گلعلی بابایی با اشاره به شخصیت امیرحسین فردی او را فرزند زمانه خویش خواند و گفت: او خلاف بسیاری از نویسندگانی که هم‌دوره ما بودند و راه خود را تغییر دادند، مسیر خود را تا انتها طی کرد و در مجموع می‌توان گفت که او عمار زمان خودش بود.
به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ گلعلی بابایی، معاون هنری بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و نویسنده، با اشاره به شخصیت و نقش امیرحسین فردی در جریان‌سازی ادبیات انقلاب گفت: ایشان شخصیتی کاملاً انقلابی داشتند، شخصیتی متدین، با بصیرت و کارآمد بودند و به عبارت دیگر در یک کلام می توانم بگویم که فردی فرزند زمان خودش بود. در همه دوران‌های تاریخی و مهمی که حضور داشتند، با بصیرت و آگاهی تصمیم گرفت. خلاف بسیاری از نویسندگانی که هم‌دوره ما بودند و راه خود را تغییر دادند، مسیر خود را تا انتها طی کرد و در مجموع می توان از شخصیت ایشان چنین برداشت کرد که فردی، عمار زمان خودش بود.
وی با بیان اینکه عمار بودن را باید از فردی و امثال او بیاموزیم و در زندگی خود عملی کنیم، ادامه داد: من فردی را از قبل از انقلاب، زمانی که در مسجد جواد الائمه گرد هم جمع می‌شدیم، می‌شناختم. همیشه برای ما حالت قدسی داشت و صداقت را می‌توانستیم از رفتار و گفتارش درک کنیم. ما همیشه او را "امیرخان" صدا می‌زدیم، تلاش می‌کردیم که مثل او باشیم. امیرخان برای همه بچه‌های مسجد الگو و سرمشق بود و ما او را به عنوان یک استاد قبول داشتیم.
معاون هنری بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس در ادامه به نقش فردی در تربیت نیروی جوان و با استعداد در ادبیات انقلاب اشاره کرد و افزود: فردی اقدامات متعددی را در ادبیات انقلاب انجام داد که همگی ثمرات مفیدی را به همراه داشت، اما مهمترین اینها تشکیل شورای نویسندگان مسجد جواد الائمه(ع) بود. تمامی آدم‌هایی که به این شورا می‌آمدند یا از نظر داستانی رشد کردند و مشهور شدند و یا از نظر معنوی به جایگاه رفیعی رسیدند که نتیجه‌اش شهادت بود. از شاگردان فردی در آن ایام می‌توان به شهید جعفر بیگ‌لو، شهید احمد امینی، شهید فرهاد نصیری، شهید حمید فلاح‌پور و شهید حبیب غنی‌پور که گل سر سبد همه اینها بود اشاره کرد.
بابایی در ادامه با اشاره به رابطه معنوی فردی با شهدای مسجد جواد الائمه(ع) به ویژه شهید حبیب غنی‌پور، رابطه این دو را مانند رابطه امام با شهید مطهری توصیف کرد و یادآور شد: همین که پنج نفری که در این شورا بودند، در زمان جنگ حاضر شدند و به جای قلم اسلحه به دست گرفتند، نشان می‌دهد که فردی در کار خودش موفق جلوه کرده است.
نویسنده کتاب «در هاله‌ای از غبار» یکی از اقدامات مؤثر فردی در تربیت نیروی انسانی انقلابی را در توجه وی به شهرستان‌ها عنوان کرد و افزود: توجه به شهرستان‌ها و گریز از پایتخت، اقدامی بود که در چند سال اخیر مورد توجه فردی قرار گرفته بود. همه کسانی که مدیریت را تجربه کرده‌اند، می‌دانند که این اقدام ریسک بالایی را می‌پذیرد و هر کسی به خودش این جرأت را نمی‌دهد، اما با وجود این فردی به شهرستان‌ها و مراکز استان‌ها در حوزه هنری توجه ویژه‌ای داشت و همین امر هم سبب شد تا نیروهای تازه‌نفس وارد این فضا شوند و قلم بزنند. به نظر من اقدامات فردی در عرصه ادبیات، همانند اقدامات متوسلیان و شهید همت در جنگ بود، همانطور که آنها تیپ را به گونه‌ای آماده کردند که توان مقابله داشته باشند و حتی بدون فرمانده هم از هم پاشیده نشوند، فردی هم ادبیات انقلاب را بیمه کرد و با تربیت و ایجاد فضای باز برای نویسندگان جوان، ابدیات انقلاب را بیمه و جبهه جدیدی برای انقلاب فرهنگی ایجاد کرد.
