در عرصه‌های مختلف فرهنگی در حال نفوذ در جامعه و به‌ویژه در دانشگاه‌هاست. برخی مدیران دانشگاه‌ها نیز زمینه را برای این ساختارشکنان در دانشگاه فراهم کرده‌اند. ما متاسفیم که به عرض برسانیم درحالی که شتابِ رشدِ علمی کشور در حال تنازل است و با سرمایه‌های علمی کشور برخوردهای سلیقه‌ای و ناعادلانه آنچنان که با هزاران دانشجوی بورسیه صورت گرفت، می‌شود، دغدغه آقایان ترویج موسیقی و کنسرت است. آخر ما نمی‌دانیم دانشگاه جای کنسرت و موسیقی و رقص و آواز است یا محل تربیت نخبه متعهد به انقلاب اسلامی؟
وی با طرح سوالی افزود: سوال اصلی اینجاست که ما نمی‌دانیم در برخورد با اعطای "مجوزهای به ظاهر قانونی" به این فعالیت‌ها که ارزش‌ها را به سخره می‌گیرند به چه شکل برخورد کنیم؟ همانطور که شما فرمودید یکی از چالش‌هایی که با آن مواجهیم، سهل‌انگاری در عمل و حرکت است. این معظل در محیط‌های نخبگانی کشور با چالش دیگری آمیخته می شود و آن اینکه مسئله‌ها و دغدغه‌های موجود در جامعه نخبگانی اعم از دانشگاه و حوزه، به قدری از واقعیات جامعه دور می‌شود که اگر تمام و کمال هم اجرایی شود، دردی از جامعه ما را دوا نخواهد کرد. ما از اساتید دانشگاه، حوزه و نخبگان گله داریم ما امروز از خودمان و جنبش دانشجویی هم این گله را داریم که بعضاً اولویت هایمان دردهای مردم، و معضلات کف جامعه نیست.
نماینده بسیج دانشجویی در همین زمینه گفت: جنبش دانشجویی بجای اینکه سودای تربیتِ جوان‌هاى نخبه، مجاهد و مسئولیت پذیر را براى رسیدن به آینده و کسب فتح الفتوح دیگری در سر داشته باشد، بعضاً یا سرگرم مسائل خودش شده یا فقط به رویکردهای مربوط به دولت می پردازد و "رقابت گفتمانی" را نیز با تحلیل های شخص محورانه به حاشیه رانده است. آن زمانی که افق دید، اینچنین سرگرم مسائل سطحی، خرد و کم‌اهمیت شد، اولویت‌ها گم می‌شود و وقتی اولویت‌ها گم شد، جنبش دانشجویی از مردم و از آرمان‌های مطلوبش فاصله می‌گیرد. هر چند این مسئله قابل تعمیم به همه فعالیت های جامعه نخبگانی و جنبش دانشجویی نیست، اما بروز و ظهورش در برهه‌هایی نیز، غیر قابل انکار است.
وی در پایان سخنان خود با اشاره به به برخی از مسائل امروز کشور گفت: این روزها حرف‌هایی می‌شنویم که سخت قلب ما را رنجور می‌کند، این روزها صحبت از صلح امام حسن (ره) و مردم آن دوران است. آقایان این حرفها را نزنند، این مقایسه‌ها ظلم به این ملت غیور است. وجه تشابه ملت همیشه در صحنه ایران با مردمان آن زمان چیست؟!مگر ملت را نمی‌بینند؟ مگر ندیدند هرجا تهدیدمان کردند، ملت پرشورتر22 بهمن‌ها را برگزار کرد؟ مگر همین روز قدس را ندیدند؟ آقایان! این ملت کجای کار را کم گذاشته است؟ مگر آن زمانی که برخی خواص در خواب بودند همین ملت نبود که آتش فتنه افروزی سال 88 را خاموش کرد و 9دی را آفرید؟ مگر امام در وصف ملت ما نفرمود که این ملت از امت صدر اسلام هم بهتر است؟ آقایان شما بگویید این ملت، که همیشه به خصومت با استکبار افتخار کرده، امروز چه کرده است که باید با مردمان زمان امام حسن (ع) قیاس شود؟ مسئولین کم نیاورند و شانه خالی نکنند، این ملت ایستاده است. ما ایستاده ایم. ما بدریون این انقلابیم که تا آخرین نفس ایستاده ایم. ما تا آخر ایستاده ایم تا او بیاید.
زارع در بخشی از سخنان خود گفت: خدا را شاکرم که اگر برخی مسئولین علاقه زیادی به شنیدن مطالبات و دغدغه‌های دانشجویان نشان نمی‌دهند، پدر مهربانی هست که به فرزندان خود توجه دارد و سخنان آنان را می‌شنود.
