به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ رهبر معظم انقلاب در دیدارهای مختلفی تا کنون در خصوص اهمیت، الزامات، باید ها و نبایدهای یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری فرمایشاتی را بیان داشته اند که بیانات ایشان در ادامه می آید:

ـ بیانات در دیدار دانش‌آموزان‌ و دانشجویان ـ ۱۳۹۱/۰۸/۱۰

«اختلافات را نباید علنى كرد؛ اختلافات را نباید به مردم كشاند؛ احساسات مردم را نباید در جهت ایجاد اختلاف تحریك كرد. از امروز تا روز انتخابات، هر كسى احساسات مردم را در جهت ایجاد اختلاف به كار بگیرد، قطعاً به كشور خیانت كرده».

ـ بیانات در دیدار مردم قم ـ ۱۳۹۱/۱۰/۱۹

«امروز آنچه بنده تشخیص میدهم - كه بررسى حركات دشمن نشان میدهد - این است: با اینكه ما حدود پنج ماه به انتخابات داریم، ذهن دشمن متوجه انتخابات ماست. انتخاباتى كه در خرداد آینده در پیش داریم، از نظر ما مهم است، از نظر دشمن هم مهم است؛ حواسش به آن انتخابات است. اگر میتوانستند كارى میكردند كه اصلاً انتخابات انجام نگیرد، این كار را میكردند. خب، این كار براى آنها میسور نیست، مقدور نیست؛ مأیوسند از این كه بتوانند این كار را انجام دهند. یك بار بعضى‌ها تلاش كردند كه انتخابات مجلس را عقب بیندازند؛ حتّى به ما گفتند اگر میشود، دو هفته عقب بیندازید. گفتیم نمیشود؛ انتخابات باید در همان روزِ خودش انجام بگیرد؛ یك روز هم نباید عقب بیفتد. نتوانستند، دستشان به جائى نرسید. آنها این را تجربه كرده‌اند، میدانند انتخابات عقب‌افتادنى نیست؛ لذا دنبال راه‌هاى دیگرند.

 یكى از هدفها این است كه كارى كنند كه انتخابات بدون حضور پرشور و همگانى مردم برگزار شود. این را از حالا همه بدانند: آن كسانى كه ممكن است از سر دلسوزى، راجع به انتخابات یك توصیه‌هاى عمومى بكنند كه آقا انتخابات اینجورى باشد، آنجورى نباشد، حواسشان باشد به این مقصود دشمن كمك نكنند؛ مردم را از انتخابات مأیوس نكنند، هى نگویند انتخابات باید آزاد باشد. خب، معلوم است كه انتخابات باید آزاد باشد. ما از اول انقلاب تا حالا سى و چند تا انتخابات داشته‌ایم؛ كدامش آزاد نبوده است؟ در كدام كشور دیگر، انتخابات از آنچه كه در ایران میگذرد، آزادتر است؟ كجا صلاحیتها ملاحظه نمیشود، كه اینجا روى این مسائل هى تكیه بكنند، هى تكیه بكنند، هى بگویند، هى تكرار كنند و یواش یواش این ذهنیت را به خیال خودشان در مردم به وجود بیاورند كه خب، این انتخابات فایده‌اى ندارد؟ این یكى از خواسته‌هاى دشمن است. آن كسانى كه در داخل، این حرفها را میزنند، ممكن است غفلت كنند. من میگویم غفلت نكنید، حواستان باشد، كار شما جدول مورد نظر دشمن را پر نكند؛ مقصود او را تكمیل و تتمیم نكند. این یكى از راه‌هاى از شور و هیجان انداختنِ انتخابات است.

