شهدای ایران: قسمت اول از مثنوی «کربلای آتش» تقدیم به شهدای کربلای هفتم تیر و تمامی شهدای انقلاب اسلامی ایران .

کربلای آتش است و آه و دود            -       غرقه در خون عاشقانی در سجود
چون علی در بحر خون، غرقاب عشق   -     رفته در آتش به مستی خواب عشق
می‌نوازد نای غم، خوش ارغنون        -        مسجد و محراب و منبر غرقه خون  
هفتم تیر است و ایام بلا                 -        آتش و خون کرده بر پا کربلا
با علی در بدر و خندق بوده‌ها        -          بر خمینی یاور حق بوده‌ها
و ز خم کوثر چو مست باده‌اند        -          سر به دار عاشقی بنهاده‌اند  
غرقه در خون جسم هفتاد و دو تن    -         لاله  لاله روید از خاک وطن
با خمینی عهد و پیمان بسته‌ها        -          کربلا را در بلا پیوسته‌ها
هفتم تیر است و زیبا روز عشق      -          سینۀ پروانه‌ها پرسوز عشق
آسمان را بسته زینت خونشان         -          عرشیان شوریده و مجنونشان
عاشقانی گشته سرمست از بَلی       -          بر الست او که باشد لا الا
همره پیری کلیم الله عشق             -          کو شکافد نیل خون را  راه عشق
می‌شکافد سینۀ  امواج  را               -       بر ستاند عرشیان او باج را  
همچو نوح آن پیر طوفانی سرشت    -         بگذرد طوفان خون را تا بهشت
آن بهشتی زادۀ اهل بهشت             -        آن محمد زادۀ زهرا سرشت
چون حسین فاطمه در کربلا           -        غرقه اندر خون و سرمست ولا
پاره‌پاره، تکه‌تکه، چاک‌چاک          -       غرقه در خون پاره تن بر روی  خاک
بر سر پیمان با پیر خمین               -        کربلا بر پا نمود او چون حسین
 تا بگوید اهل ذلت نیست او             -        بر ولایت یار زهراییست او
با ولایت مانده او تا پای جان            -        شسته دست از جان و مال و خان و مان
  دل به داغ و درد زهرا مبتلا           -        در سرش دارد هوای کربلا  
خسته از دام تن و زندان نفس            -        آرزو دارد رهایی  را ز حبس
ترک سر در راه حق بنموده او          -        روز و شب کرده  شهادت آرزو
عاقبت همچون حسین فاطمه             -        سهم او شد کربلا در خاتمه
  پاره تن غلتیده  اندر خون خویش      -       کربلا را شد بهشتی لاله کیش
در میان آتش و آوار و دود               -      گم شد او در وادی کشف و شهود
چون خلیل اندر دل آتش نشست          -      با هر آن کس غیر هو پیمان شکست  
غیر یار او، فارغ از اغیار شد             -      چون خلیل او رهسپار نار شد
پا به سر اندر دل آتش چو سوخت        -      دِین زهرا را چُنان پروانه توخت
گرد شمع فاطمه پروانه‌وار             -         در دل آتش بیامد بی‌قرار
هستی‌اش را در فنای او فکند           -         تا ز پای دل گشاید قفل و بند
در میان آتش او شوریده ووش           -          سینه را با داغ زهرا گشته خوش
بی‌سر و بی‌پا و دست افشان و مست   -     در میان شعله‌ها از پا نشست
در میان آتش او مست طرب            -     ذکر یا زهرا مدام او را به لب
در دل آتش به حال و شور عشق       -    بال و پر می‌زد به خون، مسحور عشق
مرغ آتش زاده را ز آتش چه باک      -      کربلا را کی بلا دارد هلاک