وی افزود: چند سالی است که یک جنگ اقتصادی تمام عیار بر ملت ما تحمیل شده است، گفت: هدف از این جنگ، "جدا کردن مردم از نظام اسلامی" است. فشارهای مضاعف و تحریم‌های ظالمانه چند ساله اخیر در حوزه اقتصاد با همین رویکرد صورت گرفته است؛ لکن همین تحریم‌ها از سویی عامل ظاهر کننده مشکلاتی هستند که سال‌های سال در اقتصاد کشور وجود داشته است. در این چند سال مذاکره هم بدیهیات امر برای برخی که قائل به آن نبودند، ملموس شد. دو نکته در این سال‌های مذاکره آشکار گشت: اول اینکه آمریکا غیر منطقی، بد عهد و غیر قابل اعتماد است که مدام زیر میز می‌زند و دبه می‌کند. دوم آنکه نه همه تحریم‌ها برداشتنی هستند و نه اگر برداشته شوند مشکلات اقتصادی کشور حل شده و یک شبه اقتصاد شکوفا می‌شود.
نماینده بسیج دانشجویی گفت: علیرغم روشن بودن راه حل که همان اتکّا به توان داخلی و مدیریت جهادی است تاکنون اقدام قابل قبولی در این خصوص صورت نگرفته است. هرچند ما حرف‌های نو و بدیعی در این زمینه داریم که می‌تواند به حل این مسائل کمک کند؛ اما مسئولان رغبتی به شنیدن حرف‌های ما ندارند.یکی از مواردی را که مانع از اجرای درست راه حل‌های بومی می‌شود را مبانی فکری غلط است و تحریف خط امام نه تنها در حوزه سیاسی و فرهنگی، بلکه امروز در حوزه اقتصادی نیز مشاهده می‌شود.
زارع ادامه داد: ما گرچه توفیق نداشتیم در زمان حیات امام عزیز تنفس کنیم. اما امروز او را خیلی روشن و واضح می‌شناسیم. آن امامی که ما شناختیم امامِ ساده زیستی، امامِ محرومان و امام سطله ستیزی بود. آن امام در یک کلام،"امام ما می‌توانیم" بود. برخی تجدید نظرطلبان هواخواه لیبرالیسم و عدول کردگان از اندیشه‌های امام راحل با خوانش غلط و تحریف‌آمیز از اندیشه‌ها و اصول و مکتب امام (ره) در نظر دارند در عرض ریل معتبر و اصلی انقلاب، ریل‌گذاری جدیدی بر مبنای سلایق شخصی خود ایجاد کنند. این افراد در حوزه اقتصاد به دنبال القایِ "ما نمی توانیم" بوده و به دنبال ایجاد یک "استعمار پنهان" به گونه‌ای که استقلال و خودکفایی را نیز بی‌معنی می‌خواند، هستند.
وی یادآور شد: در اجرای اقتصاد مقاومتی نیز همانند اصل 44 برخی از اجزای کار در دست افرادی است که اعتقادی به این نوع "سیاست‌های عدالت‌طلبانه" ندارند. متاسفانه امروز ما شاهد این نگاه‌ها در وزرا و مسئولینی که از بنِ دندان به اقتصاد لیبرالی و بازار آزاد اعتقاد دارند یا افرادی که با سابقه وزارت در حوزه کشاورزی به صراحت صحبت از بیهوده بودن خودکفایی می کنند یا آن افرادی که در صنعت نفت و گاز سکان دار بوده و هستند و اعتقادی به مذموم بودن خام فروشی نداشته و گامی در راستای توسعه صنعت پالایشی کشور بر نمی دارند، هستیم. سوال مهم این است که تا چه زمان، افرادی که با گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در حوزه اقتصاد، نسبت درستی ندارند، باید مسئولیت‌های اجرایی و مناصِب تصمیم‌گیری را به عهده بگیرند؟ مگر ما در یک جنگ اقتصادی تمام عیار نیستیم؟ آیا ما در جنگ نظامی کسانی را که معتقد به جنگ کردن نبودند، به عنوان فرمانده لشکر انتخاب می‌کردیم؟ با این نگاه‌ها و این افراد چگونه می‌توان به پیروزی در جنگ اقتصادی امیدوار بود؟
نماینده بسیج دانشجویی مورد دیگری را که مانع از اجرای درست راه حل‌های بومی می‌شود را عدم مبارزه نظام‌مند سیستمی با فساد اعلام کرد و گفت: مبارزه با فساد و اجرای الگوی اقتصاد مقاومتی مکمل یکدیگر و دو روی یک سکه هستند. بدون زدودن فساد از پیکره اقتصاد، اقتصاد مقاومتی شکل نمی گیرد و ثمره اجرای اقتصاد مقاومتی هم برخورداری از اقتصادی پاک و سالم خواهد بود. فساد اقتصادی موضوعی است که در این سال ها کشور بیشترین هزینه را در عرصه اعتماد عمومی برای آن پرداخته است. شواهد نشان داده شبکه فساد به هیچ دولتی رحم نکرده و متعلق به جناح و جریان خاص سیاسی ای هم نیست. این شبکه حیات خود را در نزدیکی به قدرت و غبار آلودگی فضای اقتصاد می داند.