 یك مسئله‌ى دیگر این است كه به مردم گفته شود، تلقین شود كه انتخابات سلامت لازم را ندارد. البته بنده هم تأكید میكنم كه انتخابات باید سالم برگزار شود؛ منتها این، راه دارد. در جمهورى اسلامى، در قوانین ما، راه‌هاى قانونىِ بسیار خوبى براى حفظ سلامت انتخابات پیش‌بینى شده است. البته كسانى بخواهند از طرق غیر قانونى عمل كنند، خب به ضرر كشور میكنند؛ كمااینكه در سال 88 از راه‌هاى غیر قانونى وارد شدند، كشور را دچار هزینه كردند، براى مردم اسباب زحمت درست كردند، براى خودشان هم اسباب بدبختى و سرشكستگى در زمین و در ملأ اعلى شدند. راه‌هاى قانونىِ خوبى وجود دارد. بله، بنده هم اصرار دارم كه انتخابات باید با سلامت كامل، با رعایت امانتِ كامل انجام بگیرد. مسئولین دولتى و مسئولین غیر دولتى كه در كار انتخابات دست‌اندركارند و مسئول هستند، همه باید طبق قانون، با دقت كامل، با رعایت كمال تقوا و پاكدستى عمل كنند تا انتخابات سالمى پیش بیاید؛ و مطمئناً هم چنین خواهد شد.

یكى از راه‌ها هم این است كه سعى كنند در ایام انتخابات، سر مردم را به یك چیز دیگرى گرم كنند؛ یك حادثه‌اى پیش بیاورند، یك ماجرائى درست كنند؛ یك ماجراى سیاسى، یك ماجراى اقتصادى، یك ماجراى امنیتى. البته این هم جزو نقشه‌هاى دشمن است، اما بنده مطمئنم كه ملت ایران بسیار بصیرتر و باهوش‌تر از این است كه با یك چنین ترفندهاى خصمانه‌ى دشمنان یا عوامل دشمنان فریب بخورد؛ نه، ان‌شاءاللّه انتخابات به اذن‌اللّه، به حول و قوه‌ى الهى، به فضل پروردگار، انتخابات خوب و پرشورى خواهد شد.

 البته در باب انتخابات، بنده زیاد حرف دارم. اگر عمرى بود، در آینده راجع به انتخابات باز صحبت خواهم كرد. توصیه‌ها، حرفها و نكاتى وجود دارد، اما حالا به همین اندازه اكتفاء میكنم. توجه داشته باشید؛ انتخابات یك حق است و یك وظیفه است. ما هر كداممان به عنوان یك فرد از افراد این ملت، هم حق داریم در انتخابات شركت كنیم، هم وظیفه داریم. آن كسانى كه به نظام جمهورى اسلامى معتقدند، قانون اساسى را قبول دارند، هم از این حق میخواهند استفاده كنند، هم این وظیفه را میخواهند انجام دهند. همه باید این وظیفه را انجام دهند. یكى وظیفه‌اش این است كه بیاید صلاحیتهاى خودش را در معرض انتخاب مردم قرار دهد. هر كسى كه در خود صلاحیتى احساس میكند و كار اجرائى بلد است، مى‌آید و خود را در معرض انتخاب مردم میگذارد. اداره‌ى مملكت و كار اجرائى، كار كوچكى نیست. كارهاى بزرگ و بارهاى سنگینى بر دوش مجریان سطوح بالاست. ممكن است كسانى كه در سطوح دیگرى كار میكنند، ابعاد این سنگینى را هم بعضاً تشخیص ندهند كه چقدر این بار سنگین است. آن كسانى كه وارد میدان میشوند، باید كسانى باشند كه در خود توانائىِ كشیدن این بار را بیابند؛ صلاحیتهائى را هم كه در قانون اساسى است و شوراى محترم نگهبان بر روى آنها تكیه خواهد كرد، در خودشان ملاحظه كنند و واقعاً وابسته و دلبسته‌ى به نظام و قانون اساسى باشند؛ بخواهند قانون اساسى را اجرا كنند؛ چون رئیس جمهور سوگند میخورد كه قانون اساسى را اجرا كند؛ قسم دروغ كه نمیشود خورد. كسانى كه این را احساس میكنند، در آن میدان مى‌آیند؛ كسانى هم كه نه، قصد ندارند در این صحنه حاضر شوند، در صحنه‌ى انتخاب كردن و كمك به پرشور شدن انتخابات شركت خواهند كرد».

