سلامت آنان كه از قدرت او باخبرند در اين است كه در بندگى و تسليم او باشند.
به گزارش شهدای ایران، امام حسن مجتبی(ع) می فرمایند:
اى مردم، آن كس كه از براى خداوند خيرخواهى كند، و سخن و فرمان او را راهنما و دليل خود مى گيرد، به استوارترين راه هدايت شده است، و خداوند او را در راه راست موفّق فرمايد، و به سرانجام نيكو رهنمون گردد. زيرا پناهنده به خدا در امان است و محفوظ، و دشمن خدا در هراس و بى ياور. پس با ذكر بسيار از خداوند برحذر باشيد، و در پرتو تقوا و پرهيزگارى از خدا بترسيد. و با طاعت و فرمانبردارى به خداوند تقرّب جوئيد، كه او نزديك است و پاسخگو. خداوند تبارك و تعالى فرموده: وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ، يعنى: «و چون بندگانم درباره من از تو پرسند، همانا من [به ايشان] نزديكم؛ خواندن خواننده را- آنگاه كه مرا بخواند- پاسخ مى دهم، پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، باشد كه ره يابند- بقره: ۱۸۶».
پس دعوت خدا را بپذيريد و بدان ايمان آوريد. زيرا آن كس كه عظمت خدا را شناخت شايسته نيست كه خود را بزرگ شمارد، و بى شكّ بزرگى قدر و مرتبه كسانى كه از عظمت خدا آگاهند در اين است كه برابر او فروتنى كنند، و عزّت افرادى كه از جلال و شكوه او باخبرند در اين است كه براى او افتادگى نمايند. و سلامت آنان كه از قدرت او باخبرند در اين است كه در بندگى و تسليم او باشند. و از پس اين شناخت خود را گم نكنند، و از پس هدايت گمراه نشوند. و بى شكّ و يقينا بدانيد كه شما هرگز به كنه تقوا و پرهيزگارى پى نخواهيد برد تا اينكه از صفت هدايت خبردار شويد. و هرگز به پيمان قرآن وفادار نخواهيد ماند مگر اينكه روى گرداننده از قرآن را بشناسيد. و هرگز قرآن را آن چنان كه در خور آن است نخواهيد خواند مگر آن كس را كه جابجايش ساخته بشناسيد.
پس آنگاه كه بدين مطلب پى برديد؛ از بدعتها و ظاهرسازيها باخبر شويد، و افتراى بر خدا و تحريف را مى بينيد، و نيز درمى يابيد آن كس كه سقوط كرد چگونه سقوط كرد. مبادا افراد نادان شما را به وادى جهل و نادانى بكشند. پس [فهم] آن را از اهلش بخواهيد، زيرا تنها آنانند نورى كه از پرتوشان روشنائى جويند، و امامانى كه از آنان پيروى شود، و يقينا ايشانند حيات و زندگى دانش، و مرگ و نيستى جهل و نادانى.
آنانند كه حلمشان از جهلشان خبر دهد، و گويائى سخنشان از سكوت آنان، و ظاهرشان از باطنشان حكايت كند، نه حقّ را مخالفند و نه در آن خلاف آرند (اختلاف كنند). و از جانب خدا براى ايشان سنّت و روشى مقرّر گرديده، و درباره ايشان فرمانى صادر شده، به تحقيق در اين سخن ياد كردى است براى يادآوران. پس هنگامى كه آن را شنيديد بينديشيد، انديشيدنى همراه با توجّه، نه آنكه فقط براى نقل و روايت، زيرا راويان كتاب بسيارند و رعايت كنندگانش اندك ، و خداست كه بايد از او يارى خواست.
اى مردم، آن كس كه از براى خداوند خيرخواهى كند، و سخن و فرمان او را راهنما و دليل خود مى گيرد، به استوارترين راه هدايت شده است، و خداوند او را در راه راست موفّق فرمايد، و به سرانجام نيكو رهنمون گردد. زيرا پناهنده به خدا در امان است و محفوظ، و دشمن خدا در هراس و بى ياور. پس با ذكر بسيار از خداوند برحذر باشيد، و در پرتو تقوا و پرهيزگارى از خدا بترسيد. و با طاعت و فرمانبردارى به خداوند تقرّب جوئيد، كه او نزديك است و پاسخگو. خداوند تبارك و تعالى فرموده: وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ، يعنى: «و چون بندگانم درباره من از تو پرسند، همانا من [به ايشان] نزديكم؛ خواندن خواننده را- آنگاه كه مرا بخواند- پاسخ مى دهم، پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، باشد كه ره يابند- بقره: ۱۸۶».
پس دعوت خدا را بپذيريد و بدان ايمان آوريد. زيرا آن كس كه عظمت خدا را شناخت شايسته نيست كه خود را بزرگ شمارد، و بى شكّ بزرگى قدر و مرتبه كسانى كه از عظمت خدا آگاهند در اين است كه برابر او فروتنى كنند، و عزّت افرادى كه از جلال و شكوه او باخبرند در اين است كه براى او افتادگى نمايند. و سلامت آنان كه از قدرت او باخبرند در اين است كه در بندگى و تسليم او باشند. و از پس اين شناخت خود را گم نكنند، و از پس هدايت گمراه نشوند. و بى شكّ و يقينا بدانيد كه شما هرگز به كنه تقوا و پرهيزگارى پى نخواهيد برد تا اينكه از صفت هدايت خبردار شويد. و هرگز به پيمان قرآن وفادار نخواهيد ماند مگر اينكه روى گرداننده از قرآن را بشناسيد. و هرگز قرآن را آن چنان كه در خور آن است نخواهيد خواند مگر آن كس را كه جابجايش ساخته بشناسيد.
پس آنگاه كه بدين مطلب پى برديد؛ از بدعتها و ظاهرسازيها باخبر شويد، و افتراى بر خدا و تحريف را مى بينيد، و نيز درمى يابيد آن كس كه سقوط كرد چگونه سقوط كرد. مبادا افراد نادان شما را به وادى جهل و نادانى بكشند. پس [فهم] آن را از اهلش بخواهيد، زيرا تنها آنانند نورى كه از پرتوشان روشنائى جويند، و امامانى كه از آنان پيروى شود، و يقينا ايشانند حيات و زندگى دانش، و مرگ و نيستى جهل و نادانى.
آنانند كه حلمشان از جهلشان خبر دهد، و گويائى سخنشان از سكوت آنان، و ظاهرشان از باطنشان حكايت كند، نه حقّ را مخالفند و نه در آن خلاف آرند (اختلاف كنند). و از جانب خدا براى ايشان سنّت و روشى مقرّر گرديده، و درباره ايشان فرمانى صادر شده، به تحقيق در اين سخن ياد كردى است براى يادآوران. پس هنگامى كه آن را شنيديد بينديشيد، انديشيدنى همراه با توجّه، نه آنكه فقط براى نقل و روايت، زيرا راويان كتاب بسيارند و رعايت كنندگانش اندك ، و خداست كه بايد از او يارى خواست.