زارع در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وضعیت اخیر دانشگاه‌های کشور تصریح کرد: امروز ما شاهدیم که یک "جریان فرهنگی معاندِ با انقلاب" زیر چترِ سیاستِ تساهل و تسامح آقایان، به‌صورت خزنده در عرصه‌های مختلف فرهنگی در حال نفوذ در جامعه و به‌ویژه در دانشگاه‌هاست. برخی مدیران دانشگاه‌ها نیز زمینه را برای این ساختارشکنان در دانشگاه فراهم کرده‌اند. ما متاسفیم که به عرض برسانیم درحالی که شتابِ رشدِ علمی کشور در حال تنازل است و با سرمایه‌های علمی کشور برخوردهای سلیقه‌ای و ناعادلانه آنچنان که با هزاران دانشجوی بورسیه صورت گرفت، می‌شود، دغدغه آقایان ترویج موسیقی و کنسرت است. آخر ما نمی‌دانیم دانشگاه جای کنسرت و موسیقی و رقص و آواز است یا محل تربیت نخبه متعهد به انقلاب اسلامی؟
وی با طرح سوالی افزود: سوال اصلی اینجاست که ما نمی‌دانیم در برخورد با اعطای "مجوزهای به ظاهر قانونی" به این فعالیت‌ها که ارزش‌ها را به سخره می‌گیرند به چه شکل برخورد کنیم؟ همانطور که شما فرمودید یکی از چالش‌هایی که با آن مواجهیم، سهل‌انگاری در عمل و حرکت است. این معظل در محیط‌های نخبگانی کشور با چالش دیگری آمیخته می شود و آن اینکه مسئله‌ها و دغدغه‌های موجود در جامعه نخبگانی اعم از دانشگاه و حوزه، به قدری از واقعیات جامعه دور می‌شود که اگر تمام و کمال هم اجرایی شود، دردی از جامعه ما را دوا نخواهد کرد. ما از اساتید دانشگاه، حوزه و نخبگان گله داریم ما امروز از خودمان و جنبش دانشجویی هم این گله را داریم که بعضاً اولویت هایمان دردهای مردم، و معضلات کف جامعه نیست.
نماینده بسیج دانشجویی در همین زمینه گفت: جنبش دانشجویی بجای اینکه سودای تربیتِ جوان‌هاى نخبه، مجاهد و مسئولیت پذیر را براى رسیدن به آینده و کسب فتح الفتوح دیگری در سر داشته باشد، بعضاً یا سرگرم مسائل خودش شده یا فقط به رویکردهای مربوط به دولت می پردازد و "رقابت گفتمانی" را نیز با تحلیل های شخص محورانه به حاشیه رانده است. آن زمانی که افق دید، اینچنین سرگرم مسائل سطحی، خرد و کم‌اهمیت شد، اولویت‌ها گم می‌شود و وقتی اولویت‌ها گم شد، جنبش دانشجویی از مردم و از آرمان‌های مطلوبش فاصله می‌گیرد. هر چند این مسئله قابل تعمیم به همه فعالیت های جامعه نخبگانی و جنبش دانشجویی نیست، اما بروز و ظهورش در برهه‌هایی نیز، غیر قابل انکار است.
وی در پایان سخنان خود با اشاره به به برخی از مسائل امروز کشور گفت: این روزها حرف‌هایی می‌شنویم که سخت قلب ما را رنجور می‌کند، این روزها صحبت از صلح امام حسن (ره) و مردم آن دوران است. آقایان این حرفها را نزنند، این مقایسه‌ها ظلم به این ملت غیور است. وجه تشابه ملت همیشه در صحنه ایران با مردمان آن زمان چیست؟!مگر ملت را نمی‌بینند؟ مگر ندیدند هرجا تهدیدمان کردند، ملت پرشورتر22 بهمن‌ها را برگزار کرد؟ مگر همین روز قدس را ندیدند؟ آقایان! این ملت کجای کار را کم گذاشته است؟ مگر آن زمانی که برخی خواص در خواب بودند همین ملت نبود که آتش فتنه افروزی سال 88 را خاموش کرد و 9دی را آفرید؟ مگر امام در وصف ملت ما نفرمود که این ملت از امت صدر اسلام هم بهتر است؟ آقایان شما بگویید این ملت، که همیشه به خصومت با استکبار افتخار کرده، امروز چه کرده است که باید با مردمان زمان امام حسن (ع) قیاس شود؟ مسئولین کم نیاورند و شانه خالی نکنند، این ملت ایستاده است. ما ایستاده ایم. ما بدریون این انقلابیم که تا آخرین نفس ایستاده ایم. ما تا آخر ایستاده ایم تا او بیاید.