ـ بیانات در دیدار مردم آذربایجان‌ ۱۳۹۱/۱۱/۲۸

«توقع بنده از مسئولین این است كه حالا كه رفتار دشمن شدت پیدا كرده است، شما هم رفاقتهاتان را با هم شدت بدهید و بیشتر با هم باشید. تقوا، تقوا، تقوا، صبر، میدان ندادن به احساسات سركش، ملاحظه‌ى مصالح كشور، متمركز كردن همه‌ى توان و نیرو براى حل مشكلات مردم و مشكلات كشور؛ این توقع ماست. امیدواریم ان‌شاءاللّه این نصیحتِ خیرخواهانه و مشفقانه مورد توجه مسئولین محترم، بخصوص مسئولین بالا قرار بگیرد؛ به این مسئله پایبند باشند.

 این را هم عرض بكنیم؛ این حرفى كه من امروز زدم و از بعضى از مسئولان و سران كشور گله‌گزارى كردم، موجب نشود كه حالا یك عده‌اى راه بیفتند، بنا كنند علیه این و آن شعار دادن؛ نه، بنده با این كار هم مخالفم. اینكه شما یك نفر را به عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص كنید، بعد یك عده‌اى راه بیفتند علیه او  شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با این كارها هم مخالفم؛ این را من صریح بگویم. این كارهائى كه در قم اتفاق افتاد، بنده با اینجور كارها مخالفم. آن كارهائى كه در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اینجور كارها مخالفم. بارها به مسئولین و كسانى كه میتوانند جلوى این چیزها را بگیرند، تذكر داده‌ام. آن كسانى كه این كارها را میكنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نكنند. مى‌بینید كه تشخیص ما این است كه این كارها به ضرر كشور است، این كارها به نفع نیست. با احساساتشان راه بیفتند اینجا، آنجا، علیه این شعار بدهند، علیه آن شعار بدهند؛ این شعاردادن‌ها كارى از پیش نمیبرد. این خشمها را، این احساسات را براى جاى لازم نگه دارید. در دوران دفاع مقدس اگر بسیجى‌ها میخواستند همین طور بروند یك جائى، طبق میل خودشان حمله كنند، كه خب پدر كشور در مى‌آمد. نظمى لازم است، انضباطى لازم است، مراعاتى لازم است. اگر چنانچه به این حرفها اعتنائى ندارند، آنها كه خب حسابشان جداست؛ اما آن كسانى كه به این حرفها اعتناء دارند و مقیدند كه برخلاف موازین شرع حركت نكنند، باید مراقبت كنند، از این كارها نكنند».

ـ بیانات در حرم مطهر رضوی در اولین روز سال ۱۳۹۲

«ما كه به عملكرد خودمان و برنامه‌ی گذشته و آینده‌ی خودمان نگاه میكنیم، نگاهمان باید واقع‌بینانه باشد؛ ارزیابی ما ارزیابی درستی باشد. بعضی از مردمِ خود ما وقتی به اوضاع كشور نگاه میكنند، فقط ضعفها را می‌بینند؛ گرانی را می‌بینند، افت تولید در برخی از واحدهای تولیدی كشور را می‌بینند، فشارهای دشمنان را می‌بینند. این نگاه، نگاه ناقصی است. بنده نگاه متفاوتی دارم. من وقتی به اوضاع كشور و اوضاع ملتمان نگاه میكنم، یك میدان عظیم پرچالشی را مشاهده میكنم كه ملت ایران در این میدان، به رغم دشمنان، سربلند و پیروز ظاهر شده است.