آتش اندر آتش افتاد از پرش         -        تا بماند از او به‌جا خاکسترش
آمد از آن خاک و خاکستر پدید        -    آتش عشقی بر آن آتش مَزید
زاید از آتش چنین ققنوس را       -       هرکه پاید بهر حق ناموس را
شد بهشتی در دل آتش فرو         -        تا به ققنوسی کشد پَر جان او
در میان شعله‌ها ققنوس شد        -    در حریم قُدسِ او، قُدُّوس  شد
پرکشید از خاک و افلاکی شد او     -     رهسپار عالم پاکی شد او
هفت تیر آورده برپا کربلا         -      عاشقانی درد زهرا مبتلا
بوی آتش بوی خون بوی بلا        -     میدهد زنگار دلها را جلا
با علی آن قوم در چون و چرا    -      آتش کین کرده بر پا کوچه را
می‌چکد خون از زُلال چشم ماه     -     می‌زند بر سینه و بر سر پگاه   
دود و آتش، پهلو و دَر، اَشک و آه   -    غرقه در خون از بهشتی‌ها نگاه
 می فتد اندر میان کوچه یاس      -      می‌کند دستی  درو  او  را  به  داس
خاک کوچه رنگ خون دارد از او   -      می‌کند با خون دل حیدر وضو
آتش و خون کوچه و دود و فغان     -     شیعه را آتش، غم آرد ارمغان
 از غم زهرا علی بر سر زنان      -     فاطمه در پیش او  پرپر زنان
آسمان خواهد  فرو ریزد ز درد       -     گشته بی معجر چو زهرا   کوچه گرد
می زند بر سینه و بر سر خدا            -     لرزه افتاده به ارکان هدی
 می‌چکد خون جای اشک از دیده‌ها    -    در دل زهرا غمی بی‌منتها
بی محمد مانده او در شهر درد       -     می‌کشد از سوز دل او آه سرد
خواهد از این غم کند او را خلاص    -      می‌شکافد میخ در پهلوی یاس   
می‌چکد خون، پهلوی بشکسته را      -      می‌تپد در سینه قلب خسته را
پشت در می‌افتد از پا یاس عشق    -     آن از او گشته پدید احساس عشق
می‌شود راحت ز دست درد و رنج    -    قصه ساز حیدر و دست و ترنج
پینه بسته شانه‌هایش می‌رود           -        بر علی غم آشنایش می‌رود
آتش و خون کوچه و بیداد و یاس        -     بر تن او مانده جای زخم داس
خورده با رو بر زمین یاسی کبود      -       آن محمد را همه بود و نبود
می‌چکد خون از سر و روی بتول     -         می‌زند آتش سر از قلب رسول
گشته حیدر از غم زهرا ملول       -           می‌کند ماه علی نیلی حلول
با بهشتی گفتم از دردی غریب      -      شد قلم شوریده حال از بوی سیب
گفتم از آتش قلم شد شعله‌ور      -      داغ زهرا کرده دفتر خون جگر
شیعه را با آتش عهدی آشناست   -       کوچه را با یاد زهرا ماجراست
هرکجا زاتش سخن  آید میان        -       می‌شود بر دل غم زهرا عیان
گفتم از آتش چو هفت تیر را       -     داغ زهرا دل گریبان گیر  را
بار دیگر بوی آتش بوی خون       -   خاک پاک مُلک ایران لاله گون
هفتم تیر است و خاطر ساز درد    -      از به خون غلتیدن مردان مرد
با خمینی بسته آن میثاق‌ها         -     چون شقایق سینه سرخ داغ‌ها
غرقه در خون پاره‌پاره تن ولی     -     بر سر پیمان بمانده با علی
بر خمینی بوده آن عمارها         -      سر در  آتش داده آن  بر دارها
یاد یاران خمینی،  پیر دِیر      -      یاد مردان اهورایی به خیر
یاد ساقی یاد میخانه به خیر    -    یاد  شمع و یاد پروانه به خیر  
هفت شهر عاشقی را کرده سیر   -    یاد آن پیر جمارانی به خیر.....
پنجم تیرماه 1394- تهران - منصور نظری