به گزارش شهدای ایران ،میز مذاکرات هسته ای، میزی که روی آن علاوه بر پرونده مربوطه پر از گردو غبار و خرده شیشه بود که با شروع مذاکرات هسته ای، گرد روبی ها از سوی ایران برای اعتماد سازی و نشان دادن واقعیت برنامه هسته ای ایران آغاز شد.

این در حالی است که باید دید در این مقطع کنونی که مذاکرات هسته ای میان نمایندگان دیپلماسی هقت ملت جهان در حال برگزاری است، آیا طرف مقابل کمر همت بسته و جارو به دست خواهد شد تا خرده شیشه های روی میز را کنار بریزد؟

اصل مذاکرات ایران به زبان ساده این است که خیال طرف مقابل از صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران راحت شده و در مقابل تحریم هایی که به نا حق علیه ایران اعمال شده نیز برداشته شود، اما همین امر ساده موجب شده تا هیات های مذاکره کننده بارها و بارها راه شهرهای محل مذاکرات را در پیش گیردند.

این مذاکرات، هیچ رقمه عنوانی چون حفظ امنیت اسرائیل را بر خود نخواهد پذیرفت و طرف غربی نیز بر این موضوع واقف بوده اما با شیطنت هایی سعی بر جا انداختن این موضوع دارد و کشورهای هم پیمان این رژیم با خط گرفتن، سعی بر مخدوش کردن جو مذاکرات دارند از سوی دیگر در اتاق های مذاکره شاهد رفتار غلدر مابانه برخی از اعضا هستیم که همین امر خود باعث موضع گرفتن کشورها در مقابل هم شده و اجماع داخلی را تحت تاثیر قرار داده است.

موضوع تحریم ها که در بیانیه لوزان به چارچوب مشخصی در این رابطه رسیده شد اکنون به چالشی تبدیل شده که توافق را دور می کند، دلبستگی به این اهرم فشار و جدایی از ان برای غرب گویا کار آسانی نیست از همین رو بحث قطع نامه های شورای امنیت موضوعی است که تا کنون در تیتر رسانه ها به عنوان مورد اختلافی میان ایران و 1+5 مطرح نشده بود اما به یک باره در این مقطع زمانی حساس میان ایران و 1+5 میبینم سر خط خبرها موضوع قطع نامه های شورای امنیت را به عنوان مورد اختلافی مطرح کرد.

آنچه در ایران می گذرد و با توجه به روندی که مذاکرات داشته دیگر دست سیاستمداران این شش قدرت را برای بازتاب غلط واقعیت های ایران بسته است؛ حمایت تسلیحاتی آنان از تروریست ها جنایات رژیم صهیونیستی و ..، در مقابل نیز حمایت های سیاسی ایران از کشورهای مظلوم منطقه و تلاش برای بازگشت آرامش به خاورمیانه به خودی خود چهره دیگری از ایران را نشان مردم جهان داد و این ضرب المثل در اینجا خوش خواهد نشست که "عدو شود سبب خیر".

با همه این تفاصیل غرب شدیدا به این توافق نیاز خواهد داشت و ولع هیات های اقتصادی برای سرمایه گذاری در بازارهای ایران موضوعی است که تحریم کنندگان را شدیدا تحت فشار قرار داده است.

از سوی دیگر انها همه کارت های خود را بازی کرده اند چراکه غربی ها و در راس آن آمریکایی که پیش تر، عادت داشتند از طریق بازی با "گزینه های غیردیپلماتیک روی میز" برای مرعوب ساختن ایران و استفاده از زبان تهدید برای وادار کردن ایران به دست کشیدن از فعالیت های صلح آمیز هسته ای استفاده کنند، بعد از گذشت مدتی به درستی دریافتند که استفاده از هرگونه گزینه دیگر غیر از مذاکره و رسیدن به یک توافق منطقی با ایران، هزینه زیادی برای آنان خواهد داشت.

غربی ها که اکنون مذاکرات را از هر زمان دیگر در گذشته، جدی تر گرفته اند، به این واقعیت دست یافته اند که ادامه تحریم ها به زیان خودشان خواهد بود و عبور از مرحله تحریم به مرحله استفاده از گزینه های نظامی نیز هزینه های گزافی برایشان خواهد داشت.

حال باید دید برای کنار زدن این خرده شیشه ها آیا اجماعی میان 1+5 صورت خواهد گرفت و آنها از تنها گزینه باقی مانده خود که اراده سیاسی است استفاده خواهند کرد یا خیر؟