ضعفها هست، مشكلات هست؛ در مجموعه‌ی حوادث و رویدادهای كشور، تلخی‌ها و تلخكامی‌هائی وجود دارد؛ ولی كسانی از قدرتمندان مادی عالم، با همه‌ی وجود تلاش كردند كه ملت ایران را فلج كنند؛ این را به زبان آوردند. آن خانم بی‌كفایتی كه مسئولیت سیاست خارجی كشور آمریكا را بر عهده داشت، سینه‌اش را سپر كرد و گفت میخواهیم تحریمهائی در مورد جمهوری اسلامی اعمال كنیم كه ایران فلج شود! این را صریحاً به زبان آوردند. و حالا عرض خواهم كرد كه فعالیتها و اقدامهای  آنها چه بود و چه شد و به كجا انجامید. بنابراین از یك طرف، تلاش دشمن است در این عرصه‌ی عظیم و میدان بزرگی كه ملت ایران در آن به چالش و مقابله با دشمن سرگرم است؛ از طرف دیگر، وجود دستاوردهای بزرگی است كه نشان‌دهنده‌ی ظرفیت و قدرت و هوشمندی این ملت بزرگ است. وقتی انسان این صحنه را ملاحظه میكند، مثل صحنه‌ی هماوردیِ ورزشكاران قدرتمندی است كه زحمت و تلاش و كوشش و خستگی در آن هست، اما یك قهرمان، در این میدان موفق میشود، پیروز میشود؛ همه او را تحسین میكنند و آفرین میگویند. این قهرمان در این صحنه‌ی عظیمی كه در مقابل چشم ما است، ملت ایران است. هر كس این صحنه را درست ببیند و درست مطالعه كند، به ملت ایران‌ آفرین میگوید؛ همچنان كه ما امروز صدای آفرین هوشمندان نكته‌بین دنیا را میشنویم كه از میان همان كشورهائی كه دشمن و بدخواه ملت ایرانند، نخبگان سیاسی، نخبگان دانشگاهی، افراد دنیا‌دیده و مجرب كه اوضاع را زیر نظر دارند،  به ملت ایران آفرین میگویند. این عرصه‌ای است كه در مقابل چشم ما است. بنابراین نگاه كردن و فقط به ضعفها چشم دوختن، غلط است. باید دید مجموعه‌ی این تلاشها در سطح كشور چگونه انجام میگیرد و به چه سرانجامی منتهی میشود. با این دید وقتی به صحنه نگاه كنیم، باید به ایران و ایرانیِ مسلمان آفرین بگوئیم.

گفتیم بعضی‌ها از پیشرفت ملت ایران غمگین و ناراحت میشوند. اینها چه كسانی هستند؟ این را بعد عرض خواهم كرد. دشمنانی كه مایل نیستند پیشرفت و ترقی و رشد همه‌جانبه‌ی ملت ایران را ببینند، دو كار عمده در برنامه‌ی آنها وجود دارد: یكی این كه تا آنجائی كه بتوانند، مانع‌تراشی كنند كه ملت نتواند به این پیشرفتها و رشد دست پیدا كند؛ با تحریم، با تهدید، با مشغول كردن مدیران به كارهای درجه‌ی دو و فرعی، به منعطف كردن حواس ملت بزرگ ایران و نخبگان كشور به كارهائی كه در فهرست كارهای اصلی آنها قرار ندارد؛ یعنی مانع شدن عملی.

كار دوم این است كه در تبلیغاتِ خودشان پیشرفتها را انكار كنند. امروز یك شبكه‌ی تبلیغاتیِ بسیار عظیم با هزاران رسانه از انواع گوناگون رسانه‌ها در دنیا مشغول به كار است، برای اینكه اثبات كند كه در ملت ایران، در كشور ایران پیشرفتی صورت نمیگیرد؛ پیروزی‌های ملت را انكار كنند؛ اگر ضعفهائی وجود دارد، این ضعفها را بزرگ و عمده كنند و در مقابل چشم همه قرار دهند؛ اما قوّتها و نقاط جوشش را ــ كه در سراسر كشور و در هر گوشه و كنار، خود را به انسانهای منصف نشان میدهند ــ از چشمها پنهان كنند.

...

تحریمها بالاخره اثر گذاشت؛ این هم یك اشكال اساسی در خود ما است. اقتصاد ما دچار این اشكال است كه وابسته‌ی به نفت است. ما باید اقتصاد خودمان را از نفت جدا كنیم؛ دولتهای ما در برنامه‌های اساسیِ خودشان این را بگنجانند. من هفده هجده سال قبل به دولتی كه در آن زمان سر كار بود و به مسئولان گفتم  كاری كنید كه ما هر وقت اراده كردیم، بتوانیم درِ چاههای نفت را ببندیم. آقایانِ به قول خودشان "تكنوكرات" لبخند انكار زدند كه مگر میشود؟! بله، میشود؛ باید دنبال كرد، باید اقدام كرد، باید برنامه‌ریزی كرد. وقتی برنامه‌ی اقتصادی یك كشور به یك نقطه‌ی خاص متصل و وابسته باشد، دشمنان روی آن نقطه‌ی خاص تمركز پیدا میكنند. بله، تحریمها اثر گذاشت، منتها نه آن اثری را كه دشمن میخواست؛ كه من حالا این مسئله را شرح خواهم داد. این در مورد كار اقتصادی بود.

...

یك بحث دیگری دارم كه باید با اجمال آن را هم عرض كنم و آن، مسئله‌ی بسیار مهم انتخابات است. انتخابات در كشور ما مظهر «حماسه‌ی سیاسی» است. آنچه كه عرض كردم كه وظیفه‌ی ما است و وظیفه‌ی قشرهای گوناگون بود كه انجام دهیم، مظهر «حماسه‌ی اقتصادی» بود. انتخابات، مظهر «حماسه‌ی سیاسی» است؛ مظهر اقتدار نظام اسلامی است؛ مظهر آبروی نظام است. آبروی جمهوری اسلامی به انتخابات و حضور مردم در پای صندوقهای رأی و تأثیر یكایك مردم در انتخاب مدیران كشور است. انتخابات مظهر اراده‌ی ملی است، نماد مردم‌سالاری اسلامی است. ما كه مسئله‌ی مردم‌سالاری اسلامی را در مقابل دموكراسیِ لیبرال غربی مطرح كردیم، مظهر مردم‌سالاری اسلامی همین حضور مردم در انتخابات است. لذا به خاطر اهمیتی كه انتخابات دارد، دشمنان ملت ایران همیشه سعی كرده‌اند انتخابات را از شور و هیجان بیندازند؛ برنامه‌ریزی كردند كه مردم را از حضور در پای صندوقهای رأی باز بدارند؛ مردم را دلسرد كنند، مردم را ناامید كنند. در طول سالهای مختلف كه ما انتخابات داشتیم ــ چه انتخابات مجلس، و چه بخصوص انتخابات ریاست جمهوری ــ همیشه دشمنان ما سعی كردند این انتخابات را بی‌‌رونق كنند؛ این به خاطر اهمیت انتخابات در كار كشور است.

من چند نكته را در باب انتخابات عرض میكنم. البته دو ماه و اندی فرصت باقی است؛ اگر عمری بود، باز در فرصتهای دیگر راجع به انتخابات مطالب دیگری را عرض میكنم؛ فعلاً چند نكته را عرض میكنم.

نكته‌ی اول این است كه در درجه‌ی اول، گسترش مشاركت و حضور گسترده‌ی مردم در انتخابات اهمیت دارد. شور انتخاباتی در كشور و حضور مردم پای صندوقهای رأی میتواند تهدیدهای دشمنان را بی‌اثر كند؛ میتواند دشمن را ناامید كند؛ میتواند امنیت كشور را تأمین كند. ملت عزیز ما در همه‌ی نقاط كشور این را بدانند؛ حضور گسترده‌ی آنها در پای صندوق رأی، در آینده‌ی كشور تأثیر دارد؛ در امنیت، در استقلال، در ثروت ملی، در اقتصاد، در همه‌ی مسائل مهم كشور تأثیر میگذارد. این نكته‌ی اول؛ كه انتخابات باید به توفیق الهی، به كمك پروردگار، با همت ملت ایران، با مشاركت گسترده تحقق پیدا كند.

نكته‌ی دوم: در انتخابات، همه‌ی سلیقه‌ها و جریانهای معتقد به جمهوری اسلامی باید شركت كنند؛ این، هم حق همه است، هم وظیفه‌ی همه است. انتخابات مال یك سلیقه‌ی خاص، مال یك جریان فكری و سیاسیِ خاص نیست. همه‌ی كسانی كه به نظام جمهوری اسلامی و به استقلال كشور معتقدند، به آینده‌ی كشور اهمیت میدهند، دلشان برای منافع ملی میسوزد، باید در انتخابات شركت كنند. رو گرداندن از انتخابات، مناسب كسانی است كه با نظام اسلامی مخالفند.

نكته‌ی سوم: در نهایت، رأی مردم تعیین كننده است. آنچه كه اهمیت دارد، تشخیص شما و رأی شما است. باید خودتان تحقیق كنید، ملاحظه كنید، دقت كنید، از انسانهای مورد اعتمادتان بپرسید، تا به اصلح برسید و اصلح را انتخاب كنید. رهبری، یك رأی بیشتر ندارد. بنده‌ی حقیر مثل بقیه‌ی مردم، یك رأی دارم؛ این رأی هم تا وقتی كه در صندوق انداخته نشود، هیچ كس از آن مطّلع نخواهد بود. حالا ممكن است آن كسانی كه صندوق دست آنها است، بعد باز كنند، خط این حقیر را بشناسند، بفهمند بنده به چه كسی رأی دادم؛ اما تا قبل از رأی دادن، كسی مطّلع نخواهد شد. اینجور نیست كه كسی بیاید نسبت بدهد كه رهبری نظرش به فلان است، به بهمان نیست. اگر چنین نسبتی داده شد، این نسبت درست نیست. البته این روزها با این وسائل عجیبِ رسانه‌ایِ كنونی ــ‌ این پیامكها و امثال اینها ــ متأسفانه حرفهای گوناگون، نسبتهای گوناگون به اشخاص گوناگون، رواج دارد. گاهی ممكن است یك نفر هزاران پیامك بفرستد. برای من گزارش دادند كه ممكن است در ایام انتخابات، روزی چند صد میلیون پیامك رد و بدل شود. مراقب باشید، تحت تأثیر این چیزها قرار نگیرید؛ نگاه كنید، تشخیص بدهید، اصلح را بشناسید و برای ادای تكلیف، اسم او را به صندوق رأی بیندازید. البته هر كسی و یا فعالان سیاسی میتوانند دیگران را هم با نظر خودشان همرأی كنند ــ این اشكالی ندارد ــ اما از حقیر كسی چیزی در این زمینه نخواهد شنید. در عین حال مردم میتوانند به همدیگر بگویند، سفارش كنند، تأكید كنند، توصیه كنند، یكدیگر را توجیه كنند و به هم كمك كنند برای شناخت اصلح. به هر حال آنچه كه ملاك عمل است، رأی آحاد مردم است.

نكته‌ی چهارم: در مسئله‌ی انتخابات و غیر انتخابات، همه باید تسلیم رأی قانون  باشند؛ در مقابل قانون تمكین كنند. آن حوادثی كه در سال 88 پیش آمد ــ كه برای كشور ضرر داشت و ضایعه‌آفرین بود ــ همه از همین ناشی شد كه كسانی نخواستند به قانون تمكین كنند؛ نخواستند به رأی مردم تمكین كنند. ممكن است رأی مردم برخلاف آن چیزی باشد كه منِ شخصی مایل به آن هستم؛ اما باید تمكین كنم. آنچه كه اكثریت مردم، اغلبیت مردم آن را انتخاب كردند، باید همه تمكین كنند؛ همه باید زیر بار بروند. خوشبختانه سازوكارهای قانونی برای رفع اشكال، رفع اشتباه، رفع شبهه وجود دارد؛ از این راهكارهای قانونی استفاده كنند. این كه وقتی آنچه كه اتفاق افتاده است، برخلاف میل ما شد، مردم را به شورش خیابانی دعوت كنیم ــ كه این در سال 88 اتفاق افتاد ــ یكی از خطاهای جبران‌ناپذیر است. این تجربه‌ای شد برای ملت ما، و ملت ما همیشه در مقابل یك چنین حوادثی خواهد ایستاد.

نكته‌ی آخر: این را همه بدانند كه آنچه ما برای رئیس‌جمهور آینده نیاز داریم، عبارت است از امتیازاتی كه امروز وجود دارد، منهای ضعفهائی كه وجود دارد. این را همه توجه كنند؛ رئیس‌جمهورِ هر دوره‌ای باید امتیازات كسبی و ممكن‌‌الحصول رئیس‌جمهور قبلی را داشته باشد، ضعفهای او را نداشته باشد. هر كسی بالاخره نقاط قوّتی دارد و نقاط ضعفی دارد. رؤسای جمهور ــ چه رئیس‌جمهور امروز، چه رئیس‌جمهور فردا ــ نقاط قوّتی دارند و نقاط ضعفی هم دارند. همه‌ی ما همین جوریم؛ نقاط قوّتی داریم، نقاط ضعفی داریم. آن چیزهائی كه امروز برای دولت و برای رئیس‌جمهور نقاط قوّت محسوب میشود، اینها باید در رئیس‌جمهور بعدی وجود داشته‌ باشد، اینها را باید در خود تأمین كند؛ آن چیزهائی كه امروز نقاط ضعف شناخته میشود ــ كه ممكن است شما بگوئید، من بگویم، دیگری بگوید ــ این نقاط ضعف را باید از خود دور كند. یعنی ما در سلسله‌‌ی دولتهائی كه پشت سر هم می‌آیند، باید رو به پیشرفت باشیم، رو به تعالی و تكامل باشیم، تدریجاً بهترینهای خودمان را بفرستیم؛ هر كسی می‌آید، پایبند به انقلاب، پایبند به ارزشها، پایبند به منافع ملی، پایبند به نظام اسلامی، پایبند به عقل جمعی، پایبند به تدبیر باشد. اینجوری باید این كشور را اداره كرد. كشور، كشور بزرگی است؛ ملت، ملت باعظمتی است؛ مسائل تشویق كننده و مبشّر، فراوان است؛ مشكلات هم بر سر راه هر ملتی، و از جمله بر سر راه ما وجود دارد. آن كسانی كه آماده‌ی این میدان میشوند، باید با كمال قوّت، با كمال قدرت، با توكل به خدا، با اعتماد به توانائی‌های این ملت پیش بروند».

 ـ بیانات در دیدار كارگران و فعالان بخش تولید كشور ـ هفتم اردیبهشت ۱۳۹۲

«مسئله‌ى انتخابات، مسئله‌ى مهمى است. عرصه‌ى انتخابات، عرصه‌ى ظهور قدرت ملی در یك كشور است. ملتى كه زنده است، بانشاط است، متكى به اراده‌ى الهى است، مطمئن به پشتیبانى الهى است، این ملت در همه‌ى عرصه‌ها پیروز خواهد شد؛ در این عرصه هم همین جور است.

 ما عرض كردیم سلائق مختلف و هر كسى كه احساس میكند توانائى دارد، بیاید وسط میدان؛ توده‌ى مردم و جمعیت عظیمِ ده‌ها میلیونى ملت هم ان‌شاءاللَّه وارد میدان خواهند شد؛ اما در محاسبه، آن كسانى كه داوطلب میشوند، اشتباه نكنند؛ بدانند مدیریت اجرائى كشور یعنى چه. نه در ارزیابىِ نیازى كه كشور به یك قدرت اجرائى دارد، اشتباه كنند، نه در ارزیابى توانِ خودشان اشتباه كنند. اگر چنانچه ارزیابى درستى انجام دادند، بیایند توى میدان؛ ملت هم نگاه میكند، انتخاب میكند.

سازوكار انتخابات در كشور ما، سازوكار مستحكمى است. اینكه گوشه و كنار بعضى‌ها اعتراضهائى میكنند، واقعاً غیر منطقى است؛ واقعاً بیجا است. حضور شوراى نگهبان در قانون اساسى - كه امام هم مکرر روی آن تأکید می کردند - حقیقتاً یك حضور مباركى است. تشخیص شوراى نگهبان، تشخیص یك عده انسانهاى عادل، بى‌طرف و بصیر نسبت به صلاحیتها است؛ این یك چیز مباركى براى ما و براى همه‌ى آحاد ملت است. بعد در بین این كسانى كه تشخیص داده شد صالحند، مردم میگردند، تحقیق میكنند، از افراد میپرسند، از آدمهاى مورد اعتماد سؤال میكنند، به سوابق نگاه میكنند، به شعارها نگاه میكنند، به حرفها و گفته‌ها نگاه میكنند، سپس تصمیم‌گیرى میكنند.

نامزد انتخابات اولاً باید به خدا و به این انقلاب و به قانون اساسی و به این مردم ایمان و اعتقاد داشته باشد؛ ثانیاً داراى روحیه‌ى مقاوم باشد. این ملت اهداف بلندى دارد، كارهاى بزرگى دارد، تسلیم نیست، كسى نمیتواند با این ملت با زبان زور حرف بزند. كسانى كه در رأس قوه‌ى اجرائى قرار میگیرند، باید كسانى باشند كه در مقابل فشارهاى دشمنان مقاوم باشند؛ زود نترسند، زود از میدان خارج نشوند؛ این یكى از شرطهاى لازم است. ثالثاً انسانهاى با تدبیرى باشند، با حكمت باشند. ما در سیاست خارجى گفتیم «عزت، حکمت، مصلحت»؛ در اداره‌ى كشور هم همین جور است، در مسائل داخلى هم همین جور است، در اقتصاد هم همین جور است؛ باید با برنامه، با حكمت، با تدبیر، با نگاه بلندمدت و همه‌جانبه، با یك هندسه‌ى صحیح كارها را مشاهده كنند، نگاه كنند، وارد میدان شوند.

روزمرّه فكر كردن در مسائل اقتصادى، مضر است؛ تغییر سیاستهاى اقتصادى به طور دائم، مضر است - در همه‌ى بخشها، بخصوص در اقتصاد - تكیه كردن بر نظرات غیر كارشناسى، مضر است؛ اعتماد كردن به شیوه‌هاى تزریقىِ اقتصادهاى تحمیلى شرق و غرب، مضر است. سیاستهاى اقتصاد باید سیاستهای اقتصاد مقاومتی باشد - یك اقتصاد مقاوم - باید اقتصادى باشد كه در ساخت درونىِ خود مقاوم باشد، بتواند ایستادگى كند؛ با تغییرات گوناگون در این گوشه‌ى دنیا، آن گوشه‌ى دنیا متلاطم نشود؛ این چیزها لازم است. رئیس جمهورى كه میخواهد این كشور بزرگ را اداره كند، این راه پرافتخار را به كمك مردم و براى مردم طى كند، باید اینچنین خصوصیاتى داشته باشد. رابعاً باید تهذیب اخلاقى داشته باشد؛ نپرداختن به حواشى. اینها چیزهاى لازمى است. بنده توصیه‌ام به همه‌ى دولتها همیشه همین بوده است. میدانید من از دولتها و از رؤساى جمهور در طول این سالهاى متمادى همواره حمایت كردم؛ توصیه هم كردم، در موارد متعدد و زیادى از آنها توضیح هم خواستم. تكیه این بوده است كه براى مردم هزینه درست نكنند، مشكل درست نكنند، دغدغه‌آفرینى نكنند، مردم را دچار تشویش و نگرانى نكنند؛ البته وعده‌ى بیخود و بى‌مبنا هم ندهند، درِ باغ سبزهاى بى‌منطق هم باز نكنند؛ منطقى، معقول، منطبق با واقعیت و با توكل به خداى متعال حركت را پیش ببرند؛ ان‌شاءاللَّه در آینده  هم باید همین جور باشد»